Τα τελευταία γεγονότα, οι συνεχιζόμενες δηλώσεις υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ (Σκουρλέτης, Παππάς, Σταθάκης, Φίλης, Μπαλτάς, Σπίρτζης) ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να διαπραγματεύεται, ότι έχουν ισοδύναμα, ότι έχουν παράλληλο πρόγραμμα, ότι δεν πρόκειται να υιοθετήσουν ποτέ το Πρόγραμμα (Μνημόνιο ΙΙΙ) και ότι δεν συμφωνούν με τα μέτρα που ψήφισαν και υπέγραψαν, πρέπει να μας ανησυχούν και να μας προβληματίζουν.
Δεν θα αναφερθώ στις γελοιότητες του Φίλη και εκείνων που τους έδωσαν έμφαση, «είναι η δεν είναι Γενοκτονία ο αφανισμός των Ποντίων». Δεν θα ασχοληθώ με το ξήλωμα από τους Μπαλτά και Φίλη των μεγάλων μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, που πραγματοποιήθηκαν στο χρονικό διάστημα 2010-2012, αφού η μάχη δίδεται καθημερινά από την Πανελλαδική Επιτροπή Πρωτοβουλίας «Παιδεία 2015» και από βουλευτές της ΝΔ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού. Με απασχολούν, όμως, και με τρομάζουν οι παλινωδίες του κ. Τσίπρα και των υπουργών του, οι καθυστερήσεις στην υλοποίηση των ήδη ψηφισθέντων μεταρρυθμίσεων, η προσπάθεια να ξεγελάσουν τους Ευρωπαίους εταίρους μας, η ομολογία των πρόσφατων επισκεπτών στη χώρα μας (Σουλτς, Ολλάντ, Μοσκοβισί) ότι «Πιστεύαμε ότι υπάρχουν και κάποιοι ικανοί υπουργοί στην κυβέρνηση. Λάθος μας», φέρνουν στο προσκήνιο την αναγκαιότητα άμεσης συγκρότησης δύο πόλων αξιόπιστων, με λύσεις, τεκμηριωμένες προτάσεις, πολιτικό θάρρος, ειλικρίνεια και εμπειρία.
Προσωπικά, είχα προβλέψει από τον Ιανουάριο 2015 την βεβαία αποτυχία της κυβέρνησης. Οι φόβοι μου επιβεβαιώνονται στον υπερθετικό βαθμό. Γι αυτό, επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά ότι πρέπει να δώσουμε έμφαση
- στην άμεση ανανέωση της συντηρητικής παράταξης με την εκλογή αρχηγού ικανού να εκφέρει νέο, τεκμηριωμένο, ανανεωμένο και μεστό πολιτικό λόγο, και
- στην έναρξη των διαδικασιών συγκρότησης μίας ενιαίας Παράταξης της Σοσιαλδημοκρατίας και του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου.
Δεν είμαι μέλος της ΝΔ και δεν θα εγγραφώ, ώστε να ψηφίσω για πρόεδρο στις 22 Νοεμβρίου. Όμως, ως πολίτης, έχω το δικαίωμα να εκφράσω την άποψή μου επί του θέματος. Η Ελλάδα έχει ανάγκη ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα της Κεντροδεξιάς, δηλαδή ένα συντηρητικό φιλοευρωπαϊκό κόμμα με πραγματικές φιλελεύθερες ιδέες, αλλά και με ευαισθησίες στην ενίσχυση των αδυνάτων. Έχει ανάγκη δε, κυρίως, και από ένα προοδευτικό κόμμα, που πιστεύει στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην προσέλκυση επενδύσεων, στην ενίσχυση της καινοτομίας, στην έμφαση στην εκπαίδευση και στην έρευνα, όπως έπραξαν σκανδιναβικά κράτη τη δεκαετία του΄90, αλλά και στην επανίδρυση του κοινωνικού κράτους. Έχει, δηλαδή, την ανάγκη του ευρωπαϊκού διπόλου, που θα στηρίξει την ευρωπαϊκή αστική δημοκρατία, που σήμερα παραπαίει στην Ελλάδα. Έχει ανάγκη από δύο κόμματα, τα οποία θα εξαλείψουν το εθνικό μίσος και το διαχωρισμό των πολιτών σε πατριώτες και γερμανοτσολιάδες, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.
Η εκλογή του αρχηγού της ΝΔ ευρίσκεται σε εξέλιξη. Ελπίζω το αποτέλεσμα να είναι αυτό που έχει ανάγκη η χώρα και όχι οι φατρίες και τα τζάκια.
Η προσπάθεια για την υλοποίηση της ενιαίας παράταξης της Σοσιαλδημοκρατίας και του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου, επίσης, έχει αρχίσει. Δειλά μεν, αλλά σταθερά. Μένει να το συνειδητοποιήσουν και οι ιθύνοντες όλων των κομμάτων, κυρίως δε του Ποταμιού. Όταν ο αρχηγός του τελευταίου ήταν έτοιμος να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν είναι δυνατόν να αρνείται την συνεργασία με την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Παράταξης, με την οποία πλέον συνυπάρχουν στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κόμματος Σοσιαλιστών & Δημοκρατών (PES). Είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ η στενή συνεργασία των δύο Κοινοβουλευτικών Ομάδων και στη συνέχεια η προσπάθεια συμπόρευσης για την έναρξη των διαδικασιών οργάνωσης ιδρυτικού συνεδρίου του ενιαίου πλέον Κόμματος Σοσιαλδημοκρατών και Μεταρρυθμιστών. Αυτό γίνεται αναγκαίο πλέον, δεδομένης της ανικανότητας και αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι ακόμη και οι πλέον ένθερμοι φίλοι μας, όπως ο Μοσκοβισί, ο Σουλτς, ο Ολλάντ, ομολογούν ότι «This government is a lost case». Αυτή η κυβέρνηση ζημιώνει καθημερινά τη χώρα, σπέρνει την απελπισία και την καταστροφή. Οφείλουμε, λοιπόν, να παραμερίσουμε τις διαφορές και να τονίσουμε όλα εκείνα που μας ενώνουν. Να είμαστε εμείς εκείνοι που θα δώσουν την ελπίδα στους έλληνες πολίτες.