Στις δημοτικές εκλογές που έρχονται, υπάρχουν δύο δυνατότητες: η μία είναι να τις πολιτικοποιήσεις, μετατρέποντάς τες σε δημοψήφισμα υπέρ ή κατά των μνημονίων, όπως κατά πάσα βεβαιότητα θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη είναι να τις αντιμετωπίσεις ως αυτό που πράγματι είναι. Να τις δεις, δηλαδή, ως πεδίο διασταύρωσης προτάσεων για τις τοπικές κοινωνίες και ως στίβο ανάδειξης προσώπων με άποψη και ικανότητες, που εγγυώνται τη διαφανή διαχείριση των πολύπαθων οικονομικών της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αν και το δεύτερο σενάριο παρέχει διάφορες… ευκολίες, όπως την προφανή δυνατότητα να συμπαραταχθούν πίσω από δοκιμασμένους ή ταλαντούχους υποψηφίους πολιτικές δυνάμεις που δεν θα ήθελαν την πολιτικοποίηση της δημοτικής κάλπης, εν τούτοις, όλα μαρτυρούν ότι η βιομηχανία των “χρισμάτων” και των κομματικών εξουσιοδοτήσεων θα επιβιώσει και στο σημερινό πολιτικό περιβάλλον.
Είναι διπλό το λάθος: σε μια περίοδο υψηλών φορτίσεων, όπως η σημερινή, όπου τα περισσότερα κόμματα αδίκως ή δικαίως ταυτίζονται με τη διπολική ατμόσφαιρα που έχει διαμορφωθεί, τα χρίσματα θα ισοπεδώσουν τις ιδιομορφίες και θα πριμοδοτήσουν τα “δημοψηφίσματα”. Κυρίως, όμως, θα ακυρώσουν τις διαδικασίες ανάδειξης τοπικών στελεχών με φαντασία, θέληση και ικανότητες, που τόσο έχουν ανάγκη όχι μόνο οι δήμοι, αλλά συνολικά το πολιτικό σύστημα.
Πολλοί, θέλοντας να υποστηρίξουν την ανάγκη να σπάσουν οι κομματικές γραμμές και να ανασάνει η αυτοδιοίκηση, επαναλαμβάνουν το γνωστό ότι “οι δήμαρχοι δεν εκλέγονται για να κάνουν πολιτική, αλλά για να μαζεύουν τα σκουπίδια”. Είναι κι αυτό λάθος. Γιατί οι δήμαρχοι που διακρίνονται για την αυτονομία τους δεν στερούνται πολιτικότητας. Το έδειξε η πρόσφατη εμπειρία, όπου πολλοί από αυτούς δεν αρκέστηκαν στη σκούπα και το φαράσι, αλλά τα έβαλαν με τη Χρυσή Αυγή, την ώρα που αρκετοί κομματικοί παράγοντες σφύριζαν κλέφτικα.
Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές έγινε το ένα βήμα: πέρα από χρίσματα και εξουσιοδοτήσεις, οι κοινωνίες εμπιστεύθηκαν πρόσωπα όπως ο Καμίνης ή ο Μπουτάρης, θέλοντας να βάλουν τέλος στην παράδοση των τοπικών αρχόντων που αντιμετώπιζαν τους δήμους ως κομματικά εφαλτήρια. Τώρα που το δείγμα γραφής υπάρχει και οι ανεξάρτητοι δήμαρχοι δοκιμάστηκαν, γιατί να μη γίνει και το δεύτερο; Γιατί, άραγε, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και όποιο άλλοι να μη τους αφήσουν να συνεχίσουν τη δουλειά τους;
Για όποιον θέλει να μετρήσει τις δυνάμεις του, υπάρχουν και οι ευρωεκλογές…