Ομολογώ πως υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να κατανοήσω την στάση ή δηλώσεις στελεχών του ΚΙΝΑΛ ούτε από άποψη Πολιτικής ουσίας, ούτε από επικοινωνιακή σκοπιμότητα. Παρακολουθώ για παράδειγμα όλη την συζήτηση για τον νέο Εκλογικό Νόμο.
Είναι φανερό, ότι υπάρχουν δύο αντιλήψεις. Η μία του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζει την άποψη για Απλή Αναλογική. Ο ΣΥΡΙΖΑ την ψήφισε, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει και την διατήρησή της και μάλιστα όχι για ιδεολογικούς λόγους. Αν ήταν τόσο πολύ προσηλωμένος σ΄αυτή, θα την ψήφιζε από την πρώτη στιγμή που σχημάτισε Κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ τον Ιανουάριο του 2015. Αντίθετα, άφησε τον χρόνο να κυλήσει και τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου πήγε σε αιφνιδιαστικές , πρόωρες εκλογές απλαμβάνοντας το bonus των 50 εδρών. Την Απλή Αναλογική την ψήφισε όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι έχει ανοίξει ο δρόμος για οδυνηρή ήττα μεγάλης έκτασης. Δεν τηρεί επομένως αυτή την στάση από ιδεοληψία. Την τηρεί γιατί θέλει να εμποδίσει τον σχηματισμό Κυβέρνησης μετά τις επόμενες εκλογές ελπίζοντας ότι μπορεί να σχηματιστεί Κυβέρνηση χωρίς το πρώτο Κόμμα αν είναι ξανά η Ν.Δ. Ελπίζει ότι ΚΙΝΑΛ και ΜΕΡΑ 25 και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ θα σχηματίσουν Κυβέρνηση; Μου φαίνεται ψευδαίσθηση, αλλά αυτό ελπίζει.
Η άλλη αντίληψη είναι των Κομμάτων που θέλουν να συνδυάζεται η μέγιστη δυνατή αναλογικότητα με την δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης, άρα στηρίζει την άποψη για την ύπαρξη ενός bonus στο πρώτο Κόμμα. Πάνω κάτω αυτή είναι η φιλοσοφία των Εκλογικών Νόμων τα τελευταία 14 χρόνια, με μικρές διαφοροποιήσεις και είναι Νόμοι που ψήφισαν Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Ο νόμος Σκανδαλίδη για παράδειγμα προέβλεπε 40 έδρες bonus, μετά αυτό έγινε 50. Η τωρινή πρόταση της Ν.Δ είναι για κλιμακωτό bonus, κάτι που είναι βήμα προσέγγισης προς την πρόταση του ΚΙΝΑΛ και bonus πάλι 50 εδρών. Το ΚΙΝΑΛ που προφανώς έχει την ίδια Φιλοσοφία προτείνει 35 έδρες bonus. Θα έλεγα πως δεν είναι και τόση η διαφορά και θα μπορούσε πιθανότατα να βρεθεί κοινή πρόταση. Σε τι λοιπόν διαπιστώσεις σαν αυτή που περιέχεται στην Ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ για την Απλή Αναλογική και αναφέρει « Η Ν.Δ φέρνει αυτή την πρόταση ακολουθώντας πιστά την συντηρητική λογική των πλαστών αυτοδυναμιών, και του τεχνητού δικομματισμού. Λογική που συντηρεί την πόλωση και διχάζει τον λαό μας. Επιχειρεί να επιβάλλει ένα τέτοιο σύστημα για να εκβιάσει και πάλι την ψήφο των πολιτών. Αλλά οδηγεί σε αδύναμες Κυβερνήσεις λαϊκής μειοψηφίας, που αδυνατούν να προχωρήσουν στις αλλαγές που χρειάζεται σήμερα η χώρα και απλά αναπαράγουν τα αδιέξοδα».
Δηλαδή το bonus των 35 ή 40 εδρών είναι δημοκρατικό και μια χαρά και το bonus των 50 εδρών ληστρικό, συντηρητικό και τροφοδότης πλαστών αυτοδυναμιών; Αστειότητες. Κανένας δεν πείθεται από τέτοια επιχειρήματα. Δικαίωμα του κάθε Κόμματος είναι να μην ψηφίζει μια Κυβερνητική πρόταση ή να καταθέτει δική του με επιχειρήαμτα όμως που πρέπει να είναι σοβαρά και αν μη τι άλλο στοιχειωδώς πειστικά. Και εδώ δεν πείθει το ΚΙΝΑΛ ότι εκφράζει μια άλλη φιλοσοφία. Έχει καλώς κακώς την ίδια φιλοσοφία με μικρές διαφοροποιήσεις με αυτήν της Ν.Δ. Θα έλεγα δε, ότι αν ήθελε Ν.Δ και ΚΙΝΑΛ εύκολα θ;α μπορούσαν να καταλήξουν την ίδια πρόταση. Προς τι επομένως τέτοιοι λεονταρισμοί;
Δεν πείθει με τέτοιες φραστικού τύπου ψευτοδιαφοροποιήσεις το ΚΙΝΑΛ για την διαφορετικότητά του, όπως δεν έπεισε κανένα όταν ψήφισε παρόν για την πρόταση Κεραμέως για κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Το ίδιο και όταν η κ. Φώφη Γεννηματά αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή της ότι « ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να πάψει να είναι προβλέψιμα πρόθυμος στα εθνικά θέματα». Τι ακριβώς ήθελε να πει; Ότι υπάρχουν πρόθυμοι και ατίθασοι; Γιατί να χρησιμοποιήσει χαρακτηρισμούς που θυμίζουν διχαστικούς χαρακτηρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ πριν ο ίδιος ψηφίσει Μνημόνιο για όλους τους άλλους;
Δεν κερδίζει έτσι το ΚΙΝΑΛ. Υπάρχει ένα ευρύ πεδίο θεμάτων που επηρεάζουν την πορεία της χώρας και την ζωή των πολιτών που θα μπορούσε να ασκήσει σκληρή πριν όμως Προγραμματική Αντιπολίτευση από μεταρρυθμιστική οπτική. Προς τι λοιπόν τα άσφαιρα πυρά ή οι επιθέσεις που δεν πείθουν κανένα;