Διαφθορά: Μια πληγή που μολύνει όχι μόνο το κράτος, αλλά και την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της

Ευάγγελος Αλεξανδρής 08 Ιουλ 2024

Η πρόσφατη σύλληψη υπαλλήλων της Δημοτικής Αστυνομίας και του Δήμου Αθηναίων για εκβιασμό ιδιοκτητών καταστημάτων έρχεται να ρίξει για άλλη μια φορά φως στο σκοτεινό γενικότερο πρόβλημα της διαφθοράς στην Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης στο άθλιο αυτό άθλημα.

Δήμος Αθηναίων: Συνελήφθησαν 14 δημοτικοί αστυνομικοί και υπάλληλοι για εκβιασμό καταστηματάρχων

Οι Αρχές εξετάζουν την υπόθεση

Οι συλληφθέντες ζητούσαν ανταλλάγματα από τους ιδιοκτήτες καταστημάτων για να έχουν οι τελευταίοι ευνοϊκή μεταχείριση

.Πηγή: parapolitika.gr/ellada/article/1420210/dimos-athinaion-sunelifthisan-14-dimotikoi-astunomikoi-kai-upalliloi-gia-ekviasmo-katastimatarhon/

Ενώ η εστίαση συχνά πέφτει θύμα της μαφίας πανελλαδικά, υπόκειται και στις δημόσιες αρχές και στα "γαλάζια αγόρια" που εκβιάζουν τους επιχειρηματίες λόγω επαφής με τα διάφορα κέντρα εξουσίας, κεντρικά και περιφερειακά ή και τοπικά. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη από όσα υποψιαζόμαστε. Η διαφθορά δεν είναι απλώς θέμα κακών πολιτικών ή αδίστακτων υπαλλήλων. Είναι μια βαθιά ριζωμένη ασθένεια που προσβάλλει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, από τη λαϊκή βάση ως τις κορυφαίες θεσμικές της λειτουργίες.

Στην περίπτωση των συλληφθέντων, οι κατηγορίες μιλούν από μόνες τους. Εκβιασμοί, ανταλλάγματα, ευνοϊκή μεταχείριση σε βάρος της νομιμότητας. Όλα αυτά, με στόχο το εύκολο κέρδος και την παραβίαση των κανόνων.

Δυστυχώς, τέτοιου είδους περιστατικά δεν αποτελούν μεμονωμένα φαινόμενα. Συχνά, η ελληνική κοινωνία δείχνει να έχει αναπτύξει μια ανοχή δυο αιώνων, μια μοιρολατρία ραγιαδισμού, απέναντι στη διαφθορά. Η νοοτροπία του "θα τα καταφέρω με ένα βύσμα" ή "όλοι τα κάνουν αυτά" δηλητηριάζει το υγιές κοινωνικό υπόβαθρο και τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο της ανομίας, παραβατικότητας, παρανομίας, εγκληματικότητας. Φαίνεται παντού γύρω μας, ειδικά εμείς οι Κοινωνιολόγοι το αντιλαμβανόμαστε άμεσα, προσπαθούμε να το επισημάνουμε στα διεφθαρμένα άτομα που ακολουθούν αποκλειστικά και μόνο το οικονομικό συμφέρον τους παρακάμπτοντας κάθε ηθική αναστολή, προκειμένου να ικανοποιηθεί το οικονομικό Εγώ τους. Είναι ανύπαρκτη σε πολλούς, πάρα πολλούς Έλληνες η ιδέα της Κοινωνίας Πολιτών που βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στον πολιτισμό. Ακόμα και οι πολιτιστικοί σύλλογοι λειτουργούν με οικονομικά κίνητρα εξαφανίζοντας από το καταστατικό τους και τις δημοκρατικές διαδικασίες την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών, προτάσσοντας την είσπραξη της συνδρομής ως πρωταρχική ιδιότητα απόκτησης δικαιώματος συμμετοχής και στη συνέχεια ένταξης του κάθε μέλους σε μια ιεραρχία που αναπαράγει οικονομικά προνόμια!

Η διαφθορά δεν είναι απλώς ένα ηθικό ατομικό ζήτημα. Έχει άμεσες και δραματικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών, σε κάθε συλλογικότητα, σε ολόκλητη την ελληνική κοινωνία. Υπονομεύει την εμπιστοσύνη μεταξύ συμπολιτών, στους θεσμούς, πλήττει αρχικά την κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις, συνεπώς την οικονομία και δημιουργεί ένα κλίμα αδικίας και ανισότητας, διαρκούς καχυποψίας, αναβλητικότητας, έως και φθόνου προς κάθε επιτυχημένο πολίτη και επιχειρηματία, προκαλώντας επιθετικότητα εκ μέρους των παρασιτικών παραγόντων της εξουσίας.

Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η διαφθορά, απαιτείται μια συλλογική προσπάθεια. Η θεσμική ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας, η αυστηρή τιμωρία των παραβατών και η καλλιέργεια μιας κουλτούρας μηδικής ανοχής στη διαφθορά, αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις.

Ωστόσο, η αλλαγή οφείλει να ξεκινήσει από την ίδια την κοινωνία, την ανύπαρκτη στην Ελλάδα Κοινωνία Πολιτών, τον κάθε πολίτη ξεχωριστά και όλους μαζί συντονισμένα. Η άρνηση της ανοχής, η στροφή προς την ηθική ακεραιότητα και η απαίτηση για διαφάνεια από τους εκπροσώπους μας, είναι τα όπλα που μπορούν να νικήσουν την πατροπαράδοτη διαφθορά του "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".

Η Ελλάδα αξίζει ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον όπου η νομιμότητα, η ηθική και η αξιοκρατία θα αποτελούν θεμελιώδεις αξίες, όχι εξαιρέσεις. Όπου ο πλούτος θα παράγεται και θα αναδιανέμετει τίμια, δίκαια, χωρίς παρασιτικούς ρόλους σε μαφιόζους εκβιαστές με τα 1000 πρόσωπα, χωρίς τον αιώνιο ραγιαδισμό υποταγής σε αφεντικά της εκάστοτε συγκυρίας.