Kι όμως. Στην Δημοκρατία υπάρχουν εκλογικές ήττες και εκλογικές νίκες. Τόσο απλά, αλλά τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό και αποδεκτό από τον Αλέξη Τσίπρα. Γι αυτό και ξαναδείχνει τον καθεστωτικό του χαρακτήρα, την ροπή προς τον διχασμό, την ψευδολογία. Η πρόσφατη παραληρηματική ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ εκτός από αποδοχή ήττας, ήταν άλλο ένα δείγμα δημιουργίας αντιπάλων, εμφάνισης του ΣΥΡΙΖΑ ως ένα κόμμα που το χτυπάνε όλοι. Οι δημοσκοπικές εταιρείες είχαν βέβαια την τιμητική τους, ώστε να περάσει το μήνυμα προς τους πρόθυμους να πιστέψουν ή όσους έχουν ανάγκη να ανορθωθούν ψυχολογικά, ότι « όλα είναι ένα ψέμα».

Πρόκειται για αυτογελοιοποίηση του Πρωθυπουργού ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις πριν απ΄όλα που κάνει το Μαξίμου. Ας είμαστε επομένως κάθετοι γιατί αρκετά μ΄αυτή την επίδειξη ενοχοποίησης όλων όσων έχουν άλλη προσέγγιση. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

–          Επί πάνω από δύο χρόνια και με βάση όλες τις μετρήσεις όλων των Εταιρειών, η Ν.Δ προηγείται σταθερά με διακριτές διαφορές από 4,5% έως και 14,5%! Οι περισσότερες έρευνες δε, δείχνουν διαφορά με διψήφιο ποσοστό.

–          Ότι και να δοκίμασε σ΄αυτά τα χρόνια σε επίπεδα πολιτικών τακτικών, επιλογών, νομοθετικών πρωτοβουλιών, σκανδαλολογίας, δίωξης πολιτικών αντιπάλων, σπίλωσης Μ.Μ.Ε, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών η κατάσταση δεν έδειξε να μπορεί να ανατραπεί. Αυξομοιώσεις υπήρχαν στην διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ, αλλά οριακές.

–          Η παράσταση νίκης που αποδίδει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι επί πάνω από δύο χρόνια συντριπτικά υπέρ της Ν.Δ και το τελευταίο διάστημα παίρνει θηριώδεις διαστάσεις.

–          Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των δημοσκοπήσεων που ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός έρχεται δεύτερος ή και τρίτος στο ερώτημα της καταλληλότητας για Πρωθυπουργός.

–          Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττει τίποτα από άλλους χώρους, προσπαθεί να συσπειρώσει τους δικούς του αντιπάλους χωρίς επιτυχία, ενώ ναυαγεί κάθε « γέφυρα» για να δημιουργηθούν δήθεν μέτωπα κατά της ακροδεξιάς. Το ΚΙΝΑΛ αντέχει την πίεση και δείχνει να συσπειρώνεται απέναντι στις απολίτικες, αποιδεολογικοποιημένες, ευκαιριακές συσπειρώσεις.

Τα στοιχεία αυτά στοιχειοθετούν και τον εκνευρισμό των κυβερνώντων. Σε πολιτικό επίπεδο ηττούνται, ενώ στην Αυτοδιοίκηση η ήττα θα πάρει συγκλονιστικές διαστάσεις και το γνωρίζουν καλά. Η δε επίκληση των Ευρωεκλογών ως ευκαιρία για μια μικρή και επομένως αντιστρέψιμη στις βουλευτικές εκλογές διαφορά μοιάζει με ανέκδοτο. Όσοι επικαλούνται χαλαρή ψήφο στις Ευρωεκλογές , μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.

Για αυτό και η συζήτηση για τον χρόνο των βουλευτικών εκλογών αρχίζει και κουράζει. Αν ο Α. Τσίπρας δεν έχει ψυχολογικό πρόβλημα με την καρέκλα ή αν δεν εκκρεμούν deals διαφόρων ειδών μέχρι τον Σεπτέμβριο, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος οι εκλογές να μην γίνουν το αργότερο μέχρι τον Ιούνιο. Η προοπτική μεγάλης έκτασης ήττας στις Ευρωεκλογές και εξαφάνισης στις Περιφερειακές και Δημοτικές Εκλογές θα μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα που θα πορεύεται ζαλισμένο και με ανοικτές πολλές πληγές επί τρεις , τέσσερις μήνες. Ποια πολιτική λογική μπορεί να στηρίξει  μια τέτοια πολιτική επιλογή; Φυσικά καμία…. Γι αυτό ας μην καταπίνει κανένας την μπλόφα του Μαξίμου.