Είναι το αβγό του φιδιού που εκκολάπτεται πλέον δημόσια. Είναι ανεξέλεγκτο και παρόν παντού. Συμφιλιώνει την καθημερινότητα με την παρουσία της βίας παντού. Ξεκίνησε ως λεκτική βία, με τραμπουκισμούς, και τώρα παίρνει φυσική μορφή παντού: στα δικαστήρια, στις δημόσιες υπηρεσίες, στους ιδιωτικούς επαγγελματικούς χώρους, στα υπουργεία, ακόμη και στη Βουλή. Εχει πλέον τη δύναμη να επιβάλλει την παρουσία του ως ο προστάτης των λαϊκών συμφερόντων. Με την ανοχή, ίσως και με την υπόθαλψη της πολιτείας. Οχι, αυτό δεν είναι τρομοκρατία, ούτε αριστερός ακτιβισμός, είναι η απαρχή μιας γενικευμένης φασίζουσας πολιτικής πρακτικής που επιβάλλεται σε μια απελπισμένη και κουρασμένη κοινωνία με ασθενή δημοκρατικά αντανακλαστικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα από τα βασικά εκκολαπτήρια αυτής της πολιτικής πρακτικής: προώθησε και δίδαξε τη βία κατά των αντιπάλων του στα πανεπιστήμια, στους μαζικούς χώρους, στις πλατείες. Με τη στήριξη και την καθοριστική συμμετοχή του στις καταλήψεις σχολείων, πανεπιστημίων, δημόσιων και ιδιωτικών χώρων. Με τη συμμετοχή του, αν όχι την οργάνωση στις πόλεις των βίαιων εκδηλώσεων τύπου Μαρφίν. Η βία είχε το διαχρονικό πολιτικό της στήριγμα και καθαγιάζεται πλέον από τον βίαιο δημόσιο λόγο υπουργών του και κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, από τον ίδιο τον πρόεδρό του και Πρωθυπουργό, ο οποίος μέσα στη Βουλή δηλώνει «η πολιτική μας το 2018 θα έχει ταξικό πρόσημο». Ετσι ανήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με καύσιμο το μίσος, τον τυφλό διχασμό, με το απόλυτα βίαιο σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί».
Η καθεστωτική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ, για την πολιτική του απόφαση να ελέγξει τους δημοκρατικούς θεσμούς, την Ενημέρωση, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία, είχε διαφανεί από τους πρώτους μήνες της εξουσίας του. Εμείς βέβαια στα πανεπιστήμια τη βιώναμε από χρόνια. Ομως κάπως έτσι εκκολάπτεται το αβγό του φιδιού, ιδιαίτερα σε μια κοινωνία σε ανέχεια, σε απελπισία, σε παραίτηση, η οποία προσπαθεί σκληρά για την καθημερινή επιβίωση. Αυτή η κοινωνία αποδέχεται ευκολότερα, απελπισμένα, μιθριδατικά τις παρεμβάσεις στους δημοκρατικούς θεσμούς, ιδιαίτερα όταν το επιχείρημα υιοθέτησής τους είναι η προστασία της από το παλαιό φαύλο κατεστημένο που έφερε τη χρεοκοπία. Είναι ευτύχημα που οι δύο πρώτοι θεσμοί αντιστέκονται σθεναρά, δίνοντας το μήνυμα στην κοινωνία ότι η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη. Δυστυχώς ο τρίτος θεσμός, η Παιδεία, είτε έχει στην πλειοψηφία του βυθιστεί ναρκισσιστικά στον ασφαλή μικρόκοσμό του είτε έχει αποδεχθεί την υποταγή του, μιας και το αβγό του φιδιού εκκολαπτόταν από χρόνια μέσα του. Οι πρακτικές επιβολής της άποψης των βίαιων μειοψηφιών μέσα στα πανεπιστήμια διαχέονται σήμερα μέσα στην κοινωνία, μιας κι αυτή τις έχει ανεχθεί ως περιθωριακές για χρόνια.
Τα συνιστώντα αντιδημοκρατικά παραπροϊόντα του ΣΥΡΙΖΑ τον έχουν πλέον ξεπεράσει και δρουν αυτόνομα. Αμφισβητούν τη συντεταγμένη πολιτεία. Η κοινωνία των πολιτών, οι δημοκρατικοί πολίτες, τα δημοκρατικά κόμματα έχουν ευθύνη να υπερασπιστούν τη δημοκρατία, έχουν υποχρέωση να σταθούν απέναντι στη βία. Ιδιαίτερα τα κόμματα που ευθύνονται για την απαρχή της χρεοκοπίας που υπέθαλψε το αβγό του φιδιού και το αναγόρευσε σε μέρος της εξουσίας. Αλλιώς αφήνουν ανεύθυνα και επικίνδυνα χώρο στο αβγό του φιδιού…