Η Νέα Δημοκρατία εκμεταλλεύεται τη δημαγωγική και εμφανώς χαοτική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και εμφανίζεται ως η δύναμη που εγγυάται τη σταθερότητα και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Επιπλέον όμως, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να επιβάλει με κάθε ευκαιρία τη γενικότερη συντηρητική ιδεολογική και πολιτισμική της πλατφόρμα. Το επικοινωνιακό της επιτελείο θεώρησε ότι βρήκε μια τέτοια ευκαιρία στις υποτιθέμενες σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία, που μόνον αυτό ανακάλυψε.
Ως επιβεβαίωση δε των σχέσεων αυτών προέβαλε τη δημοσίευση στην «Αυγή» ενός κειμένου του φιλοσόφου Αντόνιο Νέγκρι και του Σάντρο Μετζάντρα στο οποίο υποστηρίζεται η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι επιτελείς της Νέας Δημοκρατίας, αντί να σταθούν στην ουσία του κειμένου, καταγγέλλουν ότι η «Αυγή»… χωρίς ντροπή παρουσιάζει ανάμεσα στους υποστηρικτές του Τσίπρα τον Αντόνιο Νέγκρι που καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση από την ιταλική Δικαιοσύνη (που μετατράπηκαν σε 13) για υποκίνηση και συμμετοχή σε ένοπλη βία και υποθέτουν ότι «στον ΣΥΡΙΖΑ είναι περήφανοι που εξασφάλισαν την υποστήριξη ενός ακραίου, περιθωριακού προσώπου».
Οι επικοινωνιολόγοι αυτοί αναφέρονται στην περιπέτεια του Αντόνιο Νέγκρι με τη Δικαιοσύνη όταν κατηγορήθηκε ως ο θεωρητικός της τρομοκρατίας των μολυβένιων χρόνων της δεκαετίας του 1970 στην Ιταλία και, παιδαριωδώς, νομίζουν ότι έτσι συνδέουν και τον ΣΥΡΙΖΑ με τούς εγχώριους τρομοκράτες. Δεν αναφέρουν όμως το κύμα διαμαρτυριών που ξεσήκωσαν στους χώρους των διανοουμένων της Ευρώπης οι κατηγορίες αυτές και το έκτακτο νομοθετικό πλαίσιο της διεξαγωγής της δίκης. Δεν αναφέρουν ότι μετά τη διαφυγή του στη Γαλλία ο Νέγκρι δίδασκε ελεύθερα στα πανεπιστήμιά της, αφού του είχε παρασχεθεί μια μορφή ασύλου.
Σήμερα δε, ελεύθερος πλέον, ζει στην Ιταλία και τη Γαλλία και ως σημαντικός και φημισμένος φιλόσοφος κινείται σε όλο τον κόσμο και επιχειρεί μια «μεταμαρξιστική» κριτική του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Στο τελευταίο του έργο, μια τριλογία που συνέγραψε με τον Michael Hardt, τα δύο πρώτα βιβλία της οποίας, το «Αυτοκρατορία» και το «Πλήθος», κυκλοφορούν και στην Ελλάδα, διερευνά τις νέες μορφές παγκόσμιας κυριαρχίας μετά την απομείωση του ρόλου του έθνους-κράτους και τις πολλαπλές αλλαγές της έννοιας της εργατικής τάξης. Ο Νέγκρι προφανώς δεν είναι ένα περιθωριακό πρόσωπο. Η Νέα Δημοκρατία όμως τον εμφανίζει ως τέτοιο διότι αφενός νομίζει ότι έτσι πλαγιοκοπεί τον ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου γιατί, εκμεταλλευόμενη την υπαρκτή κατάσταση εκτάκτου οικονομικής και κοινωνικής ανάγκης, θέλει να συκοφαντήσει κάθε ριζοσπαστική φωνή.