Το αν τελικά θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος θα το μάθουμε -όπως μας ενημέρωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- εντός των επόμενων 48 ωρών, όταν ο πρωθυπουργός, από το βήμα της ΔΕΘ, θα κάνει μια σειρά από ανακοινώσεις. Οι τελευταίες πληροφορίες, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, υποστηρίζουν ότι -μάλλον- η όλη συζήτηση δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «κουβέντα να γίνεται». Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, μια σειρά από βασικά στελέχη της κυβέρνησης, που βρίσκονται πολύ κοντά στον πρωθυπουργό, άφηναν ορθάνοιχτο το παράθυρο της αλλαγής.

Σταθερότητα σε κάθε πτώση

Παρά τα περί θεσμικού πρωθυπουργού, που δεν αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού ενώ το παιχνίδι είναι σε εξέλιξη, η συνεχής επίκληση της λέξης «σταθερότητα» αρκούσε για να συντηρείται το σενάριο της τροποποίησης ενός εκλογικού νόμου που δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ. Ορίστε μερικά παραδείγματα που έφερναν στο τραπέζι της συζήτησης τα «γαλάζια» στελέχη: Προκαλεί ο Ερντογάν στο Αιγαίο; Να γιατί πρέπει να έχουμε σταθερή και μονοκομματική κυβέρνηση. Κορυφώνεται η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη; Να γιατί χρειάζεται σταθερός και ισχυρός πρωθυπουργός, με κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπετόν αρμέ. Χρειάζονται οριζόντιες ή στοχευμένες πολιτικές στήριξης των πολιτών λόγω κρίσης; Που να μπλέκουμε με κυβερνητικούς συμμάχους όταν μπορούμε να πάρουμε μόνοι μας την απόφαση.

Από τις συμμαχίες στο… μπετόν

Βεβαίως, το ότι τα παραπάνω επιχειρήματα άρχισαν να ακούγονται μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, μόνο τυχαίο δεν είναι. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον ότι, όλο το προηγούμενο διάστημα, οι ίδιοι άνθρωποι έχτιζαν με την ίδια μεθοδικότητα ένα άλλο αφήγημα, που μιλούσε για συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Έτσι, από την μία μέρα στην άλλη, ο Ανδρουλάκης δεν είναι σοβαρός για συγκυβερνήτης και το ΠΑΣΟΚ περισσότερο ως εμπόδιο μπορεί να ιδωθεί, παρά ως χρήσιμος σύμμαχος.

Αλλαγή ή εκλογές με πόλωση

Άρα τι μένει -έλεγαν τα κυβερνητικά στελέχη- αφού το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας, ακόμα και στις εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής απομακρύνεται; Το ένα σενάριο είναι αυτό που ψιθυριζόταν… φωναχτά τις προηγούμενες μέρες. Δηλαδή η αντικατάσταση του εκλογικού νόμου του 2020 με κάποιον που να μοιάζει με εκείνον του νόμου Παυλόπουλου (ω, τι ειρωνεία!) και να περιέχει μπόνους εδρών. Υπάρχει όμως και ένα άλλο σενάριο, πιο πονηρό: ο εκλογικός νόμος μένει ίδιος, άρα το πρώτο κόμμα χρειάζεται 38% για να εξασφαλίσει αυτοδυναμία, άρα πάμε φουλ για εκλογές με πόλωση.

Αριστεροί και δεξιοί μπαμπούλες

Σε αυτή την υπόθεση, ο στόχος της Ν.Δ. μέχρι τις κάλπες δεν θα είναι κανένας άλλος από το να ξυπνήσει από τον βαθύ ύπνο το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και μαζί με αυτό τα αντίστοιχα αντανακλαστικά του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Βοήθεια σε αυτό προσφέρει άλλωστε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε με θέσεις που εκφράζει κατά καιρούς και δείχνουν ότι δεν κατάλαβε τι έγινε το 2019, είτε όταν κορυφαία στελέχη του μιλούν για συμμαχία με τον Βαρουφάκη. Ταυτόχρονα, μαζί με τον μπαμπούλα της δεύτερης φοράς Τσίπρα, τελευταία έχει μπει πονηρά στο παιχνίδι -από την δεξιά πόρτα αυτή την φορά- ένας άλλος μπαμπούλας που ακούει στο όνομα Βελόπουλος.

Επιλογές με… απειλή Μητσοτάκη

Κατά την γνώμη μου, σε αυτή την περίπτωση, το σκεπτικό του Μητσοτάκη, που θα μπει ως απειλή σε όσους δεν ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της Ν.Δ., είναι απλό: «Αφού θέλετε να είμαι θεσμικός και να μην αλλάξω τον εκλογικό νόμο και αφού η μετωπική με τον Ανδρουλάκη απομακρύνει το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, τι άλλο μένει από τον σχηματισμό κυβέρνησης με την βοήθεια της Ελληνικής Λύσης; Εκτός και αν θέλετε να σας κυβερνήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΜέΡΑ25. Και εσύ, προσωπικέ μου ψηφοφόρε, που προέρχεσαι από την κεντροαριστερά και το κέντρο, διάλεξε τι απ’ όλα αυτά θες να γίνουν». Και κάπως έτσι, αν τελικά τα σενάρια αλλάξουν ξανά και ανακοινωθεί νέος εκλογικός νόμος, όσοι κάνουν δεύτερες σκέψεις, θα πουν πάλι για μονόδρομο και θα καταπιούνε την αντιθεσμική συμπεριφορά του πρωθυπουργού πιο εύκολα και από νεράκι.