Το 2015 κλείνει, άδοξα, ένας κύκλος που άνοιξε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε την ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Κύρια, όχι όμως και μοναδική, αιτία ήταν το πολύ κακό εκλογικό αποτέλεσμα και η αυτονόητη κοινοβουλευτική συρρίκνωση του.

Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ενεργοποιήθηκαν οι εσωκομματικές διαδικασίες που οδήγησαν στη διοργάνωση Συνεδρίου, στο οποίο μεταξύ των άλλων αποφασίστηκε η μετεξέλιξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ σε ένα νέο πολιτικό φορέα, που θα αποτελούσε τον κύριο εκφραστή της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Η πρώτη φάση μετεξέλιξης πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2015 μέσω της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ενώ η  δεύτερη βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.

Τον  Νοέμβριο του 2017, 212.000 άνθρωποι προσήλθαν στις κάλπες, και κατόπιν δύο εκλογικών αναμετρήσεων, εξέλεξαν τη Φώφη Γεννηματά ως επικεφαλή του νέου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς και της έδωσαν σαφή εντολή να

• προγραμματίσει,
• οργανώσει,
• υλοποιήσει,

το σημαντικό εγχείρημα για την ενότητα του χώρου της Κεντροαριστεράς.

Στο συνέδριο που ακολούθησε, τον Μάρτιο του 2018, όλοι οι συμμετέχοντες έγιναν συνιδρυτές του Κινήματος Αλλαγής (ΚΙΝ.ΑΛ.), μέσω του οποίου εκφράζεται

• η κεντροαριστερά,
• η σοσιαλδημοκρατία, και
• ο ευρύτερος εκσυγχρονιστικός, μεταρρυθμιστικός και προοδευτικός χώρος.

Στις βουλευτικές εκλογές της 7^ης Ιουλίου 2019 και εφόσον έχουν προηγηθεί

• αμέτρητα εσωκομματικά προβλήματα,
• αλλεπάλληλες συγκρούσεις, και
• μαζικές αποχωρήσεις μελών και στελεχών,

457.547 ψηφοφόροι εμπιστεύονται το Κίνημα Αλλαγής και τις θέσεις που εκπροσωπεί.

Το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι σχετικά με την πρώτη θετική εκλογική παρουσία του Κινήματος Αλλαγής;

Η «γλώσσα» των αριθμών δίνει θετικό πρόσημο αφού από  το 4,68% και τους 289.469 ψηφοφόρους των εκλογών του 2015, έφτασε στο 8,1% και τους 457.519 ψηφοφόρους στις 7 Ιουλίου 2019. Με άλλα λόγια το Κίνημα Αλλαγής κατάφερε να ανεβάσει το ποσοστό του και να «μείνει ζωντανό» παρά την ακραία πόλωση που παρατηρήθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές.

Στον αντίποδα όμως, βρίσκεται αφενός η αδυναμία προσέγγισης – προσέλκυσης δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου, αφετέρου το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα το οποίο απέχει αρκετά από την αρχική στοχοθέτηση του «διψήφιου ποσοστού».

Την επόμενη ημέρα των βουλευτικών εκλογών, αρκετοί επανέφεραν ορισμένα πολιτικά διλήμματα σχετικά με την ύπαρξη και εδραίωση του Κινήματος Αλλαγής.

Συγκεκριμένα:

• θα καταφέρει να αποτελέσει τον μοναδικό εκφραστή του σοσιαλδημοκρατικού και εκσυγχρονιστικού χώρου;
• θα πραγματοποιήσει ένα δυναμικό άλμα προς τα εμπρός, ακολουθώντας μία αυτόνομη πορεία;

Οι απαντήσεις, των συγκεκριμένων διλημμάτων, έχουν ήδη δοθεί στο 2^ο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, πριν από έξι μήνες.

Το Κίνημα Αλλαγής δεν αποτελεί μία περιστασιακή επιλογή, αντιθέτως είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ πολιτικός φορέας που θέλει και μπορεί να εκφράσει τον ευρύτερο σοσιαλδημοκρατικό, κεντροαριστερό, εκσυγχρονιστικό χώρο.

Όσον αφορά το ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου η αυτόνομη πορεία ολοκληρώθηκε, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ΚΙΝ.ΑΛ. και συμμετέχει για την καθιέρωση και άνοδο του ΝΕΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.