Το έχουμε γράψει, διαβάσει, ακούσει και δει, πως η παγκόσμια
κοινότητα διανύει αναμφίβολα μια μακρά περίοδο πολιτισμικής
κατάπτωσης σε πολλά επίπεδα παράλληλα.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πως «κάτι» δεν πάει καλά στη
νέα όψη του κόσμου...
Τα μνημόνια-λέγαμε-πως θα μας καταστήσουν πιο σώφρονες
ώστε να επανέλθουμε στην πολυπόθητη και δύσκολη κ α ν ο ν ι κ
ό τ η τ α. Θυμάμαι πως υπολογίζαμε, μετά τις συλήψεις και τις

τιμωρητικές ποινές της χρυσαυγίτικης συμμορίας, η χώρα θα
πατάξει τέτοια ακροδεξιά κινήματα. Όμως τα ακροδεξιά κομμάτια
οργανώνονται και για άλλον «γύρο». Η βία στους δρόμους, στα
Πανεπιστήμια, εξελίχθηκε σε ένα πολυσυμμετοχικό τυφλό αλαλούμ
που μας απασχολεί βασανιστικά και καθημερινά. Η καθημερινή βία
στους οδικούς άξονες δεν καταλαβαίνει από συναινέσεις. Μετά
ήρθε ο covid-19 με τα γνωστά επακόλουθα της πανδημίας και των
τόσων θυμάτων, που δεν χρειάζεται να τα υπενθυμίσω· λέγαμε
τότε πως οι κοινωνίες θα ενδοσκοπήσουν ώριμες πια, την ανάγκη
να κινηθούν προς άλλες πιο δημιουργικές κατευθύνσεις. Ίσως να
πιστεύαμε πως ο δρόμος θα ήταν ανοιχτός και πως ο κόσμος θα
εστίαζε την προσοχή του στην μετακορωνοϊκή εποχή ώστε να
δώσει στα παιδιά του κι άλλες ευκαιρίες.
Δεν είδαμε τίποτα που να μας «σπρώχνει» μπροστά! Αντ’ αυτών,
πρόβαλλαν οι παλαιές πληγές που στιγμάτισαν ένα ολόκληρο
Έθνος-το δικό μας, με όσα ήρθαν και αποκαλύφθηκαν στο
προσκήνιο. Μια άνευ προηγουμένου κατάπτωση με παρανομαστή
την βία, τους βιασμούς, την παιδεραστία, τις ασταμάτητες
γυναικοκτονίες και όλα τα αναρίθμητα συμπαραμαρτούντα που
προκαλούν μόνο ντροπή και εφιάλτες...
Δεν τελειώνουμε εδώ βέβαια· το μαρτύριο έχει συνέχεια. Λέγαμε
πως κάτι τέτοιο οριακό θα μας συνετίσει ώστε να ψάξουμε, ο
καθένας μόνος του, να βρει την άκρη του νήματος και τις αιτίες
αυτής της καταστροφικής κατηφόρας που δεν αφήνει περιθώρια να
πατήσεις το... φρένο!
Ποιο φρένο; Εδώ μιλάμε για φ ρ ε ν ο κ ο μ ε ί ο, με τον κάθε
ψυχοπαθή να συμπεριφέρεται όπως θέλει· όχι μόνο στον δικό μας
κόσμο αλλά και στα περισσότερα σημεία του πλανήτη. Αλήθεια,
πώς ξεπετάχτηκαν τόσοι άνθρωποι με ακραία ψυχικά νοσήματα,
σε σημείο που τα αστυνομικά δελτία δεν προλαβαίνουν να
ασχοληθούν; Τα μαζικά αυτά φαινόμενα σηματοδοτούν κοινωνική
ν ο σ η ρ ό τ η τ α υψίστου βαθμού! Κι εδώ, υπολογίζαμε πως οι
επιβολές ποινών και οι φυλακίσεις θα μπορούσαν να κατευνάσουν
αυτή την επικίνδυνη καταιγίδα.
Και μετά ήρθε ο μακελάρης Πούτιν! Η καταστροφή της
Ουκρανίας, ο θάνατος ανεξακρίβωτων αθώων πολιτών. Οι
καταστροφές στην κορύφωσή τους και το διπλωματικό αλισβερίσι

μήνες τώρα μήπως και λήξει αυτή η εξελισσόμενη παγκόσμια
ανισορροπία.
Αν και όταν τελειώσει αυτός ο παράλογος πόλεμος, όταν
αποσυρθούν τα όπλα, όταν θα ξανανιώσουμε όλοι το... αεράκι
ειρήνης ελπίζοντας σε έναν κόσμο καλύτερο, θα ανακινήσουμε και
πάλι για «καλύτερη ζωή».
Το γνωρίζουμε άπαντες. Η πολιτική-στρατιωτική- κατακτητική δ ι α
σ τ ρ ο φ ή έχει τους πρωταγωνιστές της· τους έχουμε δίπλα στη
χώρα μας, παρά δίπλα, δεν διστάζουν και δεν κρύβονται στο να
απειλούν έως και να προσβάλλουν με τον οξύτατο λόγο τους και
τις ψεύτικες αμφισβητήσεις, παραποιώντας την Ιστορία και την
λογική κατά το πρότυπο της Τουρκικής πάγιας τακτικής.
Μένει να δούμε με πολύ ενδιαφέρον το πώς θα συνεχιστεί αυτός
ο π ο λ ι τ ι σ μ ι κ ό ς κατήφορος και πόσες ακόμα κοινωνικές
πληγές θα επιφέρει· διότι η δ ι α σ τ ρ ο φ ή δεν περιορίζεται μόνο
στους υψηλά ιστάμενους «ηγέτες» που κινούν τα νήματα, αλλά
απλώθηκε και στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα με άλλον
τρόπο...
Δεν ανακάλυψα την πυρίτιδα· πάει προς το να γίνει κοινή ομολογία
πως αυτός ο κόσμος επαναφέρει τον στίχο του Γκάτσου:
«νικημένο μου ξεφτέρι
δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι
πάντα ο κόσμος προχωρεί».
Η διαστροφή ως κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων ηγετών
που διαφεντεύουν τον κόσμο, έχει ήδη γίνει... κ ο υ λ τ ο ύ ρ α.
Στον αιώνα μας θα δούμε πως όλα αυτά είναι αποτελέσματα του
αιματηρού 20ού, ο οποίος ήταν παράλληλα σχιζοφρενής,
ανατρεπτικός, αλλά και... επαναστατικός...
Ιδού λοιπόν η απορία...