Είχα εκφράσει τις ενστάσεις μου δημόσια και ιδιωτικά στον κ. Κοντιάδη για την πρόσκλησή του προς τον κ. Κασσελάκη να μιλήσει στην παρουσίαση του βιβλίου του με τίτλο «Το φαινόμενο «Κασσελάκη. Το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας» (Καστανιώτη).Δεν καλείς την μεταπολιτική να μιλήσει για την πολιτική. Γιατί μεταπολιτική είναι η άρνηση του πνευματικού διαλόγου. Το μόνο θετικό ήταν πως ο κ. Κασσελάκης, που εμφανώς δεν είχε διαβάσει λέξη από το βιβλίο, μέσα στην άγνοια των όρων που συζητούνταν, παραδέχθηκε πως αυτός εκπροσωπεί τη μετα-αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Κατά τ’ άλλα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του συγγραφέα να τον κάνει να απολογηθεί για τον ναρκισσισμό και τον αυταρχισμό του, ο τελευταίος απαντούσε καθοδηγούμενος από την ατάκα του Γούντι Άλεν: «Έχω μια απάντηση, έχετε μια ερώτηση;».Η αναφορά του κ. Κοντιάδη στον Φράνσις Σκοτ Φίτζεραλντ, ο οποίος έγραφε πως πίσω από τους ισχυρισμούς κάποιου πως είναι απλός, έντιμος, ανοικτός άνθρωπος με βεβαιότητα, υπάρχει κάποια σκοτεινή όψη, δεν άγγιξε τον κ. Κασσελάκη καθόλου.
Την Κυριακή οι Αργεντίνοι εξέλεξαν τον μεταπολιτικό ακροδεξιό Χαβιέρ Μιλέι. Ένας τύπος, ο οποίος ούτε καν είχε φανταστεί πως θα ασχοληθεί με την πολιτική, πόσο μάλλον πως θα γίνει πρόεδρος της Αργεντινής. Τον ψήφισαν όχι γιατί τον πίστεψαν, αλλά γιατί απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι δεν πίστεψαν τους παλαιούς πολιτικούς και κόμματα. Αυτό ακριβώς είναιη μεταπολιτική. Και αυτήν δεν τη νομιμοποιείς πνευματικάμιλώντας μαζί της για βιβλία. Βεβαίως στο πεδίο της «εκλογής από τη βάση» τού σήμερα εδώ και αύριο αλλού και της ενημερωδιασκέδασης τη νομιμοποίηση την έχει. Τη νομιμοποίηση της επιστήμης δεν πρέπει να έχει. Η μεταπολιτικήδεν ξέρει από βιβλία.Το έδειξε άλλωστε με τον αγενέστατο τρόπο που διέκοψε την εκδήλωση, μην περιμένοντας να κάνει το κλείσιμο ο συγγραφέας, όπως συνηθίζεται σε παρουσιάσεις βιβλίων. Αλλά από που να ξέρει;
Από τη διαφωνία μου όμως για την πρόσκληση έως την προσπάθεια επιστημονικής, ηθικής και ατομικής απαξίωσης του Ξενοφώντα Κοντιάδηκαι του συνομιλητή του Αντώνη Λιάκου, η απόσταση είναι όση από την κριτική σκέψη και την επιστήμη έως τον αυριανισμό, τον οποίο δήθεν καταδικάζουν οι βυσσοδομούντες κατά των δυο επιστημόνων. Δυστυχώς σε καιρούς ιδεολογικής καχεξίας επικρατεί η άποψη που θέλει πίσω από κάθε ιδέα να στέκεται μια υστεροβουλία. «Υποστηρίζεις αυτό, άρα θέλεις αυτό». «Δίκη προθέσεων». Τέτοια ήταν και η στάση του σταλινισμού έναντι των διανοούμενων και των συγγραφέων, πριν γίνει πραγματική δίκη. Δίκη προθέσεων που την συναντάμε εκεί όπουτα ιζήματα του διαδικτύου συναντούν τα λιμνάζοντα αποιδεολογικοποιημένα ύδατα των κομματικών ποταμών. Οι επιθέσεις κατά των δύο επιστημόνων, όχι για τις απόψεις τους, αλλά για τον λόγο που θεωρούμε πως έχουν αυτές τις απόψεις, σχηματίζουν τα ολοκληρωτικά δέλτα αυτών των ποταμών. Αλλά φαίνεται πως το «πάταξον μεν, άκουσον δε», πολλοί το ξέρουν ως «άκουσον μεν, πάταξον δε». Το δίδαγμα που βγαίνει είναι πως η επιστήμη μπορεί να μιλά για το φαινόμενο της μεταπολιτικής, όχι όμως με συνομιλητή το ίδιο το φαινόμενο.
ΥΓ. Εξ όσων έμαθα,οι ποδοκροτητές του κ. Κασσελάκη έφυγαν για μια ακόμη φορά ενθουσιασμένοι με αυτόν, χωρίς ν’ ενδιαφερθούν για το βιβλίο. Σιγά το νέο.
Πηγή: www.tanea.gr