Ένας παγωμένος άνεμος σαρώνει τον κόσμο.

Μαζί του σέρνει μία συγκλονιστική πνευματική εμπειρία. 

Ο εσωτερικός κόσμος του δυτικού ανθρώπου δοκιμάζεται από το βίαιο, τοξικό παρών που αναμοχλεύει την θεμέλια συνθήκη του υπεύθυνου υποκειμένου.

Ο δυτικός κόσμος αναστοχάζεται όλο το παρελθόν του.

Από τον Ησιόδιο «ηερόεντα τάρταρο» τον  «αμφί κεχυμένον» ως «το σωματίδιο του Θεού» η σκέψη γίνεται νυστέρι της πράξης, τέμνει και ανασυνθέτει, διαλογίζεται και επανιχνογραφεί τον μεγάκοσμο του Αρχιμήδη και τον μικρόκοσμο του Λέβενχουκ.

Δεν πρόκειται για «μίμηση πράξεως» που μεταφέρεται στη σκηνή γιατί η πράξη συντελείται πρωτότυπη στη σκηνή του πραγματικού κόσμου.

Ο ορθολογισμός της επιστήμης δίνει στην πανδημία αρχή μέση και τέλος, την κάνει πράξη «σπουδαία και τελεία» και «μέγεθος» της δίνει τέτοιο που να χωρά στο μέτρο του ανθρώπινου νου, να την θυμάται και να την εξιστορεί στις γενιές που θάρθουν.

Ο δυτικός άνθρωπος πασκίζει να βρει τον τρόπο να την παραδώσει στην ιστορική διάρκεια «ηδυσμένω λόγω» με μέτρο κι αρμονία, « χωρίς εν τοις μορίοις», για όλα τα ξεχωριστά μέρη της, για τον ζωοδότη θόρυβο των ΜΕΘ, για την πολιτική επιβολή του εγκλεισμού, για τη σιγή των ομαδικών ταφών, για την ελπίδα που αναδύουν οι σιωπηλές κινήσεις του «χορού» στα ερευνητικά εργαστήρια.

Μπροστά στα μάτια μας η πράξη των «δρώντων και ού δι? απαγγελίας», πως είναι δυνατόν άλλωστε να μετατρέψουμε σε έπος τον πιο αντιηρωϊκό θάνατο, την αγωνία της στέρησης του οξυγόνου απ? τα πνεμόνια του κόσμου.

«Δι? ελέου και φόβου», με τον οίκτο μας για όσους βρέθηκαν στη δίνη των «τοιούτων παθημάτων» και τα κατάφεραν και με φόβο για την τύχη των αγαπημένων, των φίλων, των γειτόνων, του ανυπεράσπιστου Άλλου να φωλιάζει στο νού μας.

Ο δυτικός άνθρωπος, ήρωας και ταυτόχρονα θεατής, θα βρει την «κάθαρσιν» θα ημερέψει και πάλι η ψυχή του αργά και σταθερά, καθώς θα συντελείται η αποκατάσταση του ηθικού δικαιώματος στην δίκαια κι ευήμερη διάρκεια.

Περίσκεψη κι υπομονή κι αυτοπεριορισμός.

Θα τα καταφέρουμε.

?Έστιν οὖν Τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ  λόγῳ, χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν ἐντ οῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι? ἀπαγγελίας, δι? ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.

Ζούμε μία τραγωδία αναζητώντας την κάθαρση.

Δάσκαλοι, εξηγείστε το παρακαλώ στα παιδιά, γιατί εμείς δεν έχουμε τόσες γνώσεις.