Ο ξένος υπάρχει ή και φτιάχνεται, στις ανθρώπινες κοινότητες, από την εποχή των σπηλαίων, ακόμη.
Κάποιοι τους στέλνανε στο άγνωστο, κάποιοι τους τρώγανε.
Οι σύγχρονοι φιλεύσπλαχνοι, νομίζουν ότι μπορούν να συμβιώσουν απαιτώντας από τον ξένο να αφομοιωθεί. Άρα να μην είναι αυτός. Ο εαυτός του δηλαδή. Αρα να πάψει να είναι ξένος…
Το πρόβλημα έχει αρχίσει και γίνεται ασύλληπτα δύσκολο και ταυτόχρονα τόσο πολύπλοκο, που τα πεπερασμένα μυαλά της εξουσίας, είναι αδύνατον να συλλάβουν και να συγκρατήσουν.
Στην Παγκόσμια Έκθεση του Μιλάνου, που μιλούσε για τη διατροφή, τη γη και τις παραγωγές, η BARILA ξεκίνησε μια καμπάνια, σε άμεση συνεργασία με ερευνητικά κέντρα, ινστιτούτα , σοφούς αναλυτές κλπ., που κατέληξαν στο συμπέρασμα, πως αυτά που παράγει η γη μας σήμερα, είναι υπεραρκετά για να θρέψουν τον πλανήτη μέχρι και το ‘35 έως και 2040.
Δεν χρειάζεται παραμικρή προσπάθεια, για αύξηση της παραγωγής, αρκεί οι πλούσιοι λαοί, να μην πετούν στα σκουπίδια, το 36% των τροφίμων, τα οποία προμηθεύονται καθημερινά.
Και πάλι όμως το δημογραφικό δεν αντιμετωπίζεται. Πρέπει να βρεθούν απαντήσεις πειστικές ως προς τη βιωσιμότητα τους.
Λέμε θα έρθει να μείνει κοντά μας ο ξένος.
Και θα τον αξιοποιήσουμε και ως ειδικό για τις βαριές δουλειές, που δεν θέλουμε ή καλύτερα απαξιούμε, να κάνουμε εμείς…
Ως φολκλόρ, θα ανοίξει κανένα ταβερνάκι με προϊόντα και φαγιά της πατρίδας του, θα πάμε, θα φάμε, θα το χαρούμε κι όλες, αλλά θα γυρίσουμε στη δική μας σιγουριά. Στο δικό μας μέρος, το οποίο είναι προφυλαγμένο και πλούσιο.
Αυτός θα μένει στο περιθώριο της φτωχοσυνοικίας, μακριά από την δική μας ευωχία και εκεί είναι ο μέγιστος κίνδυνος .
Γιατί ο πλούσιος τον φτωχό τον κοιτά με «φιλευσπλαχνία», ο φτωχός όμως ως κίνδυνο για να πεινάσουν για να πεινάσουν και δυο μαζί.
Οπότε το μίγμα γίνεται εκρηκτικό.
Αυτά δεν μπόρεσε να αντιληφθεί μέχρι σήμερα, η όποια Ευρωπαϊκή Πολιτική, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε, παρά μόνον, για να βρουν λύση στο δικό τους πρόβλημα, οι ΜΚΟ των ξανθών λαών του βορρά, που έχουν κι αυτοί την «ευαισθησία» ιδιοκτησία και αποκλειστικό τους προνόμιο, με αποτέλεσμα ότι προτείνεται να είναι ημίμετρο, ημιτελές και ατελέσφορο.
Βγήκε ο Πιτέλας σήμερα, να κουβεντιάσει με του Ευρωπαίους Σοσιαλιστάς, για το προσφυγικό και τη μετανάστευση.
Δυστυχώς, σε σας το λέω λάτρεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, ούτε πρόταση έχει, ούτε κάτι σοβαρό έβγαλε ο στόμας του.
Σήμερα το πρωί, συζητώντας με τον κολλητό μου τον εφέτη, πέταξε μιαν ιδέα που την βρίσκω απίστευτα ελκυστική.
Γιατί άραγε δεν δημιουργούμε τις υποδομές, δεν συζητάμε σοβαρά για συνεργατικές και δίκτυα, για να μπορέσει αυτόν τον κόσμο, να τον απορροφήσει η κεντρική Ασία , σήμερα;;;
Μιλάμε εκτάσεις αχανείς, μιλάμε για πλούτο, μιλάμε για εποικιστικές τάσεις οι οποίες είναι εντονότατες λόγω της πείνας, άραγε γιατί όχι και εκεί.
Όσο το σκέφτομαι και το παιδεύω, τόσο πιο πολύ με θέλγει η αποτελεσματικότητα και αμεσότητα, για την αντιμετώπιση, τουλάχιστον, της σημερινής έξαρσης και κρίσης.
Δεν έμεινε άλλη γη για να ανακαλύψουμε, παρ’ εκτός γη για να την καλύψουμε με τη ανθρώπινη ύπαρξη, που άρχισε να περισσεύει και πρέπει να σκεφτόμαστε με δέος το μεθαύριο, γιατί το αύριο ήρθε και φοβόμαστε να το αντιμετωπίσουμε.
Ζητώ γνώμη και άποψη.
Ας την κάνουμε την κουβέντα. Νομίζω αξίζει τον κόπο.