Ο ενθουσιασμός απέχει τελικά από την απογοήτευση μια ανάσα όλη κι όλη! Την πανηγυρική ατμόσφαιρα του Σαββατοκύριακου αντικατέστησε η χθεσινή παγωμάρα. Οι πολίτες αντίκρισαν ξαφνικά στις οθόνες τους τους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής να βγαίνουν από τα δικαστήρια φωνάζοντας, βρίζοντας, κλωτσώντας, όπως ακριβώς έκαναν προχτές όταν έμπαιναν στη ΓΑΔΑ, αποδεικνύοντας έτσι ότι πραγματικά… «δεν είναι ύποπτοι τέλεσης νέου αδικήματος»!
Μέσα σε μία εβδομάδα γίναμε όλοι εγκληματολόγοι πρώτα, συνταγματολόγοι μετά και εισαγγελείς στη συνέχεια! Αναλύσαμε την άγρια δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τις συνταγματικές επιπτώσεις από τυχόν παραιτήσεις χρυσαυγιτών, και από χθες ψάχνουμε να βρούμε αν η δικαιοσύνη έκανε λάθος, αν κάποιοι απειλήθηκαν και φοβήθηκαν ή αν, απλά, η υπόθεση δεν ήταν τόσο καλά δεμένη όσο νόμιζε η κυβέρνηση.
Για μία ακόμα φορά βρήκαμε τρόπο να αποφύγουμε την ουσία, ίσως γιατί ποτέ δεν μας συμφέρει να συζητάμε για την ουσία. Ηταν αποκάλυψη η εγκληματική δραστηριότητα των νεοναζιστών στην Ελλάδα; Ποιοι νομίζαμε δηλαδή ότι χτυπούσαν, μαχαίρωναν, σκότωναν τους μετανάστες πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα… Περιμέναμε να βρεθούν μπουκάλια κρασί με τη φωτογραφία του Μουσολίνι για να διαπιστώσουμε ποιοι είναι οι φανατισμένοι νεοναζί;
Επρεπε να συλληφθούν διευθυντές αστυνομικών τμημάτων για να πεισθούμε ότι έστελναν τους πολίτες από τα τμήματα στη Χρυσή Αυγή για την… καλύτερη εξυπηρέτησή τους; Και όσο για την απογοήτευση, άργησε κάπως, νομίζω, να μας πιάσει… Επρεπε να την είχαμε αισθανθεί όλα αυτά τα τελευταία χρόνια με την απήχηση, τη στήριξη -μαζί και εκλογική- που βρήκαν αυτές οι «ιδέες» στον ελληνικό λαό και που κάποιοι προσπάθησαν να την εξηγήσουν ως βία των άκρων και κάποιοι άλλοι ως φυσιολογική αντιμνημονιακή εξέλιξη! Επρεπε να την είχαμε αισθανθεί στο τελευταίο αντιφασιστικό συλλαλητήριο, όπου συμμετείχαν μερικές ομάδες ροπαλοφόρων… εκδικητών -βούτυρο στο ψωμί των τραμπούκων- και μερικές χιλιάδες πολιτών, με κομματικές σημαίες οι περισσότεροι!
Ας αφήσουμε τη δικαιοσύνη να κάνει, όσο καλύτερα μπορεί, τη δουλειά της κι ας κάνουμε την υπόθεση της υπεράσπισης της Δημοκρατίας και δική μας υπόθεση.
Ας υψώσουμε ένα ισχυρό τείχος ενάντια στον λαϊκισμό που προλειαίνει το έδαφος στη φασιστική βία.
Κι ας ρίξουμε όλο μας το βάρος -κράτος, δάσκαλοι, γονείς- στην παιδεία και στα παιδιά μας. Να τους μιλήσουμε για τα παγκόσμια εγκλήματα του φασισμού, του ναζισμού, του ρατσισμού, για την αξία που έχει να ζεις σε δημοκρατικό πολίτευμα, να είσαι και να παραμένεις άνθρωπος! Αν δεν το κάνουμε άμεσα, τότε, ακόμα και όλη η Χρυσή Αυγή να μπει στη φυλακή, μια νέα μαύρη νύχτα θα ξημερώσει σύντομα…