Η προηγούμενη εβδομάδα τα είχε όλα και, πάνω απ’ όλα, μια νέα αριστερή κυβέρνηση. Ας κρατήσουμε αυτή την 25η Ιανουαρίου 2015. Θα χρειαστεί να αναφερθούμε πολλές φορές στο πριν και το μετά, μετρώντας τις μέρες που θα μας χωρίζουν από αυτή την ημερομηνία στο μέλλον. Είναι η ημερομηνία κατά την οποία ανατράπηκαν οι ισορροπίες παραγωγής του κυρίαρχου Λόγου της κρίσιμης περιόδου και η αναμέτρηση με την κρίση πήρε νέα διάσταση. Αυτό που δρομολογήθηκε δίνει την αίσθηση όχι μιας απλής επανεκκίνησης αλλά μιας ριζικά διαφορετικής πορείας, ορισμένοι υποστηρίζουν και παραδείγματος. Ο «σοφός λαός» αποφάσισε δημοκρατικά. Αυτή η απόφαση ήταν στη θριαμβευτική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα την Κυριακή το βράδυ στα προπύλαια του Πανεπιστημίου ο ήλιος της ελπίδας που ανατέλλει, ενώ για τον Αντώνη Σαμαρά μια βαριά σκιά σύννεφων που προμηνύουν βιβλική καταστροφή και grexit.
Το ενδιαφέρον μέσα κι έξω από τη χώρα αναδιατάχθηκε και πύκνωσε στους πόλους φόβος-προσδοκία, κίνδυνος-ασφάλεια. Τα φώτα στράφηκαν στον νέο πρωθυπουργό και την ομάδα εξουσίας που τον περιβάλλει, μαζί με το σχετικό φολκλόρ που ακολουθεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Η γραβάτα μετατράπηκε από σύμβολο ανδρισμού και καθωσπρεπισμού σε σύμβολο ανατροπής του οικονομικού status quo της χώρας. Θα φορέσω γραβάτα όταν γίνει το κούρεμα του χρέους, χαριτολογούσε ο νέος πρωθυπουργός μιλώντας στον Σουλτς στο Μαξίμου.
Το γεγονός αυτό καθαυτό ωστόσο της νέας αριστερής κυβέρνησης δύο μόλις μέρες μετά ήταν αρκετό για να ξεκινήσει μια εβδομάδα με ανακτημένη ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, μέσα στην οποία οι σταθερές, οι ισορροπίες και τα ώς χτες σημεία αναφοράς είχαν ανατραπεί αποφασιστικά. Νέα πρόσωπα, νέο ύφος, νέος λόγος στις οθόνες. Αλλά και δυσάρεστα, με την ανάδειξη της Χ.Α. σε τρίτο κόμμα, και επίσης εκπλήξεις, η μεγαλύτερη απ’ όλες η οριακή συμπλήρωση της κυβέρνησης με τους ΑΝ.ΕΛΛ. του Καμμένου. Αταίριαστη συγκυβέρνηση, που όμως διασκεδάστηκε γρήγορα καθώς επιτεύχθηκε χωρίς χρονοτριβή και έδειξε, κι αυτή μαζί με άλλα, πως η νέα ομάδα εξουσίας είχε φτάσει ώς εδώ προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα, αρκούντως πραγματιστική και χωρίς αγκυλώσεις ιδεολογικού χαρακτήρα. Η συγκυβέρνηση πάγωσε πολλούς ψηφοφόρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αλλά αφομοιώθηκε γρήγορα μπροστά στο ενδεχόμενο ακυβερνησίας και σχοινοτενών διαδικασιών, στις οποίες αφιέρωναν τον προβληματισμό τους έγκυροι κινδυνολογούντες συνταγογράφοι.
Ορισμένοι συμβολισμοί όπως ο πολιτικός όρκος, η επίσκεψη στην Καισαριανή, η μη παράδοση Σαμαρά και η ανθοδέσμη Μεϊμαράκη τροφοδότησαν τη λαϊκή περιέργεια και την αμηχανία των καναλιών μπροστά στους νέους ενοίκους του Μαξίμου. Από την άλλη μεριά, η φημολογούμενη υποψηφιότητα Αβραμόπουλου και η κινητικότητα στο γραφείο Καραμανλή, οι εμφανίσεις Βαρουφάκη, οι εξελίξεις στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά, κυρίως, το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ενδιαφέρον και τα σχόλια, από τον ξένο τύπο ώς το τηλεφώνημα του Ομπάμα και, στη συνέχεια, τη δήλωσή του στο BBC ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να πιέζεις χώρες που βρίσκονται σε ύφεση, πλούτισαν την προηγούμενη κλειστοφοβική εθνοκεντρική μας επικαιρότητα με μια δόση παγκοσμιοποιημένου κοσμοπολιτισμού. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Κρούγκμαν αλλά και του Τομά Πικεττύ που είδε στη νίκη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μια δημοκρατική επανάσταση που έρχεται από τον Νότο και αποτελεί ευκαιρία για επανίδρυση της ευρωζώνης. Η πολιτική έδειχνε να επιστρέφει ταράζοντας την κουρασμένη κι ανιαρή ρουτίνα των τηλεοπτικών στερεότυπων.
Κορυφαίες στιγμές οι επισκέψεις Σουλτς και Ντάισελμπλουμ στα τέλη της περασμένης εβδομάδας. Ίσχυσε και δεν ίσχυσε το noblesse oblige. Δυσπιστία, δυσφορία και διγλωσσία από τους εταίρους με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, αγγελιοφόροι απειλητικών μηνυμάτων, κι απ’ την άλλη μεριά η διατύπωση της γραμματικής της κυβέρνησης σε νέα γλώσσα. Μια πρώτη αναμέτρηση που θύμιζε Φαρ Ουέστ σε ευρωπαϊκό σαλόνι, όσο κι αν το ξόρκιζε ο Βαρουφάκης. Η διαπραγμάτευση είχε κηρυχθεί με το βαφτιστικό διαβούλευση κι άρχιζε να μετράει μέρες ώς το επόμενο Eurogroup, όπου θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση σε δέκα μέρες ο Αλέξης Τσίπρας.
Κι ενώ ο ήλιος ανέτειλε όντως με ακρίβεια την αναμενόμενη ώρα το πρωί της Δευτέρας των εκλογών, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο οι θύελλες και οι βροχοπτώσεις απειλούσαν με κατάρρευση το γεφύρι της Άρτας. Σημεία των καιρών. Ο Βαρουφάκης ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα τα ταξίδια σε άλλες βροχερές πόλεις, Παρίσι, Λονδίνο και Ρώμη. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν απέφυγε τον συμβολισμό της Κύπρου ως πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό, και θα συνεχίσει με Ρώμη, Βρυξέλλες όπου Γιουνκέρ, και Παρίσι. Αφήνει τη Μέρκελ να περιμένει προς το παρόν, επιτρέποντας στη φαντασία να τρέχει σε σατανικές μεθόδους για το ημέρωμα της στρίγκλας.
Καλά όλα αυτά, αλλά πώς θα απαντηθεί η πραγματική πρόκληση της επόμενης μέρας; Η έξοδος από την κρίση, η οικονομική ανασυγκρότηση, η διακυβέρνηση της χώρας, η αναστήλωση των δημοκρατικών θεσμών χρειάζονται πέρα και μετά την εκλογική νίκη μια ευρεία κοινωνική συμμαχία. Χρειάζονται αξιοκρατία, γνώση και ικανότητα, απώθηση της πελατειακής λογικής και της ιδεολογικής στενότητας. Αυτά είναι τα υλικά για να οικοδομηθεί η αναγκαία κοινωνική εμπιστοσύνη που απαιτείται για να αποφευχθεί η πόλωση την οποία θα επιδιώξουν να καλλιεργήσουν οι δυνάμεις που κινούνται στις σκιές.
Ωστόσο, προς το παρόν, ας περιοριστούμε αυτή την Πέμπτη στην ορκωμοσία των βουλευτών, ενώ το Σάββατο θα ξεκινήσει η διαδικασία των Προγραμματικών Δηλώσεων της κυβέρνησης.