Η πρόταση του Μίκη για διενέργεια δημοψηφίσματος σχετικά με την συμφωνία των Πρεσπών έδωσε την ευκαιρία σε μια σειρά δημοσίων προσώπων να αποκαλύψουν τις ενδόμυχες σκέψεις τους όχι μόνο για το εθνικό ζήτημα αλλά και για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τις δημοκρατικές διαδικασίες. Η αναφορά δεν γίνεται βέβαια για τις προεξοφλημένες υπογραφές των γνωστών συλλαλητηριαρχών Φραγκούλη, Παπαθεμελή, Καλεντερίδη και άλλων. Γίνεται για τις υπογραφές ανθρώπων του καλλιτεχνικού και πολιτικού χώρου που έχουν συνδέσει τα ονόματά τους με το προοδευτικό κίνημα.
Η ιστορία έχει αποδείξει επανειλημμένα πόσο καταστροφικά έχουν αποδειχθεί για την πορεία των χωρών παρορμητικά δημοψηφίσματα που διεξάγονται σε συνθήκες διχασμού και ακραίου φανατισμού. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της μεγάλης περιπέτειας στην οποία έριξε την Μ. Βρετανία το Brexit ή του τραγέλαφου του δημοψηφίσματος του ‘15 που σκηνοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και που θα μπορούσε να έχει ανάλογες με το Brexit συνέπειες αν δεν ανέτρεπε ο Τσίπρας το αποτέλεσμά του. Τα δημοψηφίσματα δεν μπορούν να εκφράσουν τη δημοκρατική θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών υπό το κράτος «προδοτικής» τρομοκρατίας και χυδαίου λαϊκισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τις εξελίξεις αυτές γύρω από το Μακεδονικό ζήτημα. Μιλάει σήμερα για μέτωπο κατά του εθνολαϊκισμού, τη στιγμή κατά την οποία επί τέσσερα χρόνια νομιμοποίησε τον εθνολαϊκισμό ως κυβερνητικό του εταίρο και απενοχοποίησε τις θέσεις και τις μεθόδους του πολλές από τις οποίες οικειοποιήθηκε. Ακόμα και η πρόσφατη ψήφος εμπιστοσύνης που πήρε στη βουλή στηρίχθηκε σε ψήφους των καιροσκόπων λαϊκιστών των ΑΝΕΛ.
Η αλήθεια είναι ότι όταν κυβερνάς με τα διχαστικά συνθήματα «ή εμείς ή αυτοί» και «πάμε να τους τελειώσουμε» θα έρθει η στιγμή να πληρώσεις τις συνέπειές τους. Το κακό είναι ότι τις συνέπειες αυτές τις πληρώνει και η ίδια χώρα και μάλιστα σε κρίσιμα θέματα όπως είναι η ανάγκη να κλείσει τώρα το μακεδονικό ζήτημα.