Ένα, μάλλον δευτερεύον αλλά όχι ασήμαντο, θέμα που προκύπτει από την διαγραφή της κας Καϊλή είναι ο τρόπος που λήφθηκε η απόφαση διαγραφής της από το ΠΑΣΟΚ /ΚΙΝΑΛ. Δηλαδή με απόφαση του Προέδρου.

Είχαν βέβαια προηγηθεί αποφάσεις του Προέδρου της Ν.Δ. για διαγραφή από το κόμμα βουλευτών του, αλλά και του Προέδρου του Σύριζα για διαγραφή του κ. Κουρουμπλή  (ο  οποίος όμως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα επανέκαμψε).

Είναι σαφές ότι σε όλες τις περιπτώσεις ένα συνεπές μέλος θα συμφωνούσε με τις διαγραφές αυτές άρα και πρόσφατα με την διαγραφή της κας Καϊλή. Το θέμα που τίθεται είναι αν, βάσει και του καταστατικού των αντίστοιχων κομμάτων, αυτό αποτελεί δικαίωμα του προέδρου/αρχηγού. Μήπως θάταν πιο δημοκρατικό και συλλογικό ο Πρόεδρος να παραπέμπει στην αρμόδια επιτροπή με το ερώτημα της διαγραφής και η απόφαση να λαμβάνεται από το εντεταλμένο όργανο;

Προφανώς έχει σημασία η ταχύτητα της απόφασης, ιδίως σε περιπτώσεις έντονης δημοσιότητας. Όμως, πιστεύω, δεν θα έβλαπτε η άμεση παραπομπή στην αρμόδια επιτροπή με το ερώτημα της διαγραφής. Η απόφαση θα μπορούσε να ληφθεί, υποθέτω, εντός 24 ωρών από την επιτροπή. Και θα ήταν μία επίδειξη εσωκομματικής δημοκρατικότητας.

Αλλά αυτή η εσωκομματική δημοκρατικότητα μάλλον δεν “πουλάει” την σήμερον ημέραν που το ερώτημα που τίθεται δημοσίως είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας και όχι πεπραγμένα, προγράμματα και απόψεις κομμάτων. Κομμάτων που, στο κάτω κάτω, μπορούν να έχουν άλλον Πρόεδρο από τον πρωθυπουργό κυβέρνησης που θα στηρίζουν. Και για να μην ξεχνιόμαστε ούτε ο Τζανετάκης (1989) ούτε ο Ζολώτας (1990) ούτε ο κ. Παπαδήμας (2011-12) ήταν πρόεδροι κάποιου κόμματος.

Δηλαδή το θέμα των αρχηγικών διαγραφών είναι ένα μέρος του γενικώτερου προβλήματος της ελλιπούς δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων. Και δεν μιλάμε για το ΚΚΕ που υπάρχει ως ενθύμιο των αρχών του εικοστού αιώνα, ούτε για το ΜΕΡΑ 25 που προλαβαίνουν και φεύγουν πριν διαγραφούν, ούτε τέλος για την Ελληνική Λύση που διαβάζουν αυθεντικές επιστολές του Ιησού…

Πηγή: www.tanea.gr