«Βρισκόμαστε σε πόλεμο»  είπε ο Αλέξης Τσίπρας  στην ομιλία του στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στις 19 Νοεμβρίου 2013.
Και η φράση αυτή αποδίδει περίτρανα αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. H χώρα βρίσκεται σε διαρκή εμφύλιο πόλεμο. Και δεν συμβαίνει μόνο την εποχή του Μνημονίου. Ούτε ο κ. Τσίπρας είναι ο μόνος που έχει αυτή την εμφυλιοπολεμική προσέγγιση.

.

Η Ελλάδα, δεν πέτυχε ποτέ -τουλάχιστον για εύλογο χρονικό διάστημα- αυτό που απαιτεί μια σύγχρονη δημοκρατία. Τη συναίνεση. Ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές της, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα. Αντιθέτως, ο όρος συναίνεση είναι αρνητικά φορτισμένος, ισοδύναμος με προδοσία αρχών, ιερών και οσίων. Και τούτο, δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Απλώς ο κ. Τσίπρας μας υπενθυμίζει πως η παράδοση του μίσους, της εχθρότητας, το κλίμα του εμφυλίου, συνεχίζεται.

.

Το νεοελληνικό κράτος ζούσε από τα προγεννητούρια του ακόμα, σε κλίμα εμφυλίου πολέμου που ποτέ δεν σταμάτησε με τελευταίο τον καταστροσικό εμφύλιο την δεκαετία του ‘40, που συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια με εξορίες, φυλακίσεις και προσφυγιά. Τότε, οι νικητές δεν έδειξαν μεγαλοψυχία προς τους ηττημένους. Μεγαλοψυχία που ήταν απαραίτητη για να διαμορφωθεί μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία,  ανεκτική στην διαφορετική άποψη, όπου η μία πλευρά δέχεται να ακούσει την άλλη, να αναζητήσει κοινές συνισταμένες, να συνθέσει.

.

Ήταν τα πράγματα καλύτερα στη μεταπολίτευση; Όλοι συμφωνούμε πως η περίοδος αυτή ήταν η καλύτερη περίοδος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ωστόσο, δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις παλιές αδυναμίες της. Κυρίως δεν κατόρθωσε να θεμελιώσει το πολύ σημαντικό εργαλείο για τη λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας, τη συναίνεση και τον διάλογο. Αναλώθηκε σε ατέρμονες, ανούσιες και αποπροσανατολιστικές αντιπαραθέσεις, προσχηματικούς διαλόγους, όπου η κάθε πλευρά προσέρχεται απλώς να επιβάλλει ακόμη και εκβιαστικά τη δική της θέση. Άγνωστη και η διαδικασία της σύνθεσης.

.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Σαν να μην διδαχτήκαμε τίποτε από την ιστορία μας. Δείτε με πόση μεγάλη ευκολία ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους, μιλάμε για δοσίλογους, προδότες, χούντες, δικτατορίες, αναφερόμενοι στους πολιτικούς μας αντιπάλους. Λέμε όχι σε οποιαδήποτε πρόταση προέρχεται από τον αντίπαλο. Όχι διότι διαφωνούμε επί της ουσίας, αλλά επειδή η πρόταση προέρχεται από τον αντίπαλο

.

Και όπως σημειώνει ο καθηγητής, ιστορικός Γ. Β. Δερτιλής, σε μια συνέντευξή του στη «Βήμα»:«Τα αίτια της κρίσης δεν είναι μόνο πολιτικά. Είναι δυστυχώς πολύ βαθύτερα, είναι πολιτισμικά. Διακόσια χρόνια τώρα, η εμφυλιοπολεμική μας ιστορία δεν μας έμαθε τίποτε. Και εβδομήντα χρόνια τώρα, καλλιεργούμε την εμφυλιοπολεμική μας νοοτροπία. Οι φιλόδοξοι δημαγωγοί, δεξιοί και αριστεροί, την εκμεταλλεύονται σαν να μην τελείωσε ποτέ ο Εμφύλιος. Αλλά και η αμάθειά μας δεν περιορίζεται στην πλήρη άγνοια της Ιστορίας. Είναι καθολική. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι από τα χειρότερα στον κόσμο. Έτσι η δημαγωγία, ο υλιστικός ατομισμός και η συσσωρευμένη έλλειψη παιδείας και συνείδησης του πολίτη μάς έχουν μετατρέψει σε κύμβαλα αλαλλάζοντα».

.

Ακριβώς αυτά είναι τα βαθύτερα αίτια της κρίσης. Η ανικανότητά μας να συμφωνήσουμε μεταξύ μας και στα πιο απλά πράγματα, οδήγησε  στην αδυναμία να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο, ανθρώπινο και υλικό. Μας οδήγησε να λειτουργούμε ως κακομαθημένοι και θρασείς ζητιάνοι. Να απαιτούμε από τους ξένους να μας σώσουν, χωρίς εμείς να κάνουμε ό,τι πρέπει και συγχρόνως να τους κατηγορούμε για τα δικά μας λάθη.

.

Μια τέτοια κοινωνία, είναι το καλύτερο φυτώριο μίσους. Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός, βρίσκουν το πιο κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν και να μας σέρνουν από τον ένα «σωτήρα» στον άλλον. Αυτή η κοινωνία είναι που έχει δημιουργήσει το ανίκανο, διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος, καθώς δεν επέλεγε τα στελέχη της με βάση τις ικανότητές τους, αλλά με βάση την πλευρά στην οποία ανήκουν, στον αέναο εμφύλιο. Το «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας», διατηρήθηκε σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης.

.

Για το λόγο αυτό, αντί πολιτικής αντιπαράθεσης με επιχειρήματα, ακούμε πολεμικές ιαχές. Για το λόγο αυτό η βία κατά των αντιπάλων θεωρείται θεμιτή, ενώ προκαλεί ιερή αγανάκτηση όταν στρέφεται κατά των ημετέρων. Για το λόγο αυτό θυσιάζεται κάθε αλήθεια στο βωμό της σκοπιμότητας, κάθε  δίκιο ταυτίζεται με τα συμφέροντα της κάθε  πλευράς… Για το λόγο αυτό αντικαθίσταται καθημερινά η κοινή λογική, με ό,τι πιο παράδοξο.

.

Γι? αυτούς τους λόγους, η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, βρήκε το πιο πρόσφορο έδαφος για να κάνει εμπόριο μίσους…