«Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα»! Μ? αυτό το τραγούδι της Αλκηστης Πρωτοψάλτη θα έπρεπε να ανοίξει, συμβολικά, το μουσικό πρόγραμμα στην τελετή ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας από την Ελλάδα… Το ίδιο το γεγονός της ανάληψης δεν είναι βέβαια κάτι για το οποίο μια χώρα δικαιούται να πανηγυρίζει. Το ότι όμως η Ελλάδα ανέλαβε μία ακόμα προεδρία, όντας μέλος της Ευρωζώνης -παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις εντός και εκτός συνόρων- δεν είναι σίγουρα καθόλου αμελητέο…
Η στιγμή από την άλλη έχει τη δική της μοναδική σημασία: η χώρα βρίσκεται στην προεδρία της Ενωσης σε μία συγκυρία που το συνολικό θέμα της αντιμετώπισης της Ευρώπης των διαφορετικών ταχυτήτων, του τρόπου και των μορφών στήριξης των χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα, με μια κουβέντα της συνολικής πορείας της Ευρώπης προς την οικονομική ενοποίηση, βρίσκεται ανοιχτό στο τραπέζι. Την ίδια ώρα, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το δικό της, ειδικό πρόβλημα, για δύο κυρίως λόγους:
Πρώτον γιατί, κατά τη διάρκεια της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, έγιναν λάθος χειρισμοί και πάρθηκαν λαθεμένες αποφάσεις, τόσο από την ελληνική, όσο -όπως έχει γίνει ήδη αποδεκτό- και από την πλευρά των εκπροσώπων του μηχανισμού στήριξης. Και δεύτερον γιατί η Ελλάδα παρουσιάζει μια σειρά ιδιομορφίες – μεγάλη παραοικονομία, μηδαμινή παραγωγικότητα- που την εμποδίζουν να συντονίσει τον βηματισμό της με τον ευρωπαϊκό πυρήνα.
Μια επιπλέον ιδιομορφία είναι η συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος της χώρας, που διχοτομεί τις πολιτικές δυνάμεις με κριτήριο όχι τις θέσεις για την έξοδο από την κρίση, αλλά επί τη βάσει των μνημονιακών ή αντιμνημονιακών προσεγγίσεών τους.
Ενδεικτική της σύγχυσης είναι και η εικόνα που παρουσιάστηκε κατά το χθεσινό τελετουργικό ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας, όπου επιχειρήθηκε από άλλους να αξιοποιηθεί πολιτικά και από άλλους να υποβαθμισθεί ένα γεγονός που αποτελεί ευκαιρία προβολής του ελληνικού προβλήματος.
Η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι μια επιλογή αλά καρτ, να συμμετέχουμε δηλαδή όπου και όταν συμφωνούμε. Είναι μια σταθερή επιλογή για το ξεπέρασμα της κρίσης και την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας. Και μόνο στο πλαίσιο αυτής της Ευρώπης μπορούμε -και πρέπει- να προσπαθήσουμε να πετύχουμε τις αλλαγές που απαιτούνται για την προοδευτική οικονομική και πολιτική της ενοποίηση. Καταφέραμε να είμαστε ακόμα ζωντανοί, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ για να μείνουμε οριστικά στην… ευρωπαϊκή σκηνή!