Η πιστή εφαρμογή του κανονισμού της Βουλής από τον Πρόεδρό της... ξεπέρασε πραγματικά και τις πιο αισιόδοξες δημοκρατικές προσδοκίες που είχαν γεννηθεί με την εκλογή του. Δεν είχε, για τον κ. Τασούλα, καμιά σημασία ότι επρόκειτο για τον προκλητικό διορισμό της συζύγου του αρχιναζί θαυμαστή του Χίτλερ, ούτε ότι η οργάνωσή του πρόκειται να κριθεί σε λίγες μέρες από τη δικαιοσύνη, με αφορμή τα ομολογημένα εγκλήματα των μελών της, αν η δήθεν πολιτική δράση της ήταν στην ουσία καθαρά εγκληματική. Ο κανονισμός της Βουλής über alles.

Θα μπορούσε, ίσως, να αναγνωρίσει κανείς στον Πρόεδρο της Βουλής την τυφλή δημοκρατική του ευαισθησία σε θεσμικά ζητήματα αρχής. Ούτε όμως και αυτό το ελαφρυντικό μπορεί να ισχύσει, από τη στιγμή που ο κανονισμός της Βουλής τροποποιήθηκε αυτήν ακριβώς την εβδομάδα, αλλάζοντας ακόμα και ειδικές διατάξεις που αφορούν την αυξομείωση της μοριοδότησης των υπαλλήλων της Βουλής, με τρόπο που εκθέτουν ουσιαστικά την κυβέρνηση ως προς τις πραγματικές προθέσεις της.

Γιατί άραγε η δημοκρατική ευαισθησία του κ. Τασούλα εκδηλώθηκε όλη στην υπεράσπιση του δικαιώματος ενός πρώην κοινοβουλευτικού αρχηγού, έστω και υπόδικου νεοναζί, να διορίζει στη Βουλή όποιον μετακλητό του κάνει κέφι, σε μια τέτοια ειδικά συγκυρία; Δεν ήταν καιρός, μαζί με τις πελατειακού τύπου φωτογραφικές τροποποιήσεις, να τροποποιηθεί και το σκανδαλώδες αυτό προνόμιο των πρώην αρχηγών; Και μήπως, τα κόμματα της αντιπολίτευσης που κατακεραύνωσαν αυτή την πράξη, οφείλουν μια εξήγηση για το ότι διατήρησαν αυτό το προνόμιο στη διάρκεια των δικών τους διακυβερνήσεων;

Είναι θετικό ότι, έστω και την τελευταία στιγμή, ο Πρωθυπουργός έσωσε τα προσχήματα, ακυρώνοντας τον διορισμό. Ωστόσο, η απόφαση αυτή δεν απαλλάσσει κανέναν από τις απαντήσεις που πρέπει να δώσει.