Η κ. Κική Δημουλά (και πρέπει να μην το ξεχνάμε) υποστήριξε ότι πρέπει να χωρίσουμε στους δημόσιους χώρους τα παγκάκια, ώστε τα μεν να είναι για μας και τα δε (όσα μένουν;) για τους μετανάστες. Η κ. Δημουλά γνωρίζει ασφαλώς το νόημα της κάθε λέξης και τις συνέπειες της κάθε φράσης: αυτό είναι το θέμα. Αν δεν ήθελε να πει αυτό που είπε, ας ζητήσει συγγνώμη.

Η Χρυσή Αυγή ξεκίνησε την πορεία της από τα παγκάκια της παιδικής

χαράς του Αγίου Παντελεήμονα, όπου δεν ήθελε ξένους, παιδιά και μη.

Στις ΗΠΑ, η αποφασιστική μάχη εναντίον του φονικού ρατσισμού δόθηκε αρχικά για τις θέσεις στα λεωφορεία. Και στη Νότιο Αφρική για τη συνύπαρξη στις πόλεις.

Τα μεγάλα και μικρά απαρτχάιντ, ήταν και παραμένουν απαράδεκτα όπου υπάρχουν -ίσως αύριο και στην πλατεία Κυψέλης, αν εισακουστεί η

ποιήτρια, που δεν ξεκουράζεται επαρκώς, δημοσία δαπάνη και χωρίς

Πακιστανούς στα αναπαυτικά έδρανα της τόσο δεξιάς Ακαδημίας Αθηνών.

Η προ Μαντέλα ακραία ρατσιστική Νότιος Αφρική, δεν τόλμησε να ξεχωρίσει το αίμα, η Χρυσή Αυγή το αποπειράται. Δεν ξεχώρισαν το αίμα στο Λιτλ Ρόκ, εδώ μερικοί το επιδιώκουν. Εδώ η ΧΑ ασχημονεί και απειλεί ακόμα και μέσα στη Βουλή. Αλλά η ευαίσθητη ποιήτρια εκεί, στα παγκάκια… Αυτά την μάραναν!

Τα γράφω αυτά για όσους, καλόπιστους ασφαλώς, συνεχίζουν την απόπειρα υπεράσπισης της ακαδημαϊκού. Ακόμα στη «Μ».