Eνα από τα χαρακτηριστικά της αποτελεσματικής διακυβέρνησης είναι η ετοιμότητα αναθεώρησης μέτρων πολιτικής, που αποδεικνύονται σαφώς λανθασμένα, για να περιορίσει τις αρνητικές συνέπειες. Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση της προς τα πάνω εξίσωσης της φορολογίας στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης.
Ο διπλασιασμός περίπου της τιμής στη θέρμανση είχε μέχρι στιγμής τις εξής πολύ αρνητικές συνέπειες: Τεράστια μείωση της κατανάλωσης, στροφή σε αφορολόγητη παράνομα υλοτομημένη ξυλεία από τα δάση αλλά και στο αστικό πράσινο, εισαγωγές pellets, μπριγκετών και ηλεκτρικών συσκευών, πλήγμα στο εμπορικό ισοζύγιο, αύξηση του τιμάριθμου, έστω και αν το ακριβό πετρέλαιο δεν καταναλώνεται και, διαπιστωμένα, από τα πλέον αρμόδια χείλη, σοβαρότατο κίνδυνο για την υγεία μας από την αιθαλομίχλη που σκέπασε τις μεγάλες πόλεις. Δεν μετριέται η ταλαιπωρία των πολιτών που θα περάσουν έναν χειμώνα σκεπασμένοι με κουβέρτες.
Ολα αυτά για να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα. Ομως, ο σχεδόν μηδενισμός της κατανάλωσης έφερε, όπως είναι φυσικό, καθίζηση των εσόδων.
Στοιχειώδης οικονομική σκέψη στο οικονομικό επιτελείο θα είχε προειδοποιήσει για την υψηλή ελαστικότητα της ζήτησης για πετρέλαιο θέρμανσης στην τιμή, όταν ολόκληρες πολυκατοικίες μένουν χωρίς πετρέλαιο. Τι κάνει, λοιπόν, μία υπεύθυνη κυβέρνηση όταν ένα μέτρο πολιτικής φέρνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα;
Πρώτον, αν είσαι υπουργείο Υγείας, αντί να κοιμάσαι μακαρίως, προειδοποιείς τους συναδέλφους σου στην κυβέρνηση για το βουνό νοσηρότητας που μας απειλεί άμεσα. Αν είσαι υπουργείο Ανάπτυξης, βλέπεις τις εισαγωγές και τις τιμές και ανησυχείς. Και αν είσαι υπουργείο Οικονομικών, αλλάζεις ρότα. Αφού σου λείπουν έσοδα, τα αναζητάς εκεί που βρίσκονται. Φέρνεις την τιμή πίσω στα 70 λεπτά το λίτρο και τους φόρους στα περσινά επίπεδα, ακόμη και στο πετρέλαιο κίνησης, σαν ένα δώρο στην ανάπτυξη. Μπορεί να μη βγάλεις όσα λανθασμένα υπολόγισες, αλλά δεν θα χάσεις κιόλας.
Δυστυχώς, το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν φώτισε ακόμη τους αρμοδίους. Ας ελπίσουμε ότι θα φωτίσει την πραγματική «κυβέρνηση». Είναι καιρός για την τρόικα να παίξει τον ρόλο της, αυτήν τη φορά με μία κίνηση φιλολαϊκή, αλλά ρεαλιστική και προφανέστατα σωστή.