Η επιλογή των κεντροαριστερών στις εκλογές για πρόεδρο, είναι σαφής και απολύτως σεβαστή. Οι διαδικασίες επίσης υπήρξαν άψογα δημοκρατικές. Ο πρόεδρος της παράταξης θα εκλεγεί από το χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Μέλλει να επιβεβαιωθεί και ως ορθή.
Δεν σημαίνει φυσικά ότι είναι ίδιοι οι υποψήφιοι που έκοψαν το νήμα για την τελική ψηφοφορία. Κατά τη γνώμη μας δεν είναι και έχουμε την άποψη να φτάσουμε στην κάλπη κι αυτή την Κυριακή εξαντλώντας την κρίση μας. Αλλά δεν είναι του παρόντος να το αναλύσουμε αυτό.
Εκείνο στο οποίο θέλουμε να εστιάσουμε είναι η σημασία της συντριπτικής προτίμησης σε υποψήφιο του ιστορικού ΠΑΣΟΚ. Όχι για εκείνους που τους ψήφισαν και οι οποίοι θα το επαναλάβουν στις βουλευτικές εκλογές, αλλά για τον ευρύτερο χώρο των προοδευτικών πολιτών που παρακολουθούν δισταχτικά την υπό ίδρυση παράταξη.
Τα ερωτήματα για τη νέα ταυτότητα της παράταξης είναι περίπου γνωστά και φυσικά οι απαντήσεις χρεώνουν ή πιστώνουν την ηγεσία.
- Θα συγκρατήσει όλες τις θετικές πλευρές της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ ενώ ταυτόχρονα θα απαρνηθεί τις παθογένειες που συνέβαλαν στον εκτροχιασμό και στην κρίση?
- Θα εστιάσει στο συμφέρον της χώρας ψάχνοντας να μην την αφήσει ακυβέρνητη μαζί με δυνάμεις που συμφωνούν στα κύρια σημεία της πολιτική της, εφ όσον – έστω – χρειαστεί? Ή θα παρακολουθήσει το συμφέρον το δικό της, με γνώμονα τι συμφέρει τα στελέχη της και ταιριάζει με ιδεοληψίες καθαρότητας του χώρου?
Αυτά, εφ’ όσον απαντηθούν θετικά και πειστικά στους πολίτες τότε θα παίξει τον ιστορικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης και φυσικά θα δικαιώσει την επιλογή των ψηφοφόρων για την προεδρική εκλογή.
Περιθώρια για πειράματα και λευκές επιταγές δεν υπάρχουν πλέον σε μια καθημαγμένη κοινωνία. Μισόλογα, ασάφειες, λαϊκισμοί, λεονταρισμοί και κραυγές κενές περιεχομένου, θα το καταστήσουν ποντίκι που βρυχάται. Ποντίκι και στο μέγεθος.
Αυτό που περιμένουν οι πολίτες είναι, σαφείς δεσμεύσεις σε όλες τις πλευρές της πολιτικής. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μας ο μόνος δρόμος αποκατάστασης της εμπιστοσύνης του προοδευτικού χώρου στο φορέα του.
Αν δεν παρακολουθήσει αυτό το δρόμο, τότε το αποτέλεσμα της εκλογής προέδρου από τον κομματικό χώρο του ΠΑΣΟΚ θα αποδειχτεί λάθος.
Και τα αποτελέσματα ενός τέτοιου λάθους θα είναι:
- Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκρατήσεις δυνάμεις που θα έχανε αν έπειθε ο/η πρόεδρος.
- Η Νέα Δημοκρατία θα πάρει αυτοδυναμία ενώπιον του φόβου να αρχίσουν τα όργανα της ακυβερνησίας προς όφελος συριζαίϊκων λύσεων (πολιτικά).
- Η παράταξη θα βγει συρρικνωμένη – ηττημένη και ο/η πρόεδρος θα χαρεί την προεδρία του/της για ένα χρόνο διότι μετά θα παραιτηθεί.
Μονόδρομος επομένως για την ηγεσία της παράταξης είναι να πείσει για τις καθαρές πολιτικές προθέσεις. Ο βαθμός δυσκολίας είναι προφανώς μεγαλύτερος καθώς η προέλευση του προέδρου παραπέμπει σε μνήμες εύχρηστων μηχανισμών της νομενκλατούρας. Το τεκμήριο της αθωότητας το έχει στερηθεί προ πολλού το ΠΑΣΟΚ και μάλλον καλείται να αντιστρέψει (σωστά ή λάθος) το τεκμήριο της ενοχής.
Αν δε βασιστούμε στις κατηγορίες που οι οπαδοί κάθε τελικού υποψήφιου προσάπτουν στον «αντίπαλο» υποψήφιο, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Η πιθανότητα να έχουν και οι δύο δίκιο, είναι ένα κακό σενάριο. Διότι και τα δύο κατηγορητήρια παραπέμπουν σε μηχανισμούς χειρισμών των πολιτών, από τους οποίους μόνο πικρή εμπειρία έχει ο χώρος και η χώρα.
Ελπίζουμε, έστω μετά τις εκλογές, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που έχει ανάγκη η πολιτική και ο τόπος. Να δικαιωθεί η επιλογή ηγεσίας από το συμπαγές ΠΑΣΟΚ και να ευδοκιμήσει η ενότητα στην παράταξη.