Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση βιάζεται να μας παρουσιάσει, με την επιστροφή από τις διακοπές, ένα νέο τηλεοπτικό τοπίο. Αν επρόκειτο για μια προσπάθεια να μπει τάξη στον – από κάθε άποψη – ευαίσθητο αυτό χώρο δεν θα είχε κανείς υγιώς σκεπτόμενος πολίτης κάποια αντίρρηση.
Πέρα ωστόσο από το γεγονός ότι ο Αύγουστος δεν επεφύλαξε σχεδόν ποτέ «ευχάριστες» νομοθετικές εκπλήξεις, είναι και μερικά άλλα στοιχεία που δημιουργούν εύλογο προβληματισμό και ανησυχία. Η εμμονή στον αριθμό «4» που μάλλον παραπέμπει σε εφαρμογή ενός προαναγγελθέντος σχεδίου, η επίσπευση δικαστικών πρωθύστερων διαδικασιών, η επιλεκτική συμπεριφορά οικονομικής ενίσχυσης συγγενικών – «ιδεολογικά» και όχι μόνον – υποψηφίων καναλαρχών σε συνδυασμό με την προσπάθεια απαξίωσης άλλων, δεν παραπέμπει σε προσπάθεια εξυγίανσης αλλά μάλλον σε επιδίωξη εγκαθίδρυσης ενός νέου ελεγχόμενου συστήματος επικοινωνίας.
Θα μπορούσε να επικαλεσθεί κανείς και την κυβερνητική ευαισθησία για το μαύρο στην ΕΡΤ και να αναμένει την ίδια στάση για την ενημέρωση γενικότερα, αλλά είναι πια γνωστό ότι η κυβέρνηση αυτή έχει διαχωρίσει τους πολίτες σε εργαζόμενους στο δημόσιο, που τους θεωρεί πελάτες της και σε εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που τους θεωρεί πολίτες β’ κατηγορίας. Αυτό άλλωστε δεν ισχύει μόνον στην ενημέρωση, ισχύει στην παιδεία, στην υγεία, στην αγορά γενικότερα όπου τα λουκέτα πληθαίνουν και χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν καθημερινά του δουλειά τους σε καθεστώς κυβερνητικής απάθειας…
Ο τηλεοπτικός έλεγχος της χώρας θα αποτελέσει, μετά και την συμπλήρωση του κρατικοπελατειακού μηχανισμού, ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση της υλοποίησης επικίνδυνων ιδεοληπτικών αντιλήψεων που ζημίωσαν τη χώρα μας στο παρελθόν. Ας ελπίσουμε ότι η δικαιοσύνη θα αποδειχθεί τελικά πραγματικά «τυφλή» ώστε να αποτρέψει τους «ανοιχτομάτηδες» που καραδοκούν.