Στα τέλη Νοέμβρη του 2015 μιλώντας ο Α. Τσίπρας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε πει τη φράση «Τα σκυλιά ουρλιάζουν αλλά το καραβάνι προχωρά».
Τα σκυλιά ήταν τα δημοκρατικά κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το «σύστημα που πολεμούσε τον ΣΥΡΙΖΑ» και τα «πουλημένα» ΜΜΕ.
Συνέχισε λέγοντας ότι «Όσο πιο κοντά φτάνουμε στην πηγή, θα κλονίζονται τα κέντρα διαπλοκής και εξωθεσμικής εξουσίας και όσο θα κλονίζονται τόσο θα αντιδρούν».
Η ιδιαίτερη αναφορά του στα ΜΜΕ είχε συμπυκνωθεί στη φράση «Το μιντιακό σύστημα ξεψυχά και βρυχάται γιατί ψηφίστηκε ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες και η δικαιοσύνη άρχισε ελέγχους για τα δάνεια τους».
Επρόκειτο για τον αλήστου μνήμης «θεσμικό» διαγωνισμό με τον καθ ομολογία του λαγό βουλευτή του Πούτιν, τα βοσκοτόπια και όλη την μιζαδόρικη «κόκκινη καλογριτσιάδα» του «μαγαζιού» που προέκυψε μέχρι σήμερα και πια ελέγχει η Δικαιοσύνη.
Με την σκευωρία NOVARTIS στη συνέχεια, το καραβάνι φάνηκε ότι πορευόταν συνειδητά μέσα στην έρημο της συνεργασίας με παρακρατικά υποκείμενα, με τις κουκούλες να πηγαινοέρχονται στις δικαστικές αίθουσες, και με τον μπαμπά του θαυμαστή του Κουφοντίνα να δηλώνει ότι οι ψήφοι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ήταν ίδιες με τις άλλες ψήφους.
Ετσι αποκαλύφθηκε ο βόθρος του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τέτοια «δημοκρατικά» περάσαν έξη χρόνια!
Και προχτές ο Α. Τσίπρας κάλεσε του πολίτες να αποτρέψουν τον διχασμό που επιχειρεί ο Κ. Μητσοτάκης που «αποδεικνύεται πολύ λίγος για να διαχειριστεί μια τόσο σοβαρή υγειονομική κρίση (και) δεν διαθέτει ούτε σχέδιο, ούτε σοβαρότητα, δεν πείθει πια τους πολίτες, είναι ο πρωθυπουργός που διχάζει τη κοινωνία, τη στιγμή που ο τόπος χρειάζεται ενότητα, αλλά ο ίδιος, δεν πιστεύει φαίνεται στην αξία της ενότητας, γι αυτό και κάθε του κίνηση αποσκοπεί στο να επιτεθεί, είτε στους νέους, είτε στους υγειονομικούς, είτε σε όσους πολίτες έχουν επιφυλάξεις με τον εμβολιασμό, είτε στους πολιτικούς του αντιπάλους».
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον Ιανουάριο του 2015!
Ο Α. Τσίπρας πριν ακόμα δηλώσει τα παραπάνω είχε προφανώς πάρει το μήνυμα της τελευταίας δημοσκόπησης το οποίο συνοπτικά και γλαφυρότατα αποτυπώνεται στο παρακάτω δημοσκοπικό εύρημα:
Και ενώ όπως φαίνεται δεν υπάρχει κανένα πεδίο όπου ο Τσίπρας να συγκεντρώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στον «διχαστικό» και «λίγο» Μητσοτάκη παρουσίασε και πάλι το άσπρο μαύρο.
Ας μη μιλήσουμε όμως για Γκαιμπελισμό.
Ας επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε από πού αντλεί ο Α. Τσίπρας το θράσος, μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησής του με διχασμό, οικονομική ύφεση, φοροεπιδρομή, ανυπεράσπιστα σύνορα, υπονόμευση της Δημοκρατίας, ανοικτή υποστήριξη του Κουφοντίνα και ύπουλη υπονόμευση της Δημόσιας Υγείας, να λέει όλα αυτά τα απίστευτα.
Σε ποιους απευθύνεται;
Ας μη μιλήσουμε όμως ούτε για αυριανιστές, ούτε για αχρείες συνδικαλιστικές ηγεσίες και άλλους πρόθυμους να συμφωνήσουν.
Ας πάμε στην πηγή του κακού και ας μιλήσουμε…. για τον μαρξισμό!
Είναι βέβαια αστείο να υποστηρίξει κανείς ότι ο Α. Τσίπρας είναι μαρξιστής.
Ένας αμόρφωτος και βαθύτατα χαλασμένος άνθρωπος είναι μόνο.
Αλλά δεν είναι καθόλου αστείο το ότι ένα μαρξιστικό κόμμα κυβέρνησε τη χώρα μας επί πέντε χρόνια με ένα σημαντικό ποσοστό ενηλίκων να εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει, ακόμα και σήμερα, ότι μαρξιστική θεωρία και Δημοκρατία, μαρξιστική διακυβέρνηση και καθημερινή ζωή όπως την εννοούμε εμείς στη Δύση, είναι πράγματα αντίθετα, ασύμβατα, δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Ότι το «καραβάνι» των μαρξιστικών κομμάτων πορεύεται εδώ και εκατόν ογδόντα χρόνια με την δική του μοναδική αλήθεια που συμπυκνώνεται στο ιδεολόγημα ότι η ιδιοκτησία και η απόκτηση πλούτου μπορεί να προκύψει μόνο ως αποτέλεσμα ληστείας κάποιου από κάποιον άλλον και ότι η Δημοκρατία (την οποία αποκαλούν αστική δημοκρατία σε αντίθεση με τη δική τους «πραγματική δημοκρατία», είναι το σύστημα που προστατεύει τους θύτες (καπιταλιστές) από τα θύματα (εργαζόμενους).
Δεν φτάνει μόνο να θυμόμαστε τι έκαναν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν εξηγήσουμε κι αν δεν καταλάβουμε γιατί τα έκαναν, η μαρξιστική Αριστερά θα παραμείνει απειλή για τη Δημοκρατία, την Ασφάλεια, τις Δουλειές και τα Εισοδήματά μας.
Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που συνεχίζουν να υποτιμούν την αξία της ιδεολογικής αντιπαράθεσης με την «πηγή του κακού» που είναι η ίδια η μαρξική θεωρία, μεταθέτοντας το πρόβλημα στους εκφραστές της, δηλαδή στα μαρξιστικά κόμματα.
Πρόκειται για ένα ρεύμα διανοουμένων που έχοντας θητεύσει στην μαρξιστική Αριστερά φοβούνται ότι καταγγέλλοντας τον ολοκληρωτικό της χαρακτήρα θα ακυρώσουν την προσωπικότητά τους και την όποια συμμετοχή τους στην υπεράσπιση των αξιών της νεωτερικότητας.
Που δεν τολμούν να διερευνήσουν την μαρξική κοσμοθέαση ως θεμελιώδη φιλοσοφική παρέκκλιση από το πνεύμα και το γράμμα της νεωτερικότητας, το πνεύμα και το γράμμα του φιλελεύθερου ατομισμού και των Συνταγματικών εγγυήσεων του Δυτικού Κράτους Δικαίου.
Πρόκειται για μία ευάριθμη διανοητική κάστα πανεπιστημιακής καταγωγής που δεν τολμά να απεξαρτηθεί από την ψυχαναγκαστική εμμονή της διαρκούς αναζήτησης κάποιας άλλης Αριστεράς που «θα ξαναδείξει την υπεροχή και την αυθεντικότητα της μαρξικής θεωρίας, που κακοί εκφραστές της όπως ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Μάο, ο Πολ Ποτ, ο Κάστρο ο Κιμ Γιονγκ Ουν, κι ο φίλος Μαδούρο, εκόντες-άκοντες συκοφάντησαν, με αποτέλεσμα να μην έχει ο σοσιαλισμός την στήριξη που η Ιστορία έχει αποφασίσει ότι θα έχει»!
Είναι προφανές ότι το πεδίο της αρθρογραφίας είναι απόλυτα ανεπαρκές για την αποδόμηση του μαρξισμού ενώ και οι δυνατότητες του αρθρογράφου είναι ακόμα ανεπαρκέστερες για έναν τέτοιο ρόλο.
Οι φωτεινές εξαιρέσεις σπουδαίων αριστερών διανοητών όπως ο Καστοριάδης και η Άρεντ να προχωρήσουν σε κριτική αποδόμηση του μαρξισμού όχι μόνο δεν αρκούν, αλλά εμβληματικά προσδιορίζουν την δογματική προσκόλληση και «ανανεωτών» διανοητών του διαμετρήματος ενός Σ. Καρίγιο, ενός Ν. Πουλαντζά και ενός Λ. Αλτουσέρ στον μαρξισμό.
Δεν μπορεί σήμερα να υπάρξει μαρξική θεωρία χωρίς την αποκάλυψη της σχέσης της με την Ροβεσπιεριανή σύνδεση της «αρετής» της κοινωνικής επανάστασης με το έρεβος του τρομοκρατικού βολονταρισμού.
Αυτός ο μαρξικός φιλοσοφικός βολονταρισμός οδήγησε τον μεν Σ. Καρίγιο να ψάχνει έναν «καλό» κομμουνισμό χωρίς Γκουλάγκ αλλά και χωρίς ατομική ιδιοκτησία των συντελεστών παραγωγής, έναν Πουλαντζά να «προτείνει» να αλλάξουμε την λενινιστική πρόταση άλωσης της εξουσίας αλλά να μην κάνει πουθενά τον κόπο να μας εξηγήσει τη διαφορά, αφού και πάλι δεν θα χρειάζονται πια οι εκλογές και το θεσμικό οικοδόμημα της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας όταν θα έχει κατακτηθεί από το μαρξιστικό κόμμα όλη η εξουσία και έναν Αλτουσέρ να προτρέπει Φίληδες, Μπαλτάδες και Γαβρόγληδες να αποδομήσουν το «ταξικό σχολείο» ως μέσο επαναστατικής ανατροπής, αρχίζοντας από την κατάργηση των πειραματικών σχολείων που ευφυώς έχουν χαρακτηρισθεί εδώ στη «Μεταρρύθμιση» και όντως λειτουργούν ως κολλέγια των φτωχών.
Το μαρξιστικό καραβάνι προχωρά λοιπόν κι ας ουρλιάζουν τα σκυλιά.
Κι ας κυβερνά σήμερα τη χώρα μας ο Μητσοτάκης αντί του Τσίπρα.
Ένα πισωγύρισμα της Ιστορίας είναι ο Μητσοτάκης, ένα διάλειμμα για να ξαποστάσει η Ιστορία.
Το λέει ακόμα και κάποια Γεννηματά αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Το λένε ο Κουτσούμπας, κι ο Βελόπουλος, εμπόροι αυθεντικών επιστολών, ο ένας του Μαρξ κι ο άλλος του Ιησού, οι μεν για την ανατροπή του καπιταλισμού κι οι δε για την καταπολέμηση της φαλάκρας.
Και όλα αυτά εν μέσω απειλής 4ου κύματος όπου για ακόμα μία φορά ανεμβολίαστοι δεκαοχτάρηδες και σαραντάρηδες χωρίς ίχνος ατομικής ευθύνης, θα νοσούν μεταδίδοντας τον covid 19 σε μας τους άνω των 60 για να πεθαίνουμε σε υπερσύγχρονες ΜΕΘ που ο νεοφιλελεύθερος Μητσοτάκης δεν αύξησε τόσο ώστε όλοι να έχουμε το δικαίωμα να πεθάνουμε σε μία απ΄αυτές.
Άλλωστε, ο μαρξισμός δεν πιστεύει στην ατομική ευθύνη.
Αυτή προϋποθέτει σκέψη και ο μαρξισμός θεωρεί ότι εκείνος που σκέφτεται δεν είναι το άτομο αλλά κάποια κοινωνική ολότητα όπως πχ το έθνος.
Αλλά επειδή το έθνος αποτελείται από ανεπαρκείς πολίτες η ευθύνη της συλλογικής σκέψης μεταφέρεται στο μαρξιστικό κόμμα.
Οπότε οι Νόμοι για τον μαρξισμό δεν μπορεί να είναι αυτό που είναι στον Δυτικό κόσμο, δηλαδή δημιουργήματα των ανθρώπων αλλά μυστικιστικά δημιουργήματα των φωτισμένων από την Αποκάλυψη της μαρξιστικής αλήθειας.
Τι είπες σύντροφε, ότι τα έμπλεξα όλα;
Δίκιο έχεις, είναι ώρα να τελειώνουμε με τις απλουστεύσεις.