Πριν αρκετά χρόνια περπατούσα στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου παρέα με ένα Τούρκο φίλο και τον πιτσιρικά γιό του. Κάποια στιγμή, ο μικρός ήπιε νερό από το μπουκαλάκι του. Έγινε ξαφνικά μεγάλη φασαρία από υστερικές φωνές καθώς μια ομάδα ανθρώπων, σε έξαλλη κατάσταση, ερχόταν χειρονομώντας προς το μέρος μας. «Τρέξε γρήγορα» μου φώναξε ο Γιουσούφ, τραβώντας τον γιό του από το χέρι. Μόλις που που καταφέραμε να χωθούμε στην είσοδο ενός ξενοδοχείου. Έξω από την πόρτα που πρόλαβαν να κλείσουν οι άνθρωποι του ξενοδοχείου, οι έξαλλοι έβριζαν και απειλούσαν για αρκετή ώρα. «Συγγνώμη Γιάννη, δεν πρόσεξα τον μικρό. Έχουμε ραμαζάνι αυτές τις μέρες και το κοράνι απαγορεύει να τρως ή να πίνεις πριν τη δύση του ηλίου, γιατί θεωρείται προσβολή προς τη θρησκεία μας. Είμαστε ακόμα πολύ πίσω, δυστυχώς» απολογήθηκε ο Γιουσούφ.

Συνειδητοποίησα τότε πόσο εύκολο ήταν να θεωρηθεί, από τους φανατικούς ισλαμιστές, ακόμα και μια απλή πράξη ως προσβολή προς τον προφήτη. Η επικήρυξη των Δανών σκιτσογράφων από την Αλ Κάιντα και η εκτέλεση των δημοσιογράφων του Charlie Hebdo δεν ήταν παρά η αρχή ενός ανεξέλεγκτου παραλογισμού που θα συνεχίζεται όσο κάποιοι θα τολμούν να υπερασπίζονται τα ιδανικά της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Άλλωστε, αυτές οι αρχές βρίσκονται στο στόχαστρο των ισλαμιστών, των τζιχαντιστών και όλων των φονταμενταλιστών που παραβιάζουν τις ελευθερίες, βιάζουν τις συνειδήσεις και εκβιάζουν τις κοινωνίες, για να επιβάλλουν τον δικό τους «ιερό» τρόπο ζωής τόσο στις χώρες τους όσο και στις χώρες της Δύσης που πηγαίνουν να ζήσουν οι μουσουλμάνοι.

 Διαβάστε τη συνέχεια στην athensvoice.gr