Το «φάντασμα» μιας… φθινοπωρινής αποσταθεροποίησης πλανάται στη χώρα, παρ? ότι δεν συμφέρει κανέναν: ούτε την κυβέρνηση ούτε την αντιπολίτευση. Και κυρίως βέβαια τη χώρα. Παρ? όλα αυτά, ο «διπολισμός» (κυβέρνηση – ΣΥΡΙΖΑ) επιχειρεί να δώσει σε μια υφιστάμενη «κοινωνική πόλωση» μεγαλύτερη πολιτική αντιπαράθεση και ένταση απ? όση μπορεί να αντέξει η χώρα…
Είναι χαρακτηριστικό ότι η μία πλευρά υιοθετεί ένα καθαρόαιμο «σενάριο επιτυχίας» και η άλλη ένα καθαρόαιμο «σενάριο καταστροφής». Καλώς ή κακώς, ούτε το ένα είναι πιθανό να ισχύσει ούτε το άλλο. Και το πιο λογικό, τελικά, είναι μέσα από «καταστροφές» και «επιτυχίες», η χώρα να ισορροπήσει σε ένα διαφορετικό πλαίσιο απ? αυτό που έχουν στο μυαλό του κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.
Το ζητούμενο είναι ένα «σενάριο ρεαλισμού», που για διαφορετικούς λόγους ούτε η κυβέρνηση έχει ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν είναι σαφές ακόμα αν «πιάσαμε πάτο» και δεν θα έχουμε περαιτέρω επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης. Παρά το «πρωτογενές πλεόνασμα» και την ανακοπή της διεύρυνσης της «υφεσιακής τάσης», δεν μπορούμε ακόμα να μιλάμε για «οικονομική σταθεροποίηση». Το παζλ είναι πολύ πιο σύνθετο. Οσο οι «δείκτες» βελτιώνονται, χωρίς όμως να βλέπουμε αντίστοιχες επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία, οι «επιτυχίες» της κυβέρνησης θα αμφισβητούνται.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, παρ? ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να δείξουν τις οριστικές τάσεις του εκλογικού σώματος, έχουν σαφή «μηνύματα» προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Η ΝΔ δείχνει «αντοχή» σε μια εξαιρετικά δύσκολη πολιτική στιγμή, αν και η δυναμική της «χάνει πόντους». Είναι εμφανής η αρχή μιας «δομικής» κοινωνικής αποδυνάμωσής της, σε συνδυασμό με την «πλευροκόπηση» της ΧΑ. Αν υποτιμήσει τις «κοινωνικές αντοχές» στο όνομα αμφισβητούμενων «μνημονιακών στόχων», ίσως βρεθεί σε δυσκολότερη θέση…
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ? ότι προηγείται στις δημοσκοπήσεις, στην ουσία εμφανίζει μια «επίμονη στασιμότητα» σε κοινωνικό περιβάλλον που τον ευνοεί πολιτικά. Το πρόβλημά του είναι μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, καθώς αυτά που «εκπέμπει» κάθε φορά δημιουργούν σύγχυση, φόβους και επιφυλάξεις στην κοινή γνώμη. Ο μόνος δρόμος να σπάσει το «πλέγμα της στασιμότητας» είναι ένα αξιόπιστο ξεκαθάρισμα θέσεων. Αντίθετα, η διολίσθηση της πολιτικής του σε έναν φθινοπωρινό «κοινωνικό πόλεμο», στο όνομα μιας «κινηματικής πολιτικής», μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Με δυο λόγια, φοβούμεθα ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση συμβάλλουν από διαφορετικές πλευρές και οπτικές στο να παραμένει ανοιχτό το θέμα της πολιτικής και οικονομικής σταθεροποίησης της χώρας. Οσο για την Κεντροαριστερά, είτε στην εκδοχή του ΠΑΣΟΚ είτε στην εκδοχή της ΔΗΜΑΡ, δείχνει τάσεις αποδυνάμωσης, «θύμα» σε τελευταία ανάλυση της κοινωνικής πόλωσης. Αρα, το κρίσιμο ζητούμενο είναι να εκπέμψει ένα «νέο στίγμα» που θα υπερβαίνει τον διπολισμό κυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ…