Στην αρχή φάνηκε ο « αγωνιστής» Λαγός. Έδινε μάχες στην Ευρωβουλή, για τη δημοκρατία και την ελευθερία και άλλα πολλά, ο αλητήριος .
Μετά μάθαμε τα της Σπυράκη , που μακάρι να ήταν μοναχά το οτι έπαιρνε παράνομα, τα επιδόματα του συνεργάτη της.
Σιγά τα ωά τώρα.
Για όλα τ’ άλλα, που αφορούν «φιλοδωρήματα και βοηθήματα » των πετρελαϊκών εταιριών , δεν μίλησε ποτέ κανένας και ούτε πρόκειται εξάλλου.
Γιατί, η λογική που ισχύει εδώ και δυο δεκαετίες , από τότε που έφυγε πρώτος, ο δημοσιογράφος χωρίς σύνορα, ήταν ότι « τι μας πειράζει τώρα τι κάνουν εκεί και ποιος νοιάζεται;; αφού εκεί τους στέλνουμε για να κονομάνε και να γυρίσουν πίσω».
Ή μήπως κάνω λάθος;
Και μετά αρχίσαν οι καταιονισμοί με την επικεφαλής των αχόρταγων, κυρία Καϊλή και φτάσαμε στον εραστή των δυτικών προαστίων , που γαμάει και δέρνει.
Και θυμηθήκαν τώρα τα κόμματα, ότι βάλαν σταυροδοσία, για την εκλογή των αθλίων , αυτών που προαναφέρω και σκέφτηκαν, ότι καλό είναι να συνεχίσει να έχει τη ευθύνη, για οτι συμβαίνει γύρω μας και επί ης Ευρωβουλής , ο αρχηγός του κόμματος κα τα γκεσέμια του.
Και άρχισαν φυσικά διάφοροι, δήθεν να αναπολούν, ποιοί σπουδαίοι προϋπήρξαν στα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου, από το ’81 και μετά.
Και φυσικά βάζουν στη σειρά τα ονόματα, ποιός θεωρεί τα πιο σπουδαία.
Ο Γιώργης Κουβαράς, τότε, δημοσιογράφος του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, υποδέχθηκε τον Βασίλη Ευφραιμίδη. Αισθάνονταν στην κυριολεξία εξόριστος, μέσα σε ένα κλίμα που δεν μπορούσε εύκολα να το συνηθίσει . Κι όμως, οι εμπειρίες και οι γνώσεις του βοήθησαν, πάρα πολύ.
Ο άλλος ήταν ο Λεωνίδας Κύρκος. Από ένα κόμμα το οποίο, μόλις είχε εξοριστεί, από το εθνικό κοινοβούλιο.
Είναι αδύνατον να συλλάβετε το εύρος του έργου, που κατέβαλε εκείνη την μικρή περίοδο της θητείας του ο Λεωνίδας στην ευρωβουλή. Όχι μόνον στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων και του ανοίγματος της βεντάλιας των κομμάτων, που υποστήριζαν τη Ελλάδα αλλά, και στο επίπεδο των θεσμικών αλλαγών.
Εκείνη δε την εποχή, η συνεργασία του με τους Ιταλούς κουμουνιστές, στα θέματα της περιφερειακής ανάπτυξης, ήταν απολύτως δημιουργική και υποστηρικτική για τα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών. Το ίδιο φυσικά και η στενή φιλική σχέση και συνεργασία του με τον Μαρεγαλ πρώτο πρόεδρο της επιτροπής περιφερειών… Χρόνια μετά τον θυμόνταν ο Μαρεγαλ και τον θύμιζε και στον αγαπημένο μας Χρήστο Παλιολόγο που συμμετείχε στην επιτροπή…
Ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να διευρύνει, τους ορίζοντες των ψαράδων του Αμβρακικού κόλπου , προσκαλώντας συναδέλφους τους, από την Νότια Ιταλία, απέναντι.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να γινει μία πλήρης αποτίμηση του έργου, του Λεωνίδα.
Αλλά την ίδια εποχή, κανένας δεν μπορεί να φανταστεί, τι σήμαινε η διεθνική συνεργασία μεταξύ ευρωβουλευτών, από διάφορες χώρες και συνεργατών της Ευρωβουλής, όπως και κινημάτων πολιτών , από όλες τις χώρες.
Σε μεγάλο βαθμό, για να αποχτήστε μιαν εικόνα, το γιγαντιαίο κίνημα ειρήνης , εκείνης της εποχής, στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο, στις δράσεις και την υποστήριξη, του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Όλες οι συνεδριάσεις της μόνιμης γραμματείας των κινημάτων ειρήνης, συνέβαιναν και λειτουργούσαν εντός της ευρωβουλής στις Βρυξέλλες και με πλήρη κάλυψη της γραμματειακής υποστήριξης.
Το ίδιο και οι τρεις πανευρωπαϊκές συναντήσεις, που έγιναν στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, και στην Περούτζια, διοργανώθηκαν με την εμφανή στήριξη της ευρωβουλής και πολλών κομμάτων, από όλες τις χώρες.
Κάτι όμως που δεν είναι ορατό, δια γυμνού οφθαλμού, είναι οι ζυμώσεις για την συγκρότηση του πρώτου αριστερού κόμματος της Ευρώπη, υπό την επωνυμία του ΑΓΗΝΟΡΟΣ. Της πατρικής μορφής της Ευρώπης. Και τότε φάνηκε τι σπουδαίας ποιότητας στελέχη, εμφανίστηκαν στο ευρωπαϊκό στερέωμα, από όλα τα μικρά κόμματα και τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς.
Για παράδειγμα, δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως ο μέχρι τότε, επικεφαλής της Ένωσης κουμουνιστικών Νεολαιών της Ισπανίας, Χοσέ Παλάο , υπήρξε ο πρώτος Γενικός Διευθυντής , του Ινστιτούτου ερευνών για την ειρήνη, στη Σουηδία.
Το οτι ο Γιο Λάινεν, ένας από τους επικεφαλής των κινημάτων πολιτών της Γερμανίας, αναδείχθηκε σε ένα από τους σπουδαιότερους ευρωβουλευτές της SPD.
Επομένως σήμερα, μην κλαις και μην λυπάσαι που βραδιάζει.
Στα ίδια σκατά κολυμπάνε και οι τρεις τους , με τον ίδιο τρόπο γαλουχούν τα στελέχη τους , με την ίδια λογική του βολέματος τους προετοιμάζουν, για την επόμενη μέρα. Και όλα τ΄άλλα τ’ ακούω βερεσέ.
Οπότε, όλη αυτή την άθλια φιλολογία περί καλών και κακών, περί λογικών και παράλογων, τη ακούω βερεσέ. Γιατί, ούτε ο μουστάκιας της ΝΔ υπήρξε ευρωβουλευτής σοβαρός, ούτε το σέντερ χάφ του Ρεχάγγελ, εμφανίστηκε ποτέ να κάνει το οτιδήποτε.
Και μία διαφορετική μπαλιά στο βάθος, ούτε σαν τον Μίλτο Κύρκο βγήκε ευρωβουλευτής, με αντίστοιχο έργο στη διάρκεια της θητείας του και φυσικά μιας και χοροπηδάτε ποιοι είναι οι εχθροί και οιφί8λποι του λαού, ο Γιώργος Κύρτσος, που τον μισεί η ΝΔ και φυσικά τα γκεσέμια της , είναι με απόσταση αυτή τη στιγμή, από τους καλύτερους και πιο παραγωγικούς ευρωβουλευτές.