Η χώρα μας σε αυτή τη φάση βρίσκεται σε σταυροδρόμι στρατηγικού χαρακτήρα για το μέλλον της και το πολιτικό της σύστημα. Στο άμεσο μέλλον θα δοκιμαστεί, εκτός των άλλων και η ικανότητα των δυνάμεων που αναφέρονται στην ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά θα έλεγα και της ίδιας της ΕΕ, να πάρουν δύσκολες αποφάσεις χωρίς αναβολές… Σε αυτόν πλέον τον απρόβλεπτο κόσμο, όπου η Ευρώπη αγωνίζεται κατά της αστάθειας εκτός των συνόρων της και κατά του λαϊκισμού στο εσωτερικό της, η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ο αδύναμος κρίκος της ΕΕ… Ο κίνδυνος να εμφανιστούν και στη χώρα μας, εκφραστές των λεγόμενων εναλλακτικών μοντέλων, από τον κινεζικό κρατικό καπιταλισμό έως τον κακοποιημένο εθνικισμό της Ρωσίας, είναι υπαρκτός στην Ελλάδα και μπορεί να κερδίσουν υποστηρικτές, όπως και αλλού στην Ευρώπη, εφόσον οι ψηφοφόροι χάνουν την πίστη τους στην αποτελεσματικότητα των συστημικών κομμάτων και στο ευρωπαϊκό μοντέλο.
Τώρα να αναζητηθούν συναινέσεις για μέτωπο λογικής και εθνικής ευθύνης διαχείρισης, με προτεραιότητα σε θέματα όπως α) το επίπεδο παροχής υπηρεσιών του δημοσίου μετά τον ασχεδίαστο περιορισμό του, β) την ορθολογικά σχεδιασμένη μείωση των πολύ υψηλών φορολογικών συντελεστών, γ) την ενδυνάμωση της Δημοκρατίας μέσω της ενίσχυσης των υπερβολικά αδύναμων θεσμικών οργάνων και δ) τον τριακονταετή σχεδιασμό για την αντιμετώπιση των άθλιων δημογραφικών στοιχείων μας… Προφανώς και δεν εισηγούμαστε τον περιορισμό της αντιπαράθεσης παρατάξεων, κομμάτων, συνδικάτων, κοινωνικών φορέων, μη κυβερνητικών οργανώσεων κλπ. Κάθε άλλο… Διεκδικούμε τον ανταγωνισμό και την άμιλλα στη δημιουργία προγραμμάτων, θέσεων και προτάσεων που αποτελούν οξυγόνο για τη χώρα μας και τη δημοκρατία. Υποστηρίζουμε όμως ότι, στα προηγούμενα θέματα, πρέπει να υπάρξει μια εθνική συμφωνία προγραμματικής βάσεως, που θα αποτελεί εθνική στόχευση, ανεξαρτήτως χρώματος κυβερνήσεως… Ο λαός θα επιδοκιμάζει ή θα αποδοκιμάζει με βάσει το σύνολο όλων των προτεινόμενων άλλων πολιτικών (παιδεία, ασφάλεια, υγεία κλπ.) και βεβαίως την διαχειριστική επάρκεια υλοποίησης των συμπεφωνημένων… Αναφερόμαστε στην ανάγκη συγκρότησης ενός εθνικού ευρωπαϊκού μετώπου, μιας Δημοκρατικής Ενότητας για την Εθνική Ανασυγκρότηση της χώρας μας. Ποιοι και ποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μπορούν να αποτελέσουν δεξαμενή κινήματος υποστήριξης αυτής της προοπτικής; Κοινωνικές, πνευματικές και πολιτικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως πολιτικών, κομματικών και ιδεολογικών επιλογών, με ευρωπαϊκό όμως προσανατολισμό και επιλογές.
Όσοι/ες υποστήριξαν ή και κατανόησαν εκ των υστέρων, την αξία και τη σημασία της ένταξης της χώρας μας στην Νομισματική Ένωση.
Όσοι/ες, κόντρα στο ρεύμα της εποχής, κατανόησαν την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης του κου Τάσου Γιαννίτση, τότε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, για το ασφαλιστικό και την επίδρασή του στα δημοσιονομικά προβλήματα της οικονομίας μας, ή ακόμη και όσοι το αντιλήφθηκαν μετά από την περιπέτεια της τωρινής δεκαετίας της οικονομικής κρίσης.
Όσοι/ες ήταν έτοιμοι, παρά τις ενδεχόμενες και δικαιολογημένες επιφυλάξεις τους, να ενισχύσουν τις προσπάθειες, εφόσον γινόταν πράξη οι εξαγγελθείσες προεκλογικές υποσχέσεις του κου Καραμανλή μετά το 2004, για την επανίδρυση του κράτους.
Όσοι/ες ενώ αντιλήφθηκαν την χρονική υστέρηση στη κατανόηση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας από την κυβέρνηση του κου Γ.Α.Παπανδρέου και του αναγνώρισαν την προσπάθεια να διαμορφώσει θεσμούς, σε διεθνές επίπεδο και να επιχειρήσει, χωρίς την αναγκαία συμπαράταξη από τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις (ιδιαιτέρως της Ν.Δ. του κου Σαμαρά), να πάρει πάνω του τη διαχείριση και λύση του προβλήματος πτώχευσης της χώρας.
Όσοι/ες, ενώ γνώριζαν το μέρος των ευθηνών και της συμβολής του κου Σαμαρά στην δημιουργία και ανάπτυξη του κινήματος των αγανακτισμένων δια μέσω των αλλεπάλληλων “Ζαππείων”, θεώρησαν ότι η ευθύνη τους, απέναντι στη χώρα, τους οδηγούσε να συγκατανεύσουν σε ΣΥΝκυβέρνηση (η αναφερόμενη και ως Σαμαρά- Βενιζέλου) η οποία αντικατέστησε αυτή του κου Παπαδήμου, την οποία ο κος Σαμαράς δεν άφησε να ολοκληρώσει τις προσπάθειές της.
Όσοι/ες αντιστάθηκαν στον αντιευρωπαϊκού προσανατολισμού, παραλογισμό του δημοψηφίσματος του 2015 και στέκονται κριτικά στην θετική αλλαγή πορείας της κυβέρνησης από τις ακατανόητες πολιτικές της επιλογές στο πρώτο εξάμηνο του 2015.
Όσοι/ες αναγνωρίζουν πως η σχετική με τα μνημόνια διαδικασία, που αναφέρεται στην μετά την 20η Αυγούστου, είναι ένα σημαντικό και αναγκαίο βήμα που πρέπει να κάνει ή χώρα και θα μπορούσε να είχε γίνει το 2015 αν οι πολιτικές δυνάμεις ιεραρχούσαν την εθνική ευθύνη ως προτεραιότητα, αλλά από μόνη της δεν αποτελεί λύση για τα προβλήματα που μας οδήγησαν στη κρίση και ακολούθως στα μνημόνια.
Όσοι/ες θέλουν να συμβάλουν και όχι να συνθηματολογήσουν και επιλέγουν να προσπαθήσουν να δώσουν απαντήσεις στο πώς η Ελλάδα, μετά από την κακή διαχείριση των αιτιών της κρίσης στο σύνολο της δεκαετίας και ιδιαιτέρως από τους εταίρους μας, θα αντιμετωπίσει μια κατάσταση που την οδήγησε στο να έχει απομείνει με ανεπαρκείς δημόσιες υπηρεσίες, πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, αδύναμα θεσμικά όργανα και άθλια δημογραφικά στοιχεία… Όσοι/ες αντιλαμβάνονται ότι τα αμέσως προηγούμενα, θα πρέπει να τα διαχειριστούμε ταυτοχρόνως με την τυπική υποχρέωση της χώρας (έως ότου καταφέρουμε να την τροποποιήσουμε) να πετυχαίνει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή πριν από την καταβολή τόκων) για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες… Και αυτά θα πρέπει να γίνουν ανεξαρτήτως χρώματος κυβερνήσεως…