«??Οσοι επενδύουν σε μία αποτυχία της Ελλάδας εθελοτυφλούν» τόνισε ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη δευτερολογία του, λίγο προτού ξεκινήσει η ψηφοφορία επί των προγραμματικών δηλώσεων και στη συνέχεια επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο αντιγερμανισμού, προειδοποιώντας, μεταξύ άλλων, το Βερολίνο ότι «οι ηγέτιδες δυνάμεις κατακτούν την ηγεμονία όχι με την εξόντωση αλλά με την πειθώ». Την παραμονή η εφημερίδα «Αυγή» είχε δημοσιεύσει γελοιογραφία στην οποία ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εμφανιζόταν να λέει «επιμένουμε στο σαπούνι από το λίπος σας», ενώ λίγες μέρες νωρίτερα ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, διατύπωνε την ευχή «ότι δεν θα υπάρξει ελληνική ψυχή, δεν θα υπάρξει κάποιος στο Κοινοβούλιο ή εκτός Κοινοβουλίου που, όπως οι μαυραγορίτες της κατοχής προσεύχονταν, θα πει «Βάστα, Ρόμελ»». Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι σαφής: αν εξασφαλίσουμε συμφωνία, θα πιστωθούμε εμείς την επιτυχία. Αν όχι, θα τα ρίξουμε στους κακούς Γερμανούς, που θέλουν να μας μετατρέψουν σε -κατά τον ΥΠΕΞ, Νίκο Κοτζιά- «αποικία χρέους».

Στην πολιτικάντικη αυτή προσπάθεια όμως, που μοιάζει αθώα, σχεδόν θεμιτή, επιστρατεύονται επικίνδυνα ρητορικά σχήματα, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες αντιδράσεις σε περίπτωση που τα πράγματα στραβώσουν. Οι μαυραγορίτες, οι επενδυτές στην αποτυχία, οι αποικιοκράτες κι ο Σόιμπλε από τη μία κι από την άλλη οι υπερπατριώτες, «η Ελλάδα, οι δέκα εκατομμύρια άνεργοι και 2,5 εκατ. φτωχοί που βρίσκονταν χθες στο πλευρό του Βαρουφάκη στο Eurogroup», όπως είπε στην ομιλία του ο κ. Τσίπρας, ή τέλος πάντων όσοι συμμετείχαν στα παλλαϊκά συλλαλητήρια «για μια ανάσα αξιοπρέπειας» με κεντρικό σύνθημα «Δεν εκβιαζόμαστε, δεν υποκύπτουμε». Οπως έγραψε στο πολύ ενδιαφέρον κυριακάτικο ρεπορτάζ του ο Γιάννης Παπαδόπουλος στις κινητοποιήσεις που αποτελούν αναβίωση των Αγανακτισμένων συμμετέχουν εντελώς ετερόκλητα στοιχεία, από εθνικιστικούς κύκλους και απόστρατους μέχρι το κίνημα «Δεν πληρώνω».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη συγκυβερνάει με τη ριζοσπαστική Δεξιά. Μετά τις νικηφόρες κοινοβουλευτικές διαδικασίες θα πρέπει να συνηθίσουμε το θέαμα των ασπασμών μεταξύ βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Η ρητορική του πρωθυπουργού και πρωτοκλασάτων υπουργών είναι ακραία εθνικιστική, ενίοτε διχαστική. Στις πλατείες ζυμώνονται πάλι ανίερες συγκλίσεις μεταξύ ακροδεξιών και αριστερών υποστηρικτών της αμεσοδημοκρατίας. Τα σύμβολα είναι τα ίδια με το 2011: κρεμάλες, ελικόπτερα, η Γερμανία ως «Τέταρτο Ράιχ» κι οι Ελληνες σαπούνια. Την προηγούμενη φορά ένα μεγάλο κομμάτι της πλατείας, η συντριπτική πλειοψηφία της, συνέρρευσε στον ΣΥΡΙΖΑ, αναζητώντας στην αγκαλιά του την ελπίδα. Δεν τολμώ να σκεφτώ πού θα κατευθυνθεί αυτό το πλήθος αν αισθανθεί προδομένο. Και τότε το κυβερνών κόμμα θα είναι συνένοχο. Πρώτη φορά Αριστερά, δεύτερη φορά Αγανάκτηση.