Το βιβλίο με τίτλο «Η επικράτεια των σημείων» υπήρξε – και είναι ακόμα – μία αξεπέραστη εμβληματική μελέτη του Ρολάν Μπάρτ, αναφορικά με την πολλαπλότητα ενός σημαινόμενου , αντίθετα με το μονοδιάστατο του σημαίνοντος. Στην πολιτική τα σημαινόμενα είναι διάφορα αν και προέρχονται από το ίδιο σημαίνον. Τα σημαινόμενα είναι τελικά οι σημασίες του ίδιου πράγματος, ανάλογα με την προσλαμβάνουσα.
Θα προσπαθήσω συνοπτικά να εντοπίσω σημασίες μέσα από λεκτικούς ή άλλους συμβολισμούς στην συνάθροιση, που την είπαν Συνδιάσκεψη, της ΔΗ.ΣΥΜ.
- ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ: Όταν κατά δήλωσίν σου είσαι σε φάση μετάβασης, διόδευσης προς το οριστικό δεν έχει κανένα νόημα να αλλάξεις το σύμβολό σου. Αυτό θα γίνει αναγκαστικά στο τέλος της διαδρομής, της όποιας επιλεγεί. Άπαξ όμως και έγινε πρωτύτερα, σημαίνει πως ήδη έχει προδιαγραφεί κατ’ εκτίμηση η τελική επιλογή. Έτσι κοιτώντας την φιγούρα του σχήματος με πέντε όμοια αλλά άλλου χρώματος ανθρωπάκια, αμέσως αντιλαμβάνεσαι πως έχουμε συνομοσπονδία, όχι οργανική μείξη και ενότητα.
- Οργανωτικά κι αν θέλετε επικοινωνιακά όλα ήταν άψογα. Όμως ακούγοντας μέσα σε αυτό το ζεστό από κάθε άποψη σκηνικό τις τοποθετήσεις καταλάβαινες πως είχες δύο κατηγορίες απόψεων ομιλητών …αυτές των προσκεκλημένων κι αυτές των συνέδρων. Οι λέξεις των καλεσμένων , από τον Κ.Σημίτη , τον Τ.Γιαννίτση, τον Σ.Θεοδωράκη ως τον Ευ.Βενιζέλο – που βίωσε υποθέτω τα συμβάντα περισσότερο ως καλεσμένος παρά ως οργανικά παρών – ήταν παρά την διαφορετική σαφήνεια του καθενός και τις αποκλίσεις εστιασμένες στην παρουσίαση, στην ανάλυση και στην οιονεί πρόταση επίλυσης του πολιτικού προβλήματος. Το κομματικό φαίνονταν στο τέλος σαν ένα αναγκαίο επεισόδιο της λύσης και όχι ως αυτοσκοπός υπό τους ήχους φαντασιωτικών αναγεννήσεων. Ο λόγος ήταν σκληρός, ποσοτικοποιημένος ή φιλοσοφημένος και χρωματίζονταν από την μετριοπάθεια και την επιφυλακτικότητα. Άμεσα ή έμμεσα παρέπεμπαν στον επανορισμό του προοδευτικού και του συντηρητικού, δίχως αντιδεξιές κορώνες εμφυλιοπολεμικών εποχών.Οι δικές τους αποστάσεις από τα άλλα κόμματα ήταν υποστασιοποιημένες στο τώρα και στο μετά κι όχι στα αμήχανα τσιτάτα – χωρίς αποδεικτικότητα – θεωρήσεων, που έγιναν θέσφατα εδώ και χρόνια. Μίλησαν ή υπονόησαν για το εξορισμού Προοδευτικό Κέντρο ολιστικά για τις τρέχουσες φάσεις, ταξικά προσδιορισμένο σε αντιστοίχηση με τις αλλαγές διαστρωμάτωσης, που συμβαίνουν.
Οι πιο πολλοί σύνεδροι, μιλούσαν υβριδιακά, ακαθόριστα, δεν έλεγαν για την αγορά ή τον μη εκτροπικό παραγωγικό φιλελευθερισμό, προσπαθούσαν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην νεωτερικότητα και τα κοινά πολιτικά στοιχεία ενός εκάστου των συμμετεχόντων, του ΠΑΣΟΚ δηλ. και του Γ. Παπανδρέου για να μη κρυβόμαστε…Δεν απασχολεί την ελληνική κοινωνία καμμία ΕΔΕΜ ή ακόμα πλέον καμμία ΔΗΜΑΡ.
3 . Όλη η προσπάθεια στηρίχθηκε στην ανάγκη επανύπαρξης ή όπως ειπώθηκε «Επιστρέψαμε», αλλά από πού.
- Δεν ξεκαθάρίστηκαν προτάγματα Παιδείας, Κράτους, Οικονομίας … νύξεις αποδώ και λίγοαποκεί. Το προέχον δεν ήταν το πολιτικό πρόταγμα αλλά η ομοσπονδιοποίηση και το οργανόγραμμα καλά μελετημένων επιτελικών κινήσεων.
ΜΕΡΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κερδήθηκε το στοίχημα μιας υπαρξιακής ενοποίησης της μιας πτυχής – ψυχής του ενδιαμέσου τοπίου. Η δεύτερη πράξη θα παιχτεί στην ομογενοποίηση της άλλης ψυχής αυτής του πολιτικού ιδεολογικού Κέντρου. Όταν τα κόμματα παύουν να εξουσιάζουν και μικραίνουν, οι συστεγαζόμενες ψυχές δεν χωρούν και πορεύονται χώρια , με αντιπαλότητα αλλά όχι έχθρα.
Είναι η πολιτική ψυχή, που προσδιόρισαν χωρίς περιστροφές οι καλεσμένοι και οι οσμώσεις που αναγκαίως θα συμβούν στον δρόμο για έναν νέο εκσυγχρονισμό με ηνίοχο την ιεραράρχηση μεταρρυθμιστικών στόχων και προτεραιοτήτων, χωρίς στερεότυπες δυσκαμψίες…