O Στέφανος Κασσελάκης θα μπορούσε, αναδιαμορφώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ή ό,τι απομείνει απ’ αυτόν, να διαμορφώσει & να φτιάξει ενδεχομένως ένα μικρότερο, αρχηγικό, λαϊκιστικό, δημοκοπικό κεντροαριστερό κόμμα, ένα επιπλέον ΠΑΣΟΚ (ο Κασσελάκης. δήλωσε πως είναι «νέος σοσιαλιστής»). Αυτό που συμπεραίνουμε από την πορεία του Κασσελάκη, εάν παρακάμψει και γλυτώσει από τον πολύ επικίνδυνο γι’ αυτόν, σκόπελο των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών, που πιθανότατα θα αποβούν αρνητικά γι’ αυτόν, είναι πως τότε θα γίνει ένας σοβαρός παίκτης στην ελληνική πολιτική. Μπορεί με ένα κακό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, οι εσωκομματικοί, παραδοσιακοί αντίπαλοί του να τον εκπαραθυρώσουν. Οι πιο επικίνδυνοι εξ αυτών είναι ο Τεμπονέρας που έχει υιοθετήσει τη δημοφιλέστατη γραμμή να φτιάξει μέτωπο της κεντροαριστεράς, και ο Πολάκης που έχει το δικό του κοινό, τους δικούς του fan. Τα άλλα ανώτατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να παίξουν ρόλο ενδιάμεσων, συμβιβαστών ή λαγών άλλων στον ΣΥΡΙΖΑ (από αυτούς πονηρότερος κι εξυπνότερος είναι ο Ν.Παππάς).
Ο Κασσελάκης έκανε μια γρήγορη και θορυβώδη εμφάνιση στην κεντροαριστερά (όχι τόσο στην αριστερά). Δεν αποκλείω εντελώς το να τα καταφέρει και να καταφέρει τους πολιτικούς και προσωπικούς στόχους του, μαθαίνει γρήγορα, είναι ξύπνιος, μείωσε τις γκάφες του λόγω ασχετοσύνης και έλλειψης πληροφοριών (ως ομογενής που δεν ανήκε στην αριστερά στις ΗΠΑ), είναι ευέλικτος (υπερβολικά κατά τη γνώμη μου, γιατί μεταβάλλει πανεύκολα τις απόψεις του) και είναι πολύ καλός επικοινωνιακά και στον ψηφιακό τομέα, δηλ. στα μοντέρνα μέσα, εργαλεία και όπλα, που παίζουν μεγάλο ρόλο... Ο Κασσελάκης τώρα που άρχισε ενημερώνεται και να μαθαίνει δείχνει πως και έξυπνος είναι και μάλλον δύσκολος αντίπαλος. Το κακό είναι πως υπό την πίεση των «σωστών» αριστερών υιοθετεί ένα σωρό σεχταριστικές, σκληρές θέσεις και έτσι είναι πιθανόν να καταλήξει τελικά να γίνει ένας δημαγωγός αριστερός, σαν τον προκάτοχό του. (Ενδεικτική είναι η ανοχή έναντι των ακροτήτων του Πολάκη και του σκληροπυρηνικού Αρβανίτη στο Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με τη θέση του για το ψήφισμα που καταγγέλλει την περιστολή των ελευθεριών, του τύπου ειδικότερα, στην Ελλάδα, κ.λπ.)
Με έναν φίλο γνώστη της πολιτικής λέγαμε προ ημερών πως έχει πιθανότητες να τα καταφέρει και να ανέβει πολιτικά. Αν πήγαιναν σε κομματικές προεδρικές εκλογές τώρα, σύμφωνα με την πρόταση του αφελούς, πολύ αμφιλεγόμενου κι αντιφατικότατου Τσίπρα που συσσώρευσε πολλά λάθη, πολιτικές απρέπειες και φάουλ στη θητεία του, θα τους έπαιρνε όλο το κόμμα σήμερα... Τα παλαιοκομματικά, παραδοσιακά στελέχη τη γλύτωσαν φθηνά, γιατί έτσι θα μπορέσουν να δώσουν κι άλλη μάχη εναντίον του, από καλύτερες θέσεις, μετά τις Ευρωεκλογές, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει σε εκλογικό ποσοστό...
Όμως αν ο Κασσελάκης ξεπεράσει με κάποιον τρόπο τον ύφαλο, θα βρει θέση και θα θρονιαστεί για τα καλά στην πολιτική σκηνή (είτε ως μοντέρνος δημοκόπος λαϊκιστής, είτε ως νεωτεριστής κεντροαριστερός, και στη μία και στην άλλη περίσταση, της ψηφιακής εποχής κι επικοινωνίας, των social media και του life style, μαθήματα που πήρε από τον τρόπο που διεξάγεται η πολιτική στις ΗΠΑ, όπως είδε κατά την πολυετή παραμονή του εκεί…
Ας περάσουμε στο original, γνήσιο κι ανδρουλακικό ΠΑΣΟΚ, που υποχρεούται πλέον, σήμερα, να προσέξει περισσότερο από πριν, την πολιτική γραμμή και το πολιτικό ύφος που υιοθετεί, ιδίως ο ηγέτης του. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να λειτουργήσει από τούδε και στο εξής - επειδή τοποθετείται ανάμεσα σε σκληρούς πολιτικούς αντιπάλους, τον Μητσοτάκη και την Αριστερά - με σοβαρότητα, ως υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση. Να βάλει την εκσυγχρονιστική λογική και τον σοσιαλδημοκρατικό ορθολογισμό να δουλέψουν. Ο πρόεδρός του να εκσυγχρονίσει τους στόχους, τα συνθήματα, την πολιτική γλώσσα του και το πολιτικό περιεχόμενό της και να μην αναμασάει πλέον έτοιμες και ξεπερασμένες συνταγές. Να συγκροτήσει και να ιεραρχήσει τη λίστα των επειγόντων κοινωνικών, καθημερινών, οικονομικών, αγροτικών, βιοτικών, πολιτικών κι εθνικών προβλημάτων που απασχολούν τον ελληνικό λαό και τον κάνουν να αγωνιά και να παθιάζεται για την τροπή που παίρνει η κοινωνική, ατομική και οικογενειακή ζωή του. Να μην κολλήσει στο πρόβλημα των υποκλοπών των συνδιαλέξεών του, όλοι ξέρουμε πως υποκλοπές γίνονταν πάντοτε, και δεν ξέρουμε καν γιατί έγιναν αυτές του κινητού του (αν και υποψιαζόμαστε πως ίσως να έγιναν λόγω των ερευνών για το Qatargate και την Ε.Καίλή, μα ο Ανδρουλάκης δεν θέλησε να πάει «να το μάθει»).
Και κατόπιν, να συναρθρώσει εναλλακτικές, ρεαλιστικές κι υλοποιήσιμες λύσεις για τα μεγάλα, σύγχρονα, κοινωνικά, οικονομικά κι εθνικά προβλήματα που είναι απαραίτητο να επιλυθούν. Μα παρ’ όλα αυτά λάθεψε και πήρε αρνητική θέση ως προς το νομοσχέδιο που επιτρέπει την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ, καθώς και ως προς την επιστολική ψήφο. Βλέπουμε πως, πρόσφατα, επιδιώκει μερικώς να συγκροτήσει ένα ορθολογικό σχέδιο δράσης, ένα λογικό, εποικοδομητικό και θετικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και βελτιώσεων. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να καταθέτει εναλλακτικές, ρεαλιστικές, αξιόπιστες και εφαρμόσιμες προτάσεις για τα μεγάλα ζητήματα της καθημερινότητας, της κοινωνίας, της εργασίας, της οικονομίας, της στέγασης, της παιδείας, της υγείας και των δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών ισότιμα.
Δυστυχώς, ο Ν.Ανδρουλάκης αρκετές φορές υποστηρίζει θέσεις εντελώς έωλες για ψηφοθηρία και για να μην του πάρει τον υποτιθέμενο κεντροαριστερό χώρο του ο ΣΥΡΙΖΑ, παραβλέποντας πως έτσι ξεχνά τον κεντρώο χώρο που θα έπρεπε θεωρητικά να απασχολεί το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα ευρισκόμενο κοντά στη μέση του πολιτικού-κομματικού φάσματος... Έτσι υιοθετεί πολλές "παράδοξες" αριστερές ιδέες που δεν στέκουν, όπως το ότι οι εγχειρήσεις το απόγευμα στα δημόσια νοσοκομεία είναι αρνητική και κερδοσκοπική θέσπιση μιας, παρ' όλα αυτά, νοσοκομειακής διευκόλυνσης προς τους ασθενείς που περιμένουν, και άλλα τινά, όπως το όχι στους νέους ποινικούς κώδικες του Φλωρίδη κ.τ.λ. (Εδώ όμως οφείλουμε να σημειώσουμε πως πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη ενστερνίζεται όλες αυτές τις στρεβλές τοποθετήσεις…)
Το ΠΑΣΟΚ όμως αδυνατεί προς το παρόν, με την τωρινή συνθηματολογία του, να ξαναγίνει το αντίπαλο δέος στην κυβερνώσα ΝΔ. Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ του επί μακρόν πρώην γραμματέα και νυν προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη δεν δείχνει να μπορεί να επανακαταλάβει τον κεντρώο χώρο ο οποίος έχει αγκαλιάσει τον Κ.Μητσοτάκη, παρά το ότι το Κέντρο αποτελεί φυσικό χώρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μιας και βρίσκεται στο μέσο του κομματικού φάσματος. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να ρίχνει όλες του τις δυνάμεις, τώρα που η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ πολυδιασπώνται και αδυνατίζουν, στο να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους του που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Και υιοθετεί ξεπερασμένες θέσεις, ψηφίζοντας π.χ. εναντίον του νομοσχεδίου που θεσπίζει την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ(*). Μολαταύτα, το σχέδιο να κερδίσει έτσι ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι στιγμής δεν πετυχαίνει γιατί οι ψηφοφόροι αυτοί πάνε κυρίως στο ΚΚΕ, στην Πλεύση Ελευθερίας, στη ΝΔ και λιγότεροι από όσοι θα περιμέναμε επιστρέφουν στο ΠΑΣΟΚ… Γιατί; Αυτό πρέπει να τους προβληματίσει στα σοβαρά. Το ΠΑΣΟΚ, άρα, οφείλει αύριο να κάνει καλά θεμελιωμένη, επιχειρηματολογημένη, και διορθωτική αντιπολίτευση με εφαρμόσιμες αντιπροτάσεις. Οφείλει να επιμείνει σε μια σοσιαλδημοκρατική, ρεαλιστική, στοιχειοθετημένη και πειστική μεταρρυθμιστική ατζέντα, προτείνοντας επεξεργασμένες και θετικές εναλλακτικές λύσεις. Για να πρωταγωνιστήσει πάλι στην πολιτική σκηνή ως σοβαρό κόμμα εξουσίας και ως αξιωματική αντιπολίτευση με αξιώσεις και θετικές προτάσεις, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταστρώσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα βελτιώσεων κι αλλαγών σε όλους τους τομείς της οικονομίας και του κράτους, με θετικό πραγματισμό και να μην περιοριστεί στις τυπικές αντιπολιτευτικές, εύκολες αρνήσεις και μαξιμαλιστικές, απόλυτες απαιτήσεις, όπως κάνει πάντοτε η μαρξογενής και ριζοσπαστική αριστερά και γι’ αυτό χαντακώνεται.
Μακάρι να σταθεί δυνατόν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να τολμήσει να συμβάλλει υπέρ των αναγκαίων οικονομικοκοινωνικών μεταρρυθμίσεων, στον έλεγχο και στη δημοκρατική λειτουργία της κυβερνητικής εξουσίας, στη βελτίωση και στη λειτουργικότητα του κράτους, των πολιτικών θεσμών, της οικονομίας, της ανάπτυξης με διευκόλυνση των επενδύσεων, και της εμπέδωσης κλίματος πολιτικής εμπιστοσύνης στην πορεία της ελληνικής οικονομίας. Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να υπογραμμίσει το ότι με σοβαρότητα και πολιτικό ορθολογισμό, θα μπορούσε ως υπεύθυνο κόμμα εξουσίας με πείρα αρκετών θετικών κατακτήσεων και αρκετών λαθών, να προσφέρει αποτελώντας έναν από τους εγγυητές της αίσθησης ρεαλισμού, λογικής, γνώσης κι εμπειρίας, λόγω της μακρόχρονης θητείας κι άσκησης δημοκρατικής εξουσίας στο παρελθόν. Μα η σημερινή ηγεσία έμεινε μάλλον φειδωλή σε αυτά τα ζητήματα και φέρθηκε με συμπλέγματα. Άφησε τους άλλους να αλωνίζουν δίπλα του, να το πιέζουν και να το σπρώχνουν, επειδή η ηγεσία κρύφτηκε πίσω από μια παθητική αοριστολογία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ δέχονται και υπερψήφισαν τον γάμο και την υιοθεσία των ομοφύλων και τους απαραίτητους νέους πολεμικούς εξοπλισμούς μας.. Σε άλλους τομείς έδειξαν μάλλον νωθρότητα στην υποστήριξη μεταρρυθμίσεων του γραφειοκρατικού, πελατειακού, παραδοσιακού ελληνικού δημοσίου και του κυρίαρχου κρατισμού που βραχυκυκλώνουν τη χώρα, έδειξαν κάποιο έλλειμμα πολιτικής ετοιμότητας και την αδυναμία χάραξης μιας απλής, σαφούς και κατανοητής, πολιτικής γραμμής πραγματισμού, αποφασιστικότητας, τόλμης, ρεαλισμού και μεταρρυθμίσεων, καθώς κι εφικτών βελτιώσεων της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας της. Η αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου ώστε να διορθωθούν οι αδικίες που ταλανίζουν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, όσο και το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών και μη κερδοσκοπικών ξένων πανεπιστημίων στη χώρα, προκαλούν κάποιους τριγμούς στο ΠΑΣΟΚ, που αναζητά ευπρόσωπη και ορθολογική πολιτική διαφοροποίηση από τη ΝΔ, σκέπτεται ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης. Ίσως ο Ν.Ανδρουλάκης να είναι μάλλον χωρίς πολλές νέες ιδέες, όπως είναι οι καλές προτάσεις του για τη στέγαση. Συνήθως ανακυκλώνει παλαιά πασοκικά συνθήματα στις καινούργιες συνθήκες και δεν έχει ολοκληρωμένη εναλλακτική αντιπρόταση μεταρρυθμίσεων, μια σφαιρική, ρεαλιστική, πραγματοποιήσιμη εναλλακτική πρόταση.
……………………….
(*).ΠΑΣΟΚ – Μάντζος: "«Ναι» σε μη κρατικά ΑΕΙ – «Όχι» στο σχέδιο νόμου Πιερρακάκη." Κι εμείς λέμε ναι στους ψυχοθεραπευτές…