Η επικείμενη αποφυλάκιση του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα αναδεικνύει με δραματικό τρόπο θεσμικές δυσλειτουργίες και στρεβλώσεις που τραυματίζουν την ποιότητα της δημοκρατίας και την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος δικαίου.
Την ίδια ώρα αναμένονται δικαστικές αποφάσεις που ακυρώνουν μνημονιακές περικοπές σε μισθούς/συντάξεις προκαλώντας μη διαχειρίσιμο δημοσιονομικό κόστος και επιπλοκές στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές.
Η ελληνική Δικαιοσύνη, στη διάρκεια της κρίσης, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, παρά τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δόθηκε έμφαση στην προστασία των προνομίων των ίδιων των δικαστών και δεν έγινε μια σοβαρή προσπάθεια με δική τους πρωτοβουλία για την επιτάχυνση στην εκδίκαση υποθέσεων, που είναι αναγκαία και για την προσέλκυση επενδύσεων.
Το γεγονός ότι θα αφεθεί ελεύθερος ο Γ. Ρουπακιάς, επειδή ακόμη δεν καταδικάστηκε, είναι μια δυσάρεστη αφορμή για να σκεφτούμε ότι για τις βαθύτερες ελληνικές παθογένειες δεν φταίει ούτε ο Τόμσεν ούτε ο Σόιμπλε. Είναι μια εντελώς δική μας αποτυχία, χωρίς ξένη επιρροή.