Δεν περνά η κυρά Μέρκελ, δεν περνά, δεν περνά…
Δεν περνάει από κει, έρχεται τότε από δω μεριά…
Σαν αντιπολίτευση, έκανε τα όργια της η κυρία Καγκελάριος, απέναντι στη σοφή πολιτική του Σρέντερ, τότε, για το άνοιγμα στην Τουρκία…
Και μετά, ως καγκελάριος, αντάμα με τον εθνικιστή στούμπο, ολετήρα της Γαλλίας και πρόεδρο της, τότε, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους, για να αντιστραφεί πλήρως το φιλοευρωπαϊκό ρεύμα στην Τουρκία, που είχε φτάσει στο εβδομήντα κάτι τα εκατό, εκείνη την εποχή, της έναρξης του διαλόγου και των πρώτων συζητήσεων για τα κριτήρια της Κοπεγχάγης…
Τότε που ο υπεξ της Τουρκίας, εκείνη την πρώτη περίοδο, Γιασάρ Γιακίς, γυρνούσε στην Ευρώπη διακηρύσσοντας, την αρχή του «ακόμη και εάν δεν υπογράφαμε με την Ένωση τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε εμείς στην σύγχρονη Τουρκία»…
Και πέρασαν όγκοι νερού μεγάλοι, μέσα σε λίγα, πολύ λίγα, είναι η αλήθεια, χρόνια…
Κι ο αντιευρωπαίος Ερντογάν, εμφανίστηκε πριν δυο βδομάδες στο Ντολμά Μπαχτσέ, ως ευρωπαίος φίλος της καγκελαρίου…
Τρόμαξε η κυρά μερκελ (ελπίζω να μην τρομάξουν και πάλι οι φεμινίστριες ιδίως οι ρημαγμένες και με διαγράψουνε), όταν είδε τον όγκο των προσφύγων που δημιούργησε η ανοησία και ανικανότητα τους, στη Μέση Ανατολή…τα έδωσε όλα και θα ήθελε να δώσει κι άλλα εάν μπορούσε στον Ταγίπ…αλλά;;;
Έλα που υπάρχει και το τεράστιο αλλά και το κοινοτικό κεκτημένο…
Απόφαση δικαστηρίου, ότι το χρήμα που κινεί το ίδρυμα του Γκιουλέν, είναι μαύρο…μπουκάρει η αστυνομία στο κανάλι και τις εφημερίδες…ορίζει δικό της διευθυντή, κατάσχει και το χρήμα, μέσα σε μια νύχτα…
Ριφιφί, με προεδρική εντολή και αστυνομική αυθαιρεσία, στο φουλ…αφού όταν μπήκαν στο κανάλι, συζητούσαν σε ζωντανή εκπομπή, βουλευτές και υποψήφιοι… η αστυνομία τότε, εκλεισε τους διακόπτες και τους πέταξε όλους έξω…
Περιμένει φυσικά, τώρα, να κλείσει και το ΙΡΕΚ, στην Άγκυρα, ένα καινούργιο πανεπιστήμιο, τεράστιας δαπάνης και υποδομής, που άνοιξε πριν κανά δυο χρόνια…
Και μεθαύριο έχουμε εκλογές…
Και σε μια από τις πολύ τελευταίες μετρήσεις, εβδομήντα οκτώ τούρκοι στους εκατό φοβούνται τον Ερντογάν, ως παρουσία, ως συμπεριφορά, ως ανεξέλεγκτο κυβερνήτη…
Τον φοβούνται ακόμη κι αν δεν έχει να κάνει σε τίποτε, με την καθημερινότητα τους, αμέσως…ως παρουσία εξουσίας…
Τρόμος και αθλιότητα στην Τρίτη περίοδο διακυβέρνησης του, θα παραφράζονταν ο Μπρεχτ εδώ..
Το χείριστο σενάριο, των μεθαυριανών εκλογών, είναι να ανέβει μια δυο μονάδες το κόμμα του Ερντογάν, και να φτάσει τις 265 έδρες, περίπου…δηλαδή, καμιά δεκαριά από την απόλυτη πλειοψηφία, για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση…Είναι σίγουρο πως στην περίπτωση αυτή, θα εξαγοραστούν περισσότεροι των δέκα βουλευτών, όπως συνέβη με το γιό του Τουρκές τον Ιούλιο και θα σχηματίσει μια κυβέρνηση, δική του τελείως και απολύτως ελεγχόμενη…
Διότι όταν ο υπαριθμόν δύο άνθρωπος του κόμματος, τα τελευταία δέκα χρόνια και μόνιμος αντιπρόεδρος του Ερντογάν, Μπουλέντ Αρίντς, βγαίνει και καταγγέλλει δημοσίως, ότι δόθηκε εντολή από τον Ερντογάν, να λογοκρίνεται από τα κρατικά μέσα και τώρα πλέον, να μην καλείται ούτε για παρουσία σε τηλεπαιχνίδι, αντιλαμβάνεσθε τι θα επακολουθήσει…
Το μέτριο σενάριο θα ήταν να καταφέρει το κόμμα των ρεπουμπλικάνων, του Κεμάλ δηλαδή, του Μπαϋκάλ, μέχρι πριν τρία χρόνια και του Κιλιτστζάρογλου σήμερα, να πάει στο 27-28 τα εκατό, οπότε θα φράξει το δρόμο, της όποιας αυτοδυναμίας και θα επιβάλλει μια κυβέρνηση, μεγάλου συνασπισμού…
Από όλες τις μετρήσεις, φαίνεται, πάντως, ότι το Δημοκρατικό κόμμα, που το συνήθισε ο κόσμος, ως φιλοκουρδικό, μπαίνει στη Βουλή και κρατάει αν όχι αυξάνει, το 12 στα εκατό, που είχε πάρει στις 7 Ιουνίου…
Το σημαντικό είναι, να φράξει ο δρόμος για κάθε περίεργη πλέον επιβουλή και στόχευση, στην καρδιά του δημοκρατικού καθεστώτος και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας…
Εξ άλλου ένα τέτοιο αποτέλεσμα, θα ήταν η μέγιστη τιμή, στη σημερινή εθνική τους εορτή, για την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας…