Κατά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου -και παρά τα φοβερά λάθη της κυβέρνησης στη διάρκεια της πολύμηνης διαπραγμάτευσης- διαμορφώθηκαν συνθήκες πολιτικής συναίνεσης των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Η αιφνιδιαστική προκήρυξη εκλογών πυροδότησε πόλωση, ενώ ο ενθουσιασμός με τον οποίο ο κ. Τσίπρας επέλεξε ξανά ως κυβερνητικό εταίρο τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ απέκλεισε κάθε δυνατότητα ευρύτερων κυβερνητικών συνεργασιών. Το αποτέλεσμα είναι ότι η κυβερνητική πλειοψηφία των 155 εδρών απομονώνεται και καλείται να σηκώσει το βάρος των μέτρων χωρίς τη στήριξη της αντιπολίτευσης. Ακόμη και η εκλογή του νέου προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση αναμένεται να γίνει με λιγότερες ψήφους από εκείνες που είχε πάρει η Ζ. Κωνσταντοπούλου.
Ο πρωθυπουργός που δυναμίτισε τη συναίνεση οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες για να την αποκαταστήσει – όσο αυτό είναι δυνατόν. Εάν δεν το κάνει, σύντομα ή λίγο αργότερα, θα φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνησή του, αλλά, κυρίως, θα φέρει σε δύσκολη θέση τη χώρα. Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Αλλά δεν είναι βέβαιο ότι έχουμε άλλα περιθώρια για νέο αδιέξοδο.