Με την ολοκλήρωση του β’ γύρου των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ και την επανεκλογή –με ισχυρό ποσοστό– του Νίκου Ανδρουλάκη, κλείνει για το κόμμα ένας κύκλος εσωστρέφειας που άνοιξε το βράδυ των ευρωεκλογών του Ιουνίου. Και μπορεί, αυτή τη φορά, η εσωστρέφεια να μην είχε τα χαρακτηριστικά που συνήθως έχουν παρόμοιες διαδικασίες, όταν κορυφαία στελέχη διεκδικούν την ηγεσία ενός κόμματος, δεν παύει ωστόσο το ΠΑΣΟΚ, για ένα μεγάλο διάστημα, να βρισκόταν σε φάση ενδοσκόπησης.
Πλέον και αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης παρουσιάσει τον υποσχόμενο οδικό χάρτη της επόμενης ημέρας, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μπει στη νέα εποχή του, η οποία εμπεριέχει αυξημένες απαιτήσεις. Κανένας από τους υπόλοιπους 5 υποψήφιους δεν έδειξε σημάδια που προδίδουν ότι ονειρεύονται να γίνουν ηγέτες κάποιας οργανωμένης εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ενώ ο επανεκλεγείς πρόεδρος γνωρίζει πολύ καλά ότι ο χρόνος είναι πιεστικός –ειδικά για τον ίδιο–, ενώ η υπομονή της κοινωνίας, που έχει στρέψει το βλέμμα της προς το ΠΑΣΟΚ, θα εξαντληθεί σύντομα.
Ωστόσο, στις όποιες πρωτοβουλίες πάρει η ηγεσία δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη της τα σαφή μηνύματα της κάλπης του α’ γύρου, η οποία αποκάλυψε ένα νέο ψηφιδωτό οπτικών για το αύριο του χώρου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα θέσεις και αξιώματα ή ένας πρόεδρος υπό ομηρία. Μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι η εμπειρία που κουβαλάει ο καθένας και η καθεμία από τους μέχρι πρότινος υποψήφιους, θα γίνει όπλο στην αντιπολιτευτική φαρέτρα σήμερα και στην κυβερνητική παρουσία αύριο.
Σε ό,τι αφορά το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλείται ο Νίκος Ανδρουλάκης να πάρει τις αποφάσεις του, δεν θα μπορούσε να είναι πιο θετικό απ’ ότι είναι αυτή τη στιγμή. Από τη μία, υπάρχει μια κυβέρνηση σε αποδρομή και ένας πρωθυπουργός που αδυνατεί πλέον να πουλήσει στους… ιθαγενείς μεταρρυθμιστικά φύκια και κεντρώες κορδέλες. Από την άλλη, υπάρχει ένας ΣΥΡΙΖΑ που μετά τη συνεχή πολιτική και εκλογική του απαξίωση, οδηγείται με ταχύτητα φωτός και στην τελική του αποσύνθεση. Με λίγα λόγια, παραφράζοντας ένα παλιό σύνθημα: Πότε, αν όχι τώρα; Ποιος, αν όχι το ΠΑΣΟΚ;