lecourrierdiplomatique.eu

Αντί Προλόγου

Στις 5 Ιουλίου του 2015 διεπράχθη από την αριστεροδεξιά εθνολαϊκιστική κυβέρνηση των ΣΥΡΥΖΑ ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Η διεξαγωγή ενός κίβδηλου και αντισυνταγματικού Δημοψηφίσματος, στο οποίο συναίνεσε δυστυχώς και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εντός μίας εβδομάδος, με ακαταλαβίστικο και ανύπαρκτο ερώτημα. Επρόκειτο στην ουσία για ένα ερώτημα που συγκάλυπτε τον βαθύτατο αντι-ευρωπαϊκό και αντι-δυτικό χαρακτήρα του, συμπυκνωμένο αποτέλεσμα της αντι-μνημονιακής πολιτικής απάτης που είχε ως μοναδικό εχθρό της την «μαντάμ» Μέρκελ και την Ευρώπη. Αυτούς που μας έφεραν την κρίση με τα Μνημόνια, ενώ περνούσαμε μια χαρά χωρίς κανένα πρόβλημα, ευτυχείς και μακάριοι με το «άθλιο και σάπιο παλιό πολιτικό σύστημα». Αυτούς που μας επέβαλαν τη λιτότητα, μας έκαναν αποικία χρέους και προτεκτοράτο και τα συναφή των εμβριθών μαρξιστικών και άλλων αναλύσεων της εποχής.

Το επιτυχημένο τελικά αυτό πολιτικό «αφήγημα» έγινε πιστευτό, κυρίαρχο και τελικά ανήλθε στην κυβέρνηση. Το χειρότερο, ενίσχυσε και διόγκωσε σε καταστροφικό βαθμό ένα υπαρκτό μεν αλλά εν υπνώσει αντι-ευρωπαϊκό και αντι-δυτικό πολιτικό ρεύμα.

Με το chicken game του κ. Βαρουφάκη που χαρακτήριζε τον εαυτό του ως «ελευθεριακό κομμουνιστή» και τη δήθεν «σκληρή διαπραγμάτευση», με την οποία διαρκώς η ολοκληρωτική προπαγάνδα του νεοσταλινικού ΣΥΡΙΖΑ μαστίγωνε ανελέητα τα ευαίσθητα εθνικιστικά νεύρα των πολιτών, η χώρα πρόβαλε την εικόνα ενός πυγμαίου που ήθελε να ανατρέψει τα πάντα στην Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή Αριστερά, με τα φιλικά της ΜΜΕ, ευρωσκεπτικιστές,  Λεπενιστές και άλλες δήθεν «αντι-συστημικές» δυνάμεις κάθε απόχρωσης, ανακάλυψαν στο πρόσωπο του αγράβατου κ. Τσίπρα το ιδανικό σύμβολο και το όχημα που θα έδινε τη γροθιά και θα μάτωνε τα μούτρα του μισητού ευρωπαϊκού «κατεστημένου». Παράδειγμα προς μίμηση.

Το «ΟΧΙ» του Δημοψηφίσματος

Στο βροντερό «ΟΧΙ» στην κάλπη του Δημοψηφίσματος, ωσάν να επρόκειτο για το αλβανικό πολεμικό μέτωπο του 1940, συνέκλιναν όλες οι «αγανακτισμένες» δυνάμεις, από την ακροαριστερά, τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, την ακροδεξιά και την Χρυσή Αυγή. Σύμφωνα με το «αφήγημα» που κυριάρχησε η χώρα βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή ενώ ο «κεντροδεξιός» εταίρος  κ. Καμμένος είχε κηρύξει «εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο» καθ’ οδόν προς νέους «Γοργοπόταμους» υπό τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα της «πρώτη φορά Αριστερά». Συνέκλιναν επίσης όλα τα αντιδραστικά και λαϊκιστικά ρεύματα ποικίλης απόχρωσης που έθρεψε η Μεταπολίτευση. Οι μόνιμες δοξασίες, προκαταλήψεις και στερεότυπα, τα ανεξήγητα εν πολλοίς «απωθημένα» της ελληνικής κοινωνίας που έχουν σχέση με τη διαμόρφωση του ελληνικού έθνους και κράτους και της θέσης της στη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία. Οι κυρίαρχες απόψεις περί φίλων, συμμάχων και εχθρών, μονίμως των ίδιων. Η αυτο-εικόνα της χώρας. Το είδωλό της.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε κάποια αρχική στιγμή, όταν ξεκίνησε  όλη αυτή η παραπλανητική επιχείρηση της δήθεν «σκληρής διαπραγμάτευσης» με τους εταίρους μας η δημοφιλία του κ. Τσίπρα είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Ετύγχανε καθολικής σχεδόν επιδοκιμασίας.  Θα τους δείχναμε εμείς…..που τους δώσαμε και τα φώτα του πολιτισμού. Μπράβο «στο παιδί». «Το πάλευε», ενώ οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν «γερμανοτσολιάδες», «προδότες», «ενδοτικοί», «Νενέκοι», «Μερκελιστές» και τα συναφή κοσμητικά επίθετα που διαθέτει η ανεξάντλητη φαρέτρα του φαιοκόκκινου ολοκληρωτισμού. Ήταν τότε  που η κυβέρνηση ακολουθούσε πολιτική σύγκρουσης και ρήξης με την ΕΕ. Τότε που σε σκοτεινά υπόγεια επεξεργαζόταν μυστικά  «εναλλακτικά» σχέδια Χ ή Β που η εφαρμογή τους δεν συνεπαγόταν μόνο άτακτη χρεοκοπία, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ και ανυπολόγιστη οικονομική και κοινωνική καταστροφή αλλά απαιτούσε εξ αντικειμένου και προσφυγή σε αντι-δημοκρατικά μέτρα, όπως ευθέως ομολόγησε πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Ι. Δραγασάκης. Η δε «πάλη» του «παιδιού» στοίχισε στη χώρα πάνω από €100δις.

Πρόκειται για μια «σκοτεινή» περίοδο όπου λίγο έλειψε η χώρα να βρεθεί εκτός ευρώ και ΕΕ, φτάνοντας ηθελημένα στο χείλος μιας απόλυτης οικονομικής και γεωπολιτικής καταστροφής, ανατρέποντας όλα τα σημαντικότατα και μοναδικά επιτεύγματα στην σύγχρονη μεταπολεμική και μεταπολιτευτική ιστορία της. Είναι ένα θέμα που πρέπει οπωσδήποτε να διερευνήσει με τη δέουσα σοβαρότητα η επόμενη ελληνική Βουλή.

Για τους ανωτέρω ενδεικτικούς λόγους δεν ήταν καθόλου τυχαίο που το ΟΧΙ συγκέντρωσε τελικά το 61.3%.

Δεν ήταν καθόλου τυχαίο που ακόμα και σε μεσοαστικές και αστικές περιοχές, όπως η περιοχή της Βάρης, Βούλας και Βουλιαγμένης με μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα €40.000 περίπου ψήφισε ΟΧΙ κατά 39.27%. Ανάλογα ήταν και τα αποτελέσματα σε άλλα εύπορα και αστικά προάστια της Αττικής, όπως στην περιοχή Φιλοθέη-Ψυχικό με μέσο ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα €59.300 που ψήφισε ΟΧΙ κατά 28.39% ή της Κηφισιάς  με €71.200 και 36.08% και στο Μαρούσι με €32.200 και 49,52% αντίστοιχα. Τα συλλογικά «απωθημένα» και οι διάφοροι κοινωνικοί υπολογισμοί, Κύριος οίδε, μίλησαν.

«Μένουμε Ευρώπη»

Τα φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ λοιδορούσαν τότε όλους όσους έσπευσαν αυθόρμητα και ανοργάνωτα να διακηρύξουν ότι η θέση της χώρας ήταν στην Ευρώπη και κάθε απόπειρα απομάκρυνσης από αυτήν ήταν αδιανόητη. Ότι η ένταξή της και η συμμετοχή της στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ από διορατικούς και τολμηρούς πολιτικούς ήταν εκείνη που προσπόρισε στη χώρα ειρήνη, ευημερία και ασφάλεια, δικαιώματα και  κοινωνική πρόοδο άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη ιστορία της. Ότι αλάθητοι και αθώοι μεν οι εταίροι μας δεν υπήρξαν ούτε ήταν λογικά δυνατόν να υπάρξουν  αλλά παρέμειναν και αποτελούσαν τη μόνη πηγή βοήθειας και αλληλεγγύης όταν η χώρα, από δική της κυρίως ευθύνη, χρεοκόπησε. Ότι, επομένως, έπρεπε πρώτα να διορθώσουμε τα  οίκου μας κι όχι να υβρίζουμε και να εκτοξεύουμε ανόητες απειλές προς αυτούς προς τους οποίους  ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ έτεινε το πινάκιο της επαιτείας για νέα δανεικά, σε βάρος φορολογουμένων άλλων μελών-κρατών που δήθεν «μας χρωστούσαν». Αφού προηγουμένως είχε αποτύχει παταγωδώς στην αναζήτηση εναλλακτικών πηγών διεθνούς χρηματοδότησης που δεν είχαν κανένα νόημα παρά μόνο την ενίσχυση της πολιτικής απομάκρυνσης από το ευρώ και την ΕΕ.

Τα ΜΜΕ αυτά έδειχναν διάφορες εικόνες «γραφικών αστών» υπέρ του ΝΑΙ ενώ οι λιγότερο εύπορες περιοχές, ψήφιζαν «ΟΧΙ». Πράγμα που δεν απείχε τελικά από την αλήθεια, ως προς τα τελικά αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος. Οι περιοχές με περισσότερα λαϊκά και ασθενή στρώματα που η κρίση τα έπληξε βάναυσα, όπου η ανεργία βρέθηκε στα ύψη, «μούντζωσαν» δεόντως την Ευρώπη. Καρφί δεν τους ένοιαξε. Ουδέποτε διερωτήθηκαν για τα αίτια της κρίσης και της χρεοκοπίας. Ουδέποτε διερωτήθηκαν για το κόστος της μέχρι τότε ευημερίας τους. Ιδέα δεν είχαν, εάν ποτέ τους ενδιέφερε, για το πώς τα κατάφεραν άλλες, πιο προηγμένες χώρες, τι ακριβώς σήμαινε πραγματική σύγκλιση με την ΕΕ, γιατί όλες οι χώρες ήθελαν να γίνουν μέλη της ΕΕ και τα συναφή. Σαν έτοιμοι από καιρό πίστεψαν άκριτα και τυφλά στο αφήγημα του κ. Τσίπρα.

Ωστόσο, τόσο όλοι αυτοί όσο ιδίως οι αφελείς και δυστυχείς νεολαίοι, που έστησαν χορό στην πλατεία Συντάγματος, θεωρώντας ότι είχαν καταγάγει περιφανή νίκη εναντίον του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και του αστικού «συστήματος» δεν μπορούσαν να φανταστούν το τι επρόκειτο να επακολουθήσει λίαν συντόμως ούτε τον Π/Θ τους να καπνίζει τα  ταπεινά και ευτελής αξίας κουβανέζικα πούρα Cohiba ενώ οι ίδιοι είχαν στραφεί στο φθηνότερο «στριφτό». Δεν μπορούσαν να φανταστούν μέσα στον αντι-ευρωπαϊκό παροξυσμό τους,  ότι σε λίγο, άπαντες περί την κυβέρνηση (διότι περί της εξουσίας χύνονται ακόμα ποταμοί δακρύων σε κάθε επέτειο του Δημοψηφίσματος) θα έπρεπε εσαεί να γλύφουν μετά μανίας και ηδονής εκεί όπου έφτυναν με περιφρόνηση και μίσος, ως αντάλλαγμα για την παραμονή τους στην εξουσία. Φάνηκε πως δεν είχαν ούτε έχουν ούτε πρόκειται να έχουν κανένα πρόβλημα.

Όσο γι αυτούς που στήριξαν το «ΝΑΙ», το «Μένουμε Ευρώπη», λοιδορήθηκαν, υβρίστηκαν και περιπαίχτηκαν από τους σημερινούς νεόκοπους «ευρωπαϊστές» όσο κανείς άλλος.

Συνέπειες

Οι επιπτώσεις της εγκληματικής εκείνης πολιτικής απόφασης για το Δημοψήφισμα θα μας καταδιώκουν για πολύ καιρό ακόμα. Όχι μόνο λόγω της διαβόητης και γελοιογραφηθείσας στο παγκόσμιο πολιτικό λεξιλόγιο «κωλοτούμπας» που προκάλεσε έκπληξη και απογοήτευση σε μερίδες πολιτών όσο σχετικά με την εδραίωση αντι-ευρωπαϊκών πεποιθήσεων που συνήθως συγκαλύπτονται. Η πλειοψηφία των πολιτών έχει την άποψη ότι δεν έπρεπε να γίνουμε μέλη της Ευρωζώνης ενώ τρέφει τον παραλογισμό ότι η ένταξή μας στην ΕΕ ωφέλησε περισσότερο αυτήν παρά εμάς!. Κι έχει ως πρότυπο πολιτικού ηγέτη τον Πούτιν!.

Σε χτυπητή αντίθεση, βέβαια, με τους πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών που ανεξάρτητα από τα προβλήματα που ταλανίζουν την ΕΕ θεωρούν κατά 62% ότι είναι «καλό πράγμα» που οι χώρες τους είναι μέλη της Ένωσης και κατά 68% ότι έχουν επωφεληθεί από αυτό (Ευρωβαρόμετρο, Σεπτέμβριος 2018).

Σήμερα, οι πρωταγωνιστές εκείνης της εγκληματικής αθλιότητας, αφού εκπλήρωσαν και συνεχίζουν να εκπληρώνουν με επιτυχία το ρόλο του delivery boy, αυτοί που δεν αισθάνονται καμιά δυσκολία ή δεν έχουν ίχνος ντροπής να στηρίζουν τον Μαδούρο, συνεχίζουν να μας κουνούν το δάκτυλο και να μας υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνουμε για την Ευρώπη. Όχι ότι έδειξαν κάποια μεταμέλεια ή ότι εκπαίδευσαν την κομματική και εκλογική τους βάση με κάποιες φιλοευρωπαϊκές διδαχές. Κάθε άλλο. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι το πώς θα παραμείνουν στην εξουσία και εν όψει ενδεχόμενης εκλογικής συντριβής πώς θα μειώσουν τις απώλειες για να παραμείνουν την επόμενη ημέρα με αξιώσεις στο πολιτικό παιγνίδι από την καλύτερη δυνατή θέση. Κάνουν τα πάντα γι αυτό. Μετέρχονται όλα τα μέσα, που άλλωστε, σύμφωνα με την ολοκληρωτική τους ιδεολογία, αγιάζουν πάντα κάθε σκοπό. Είναι λυπηρό που διάφοροι «γεφυροποιοί» επιδιώκουν να καταστήσουν κι άλλους συνένοχους σε ένα τυχοδιωκτικό πολιτικό σχήμα.

«Συμμαχική» Παγίδα

Έτσι, προσποιούνται τώρα, έχοντας ενσωματώσει τα απομεινάρια των προθύμων των ΑΝΕΛ και διάφορα άλλα περιφερόμενα πολιτικά στοιχεία σε ένα συνονθύλευμα που δεν έχει πια καμιά σαφή πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα. Καμιά ψυχή. Καμιά σπονδυλική στήλη. Κανένα έρμα. Πνέουν ως κυβέρνηση τα λοίσθια. Για αυτό η αριστερή κυβερνώσα φατρία με τη βοήθεια των Πασοκογενών  προσπαθούν να μαζέψουν πρόθυμο υλικό από δεξιά και αριστερά για να δώσουν την εκλογική μάχη υπό άλλο προσωπείο. Ρακοσυλλέκτες. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Διατείνονται ότι δήθεν έχουν απαλλαγεί από διάφορα «βαρίδια» και μετακινούνται προς τον κεντροαριστερό, σοσιαλδημοκρατικό χώρο, αναζητώντας συμμάχους για κάποια «προοδευτική» συμμαχία. Γι αυτό δεν προβάλλουν τον αριστερό Μελανσόν αλλά τον σοσιαλδημοκράτη Μπούλμαν για να παραπλανήσουν τους πολίτες για μια ακόμη φορά. Και για να δώσουν το άλλοθι στους πρόθυμους για την «προοδευτική» συμμαχία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να εφεύρουν και πάλι εχθρούς και να «στιγματίσουν», όπως νομίζουν, τους αντιπάλους τους, το ΚΙΝΑΛ και τη ΝΔ, τους δημοκρατικούς πολίτες που δεν στοιχίζονται μαζί τους ως «ακροδεξιούς» και ανάλγητους «νεοφιλελεύθερους».

Θέλουν σαν το διάβολο με το λιβάνι να αποφύγουν κάθε συζήτηση για το πόσο σοβαρά έβλαψαν αναίτια τη χώρα και πόσο συνεχίζουν να την βλάπτουν όχι μόνο στο οικονομικό αλλά στο ηθικό, πολιτικό και θεσμικό επίπεδο. Για το πόσο έχουν υπονομεύσει και συνεχώς υπονομεύουν το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Για την άθλια κομματική και νεποτιστική πολιτική τους. Για τη δική της λιτότητα, την υπερφορολόγηση και την φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων των μεσαίων, μικρομεσαίων και εργαζόμενων τάξεων. Για το ανύπαρκτο ήθος και το επιβαλλόμενο πολιτισμένο ύφος της εξουσίας που δεν καταλαβαίνουν, δεν έχουν και δεν σέβονται. Για τα πολλαπλά ανήθικα πλεονεκτήματα και την πλήρως παρωχημένη και ιστορικά χρεοκοπημένη αριστερή, νεοσταλινική ιδεολογία τους, την ολοκληρωτικό προπαγάνδα τους, τον εικονικό τους «παράδεισο».

Η συνέχεια στο lecourrierdiplomatique.eu