Ξεκινώντας  αυτό το άρθρο ας κάνουμε μια  συνοπτική περιοδολόγηση από το πριν  στο σήμερα . Από αυτή την περιγραφική διαδρομή θα φανούν πράγματα που ήδη συμβαίνουν κι άλλα για τα οποία μόνον  εικασίες  με στηρίγματα μπορούμε να κάνουμε …

Αυτονόητο είναι πως αναφέρω όλα όσα η μνήμη μου επιτρέπει με κάποια τυχαιότητα κι όχι επιλεκτικότητα στις  επισημάνσεις.

1. Ήδη με την πρωτοβουλία των 58 αναγνωρίζεται από την τότε ηγεσία του ΠΑΣΟΚ  υπό τον Ευ.Βενιζέλο η  ανάγκη μιας σταδιακής διεύρυνσης –όσμωσης  των δυνάμεων του Προοδευτικού Κέντρου  με ανέστιες αλλά υπαρκτές δυνάμεις του χώρου , στην βάση πιο πολύ εμπραγμάτων πολιτικών για την διάσωση του τόπου και λιγότερο σε μια προσήλωση σε ιδεολογικούς αυτοπροσδιορισμούς , που άλλωστε κι αυτοί χρειαζόντουσαν προσθετικές ή αφαιρετικές επικαιροποιήσεις.
2. Το ρήγμα στην πρωτοβουλία των 58 – την οποία είχαν στηρίξει εργωδώς επίσης ο κ.Σημίτης , ο κ.Γιαννίτσης αλλά και μεμονωμένες ξεχωριστές προσωπικότητες  κεντροσυντηρητικών  αποκλίσεων , οδήγησε σε μία εκ των πραγμάτων κολοβωμένη ΕΛΙΑ. Μια ΕΛΙΑ , που επιπλέον είχε και δύο – ας πούμε – συλλογικότητες απέναντί της : αφενός μερίδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ με το ανάλογο κοινό που συγχρωτίζονταν στο κομματικό περίγραμμα της κ.Φ.Γεννηματά  και αφετέρου το ορμητικό νεογέννητο ΠΟΤΑΜΙ του Στ.Θεοδωράκη.
3. Το σχετικά καλό αποτέλεσμα της ΕΛΙΑΣ , έδωσε παράταση χρόνου στις ζυμώσεις παρά την εμφανή αποστασιοποίηση της πτέρυγος Γεννηματά κι όχι μόνον , στο όνομα υποτίθεται της μετεξελισσόμενης καθαρότητας του ΠΑΣΟΚ.
4. Το ιδρυτικό Συνέδριο ενός ευρέος σχήματος , που εξήγγειλε ο Ευ.Βενιζέλος , ουδέποτε πραγματοποιήθηκε κυρίως λόγω των εγγενών αμφιθυμιών του ΠΑΣΟΚ μα και της εξοντωτικής ενασχόλησης με την διακυβέρνηση.
5. Η ήττα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ , όπως μετονομάστηκε η πρώην πλέον Ελιά σε συνδυασμό με την απόσχιση του τμήματος , που αναφέρονταν στον Γ.Παπανδρέου οδήγησε στην παραίτηση του Ευ.Β. και στην οιονεί μεταβατική ηγεσία της κ.Γεννηματά , η οποία θα έπαιρνε τις πρωτοβουλίες για την διεύρυνση .Τα κακά αποτελέσματα ανάγκασαν περισσότερο από κάθε τι άλλο την Πρόεδρο να ψάξει κάτι με το οποίο ήταν από ουδέτερη ως ψυχρή ….κι έτσι αρχίζει μετά χιλίων αμοιβαίων αμφιβολιών η λειτουργία μιας Επιτροπής Διαλόγου , όπου συμμετείχε πλέον το ΠΟΤΑΜΙ , που έπεφτε , η ΔΗΜΑΡ που είχεν ενταχθεί στην ΔΗΣΥ αφού παρολίγον – όπως εδιηγείτο ο Α.Λοβέρδος – θα είχε συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές μα και ο Γ.Παπανδρέου ωςΚΙΔΗΣΟ , που διέσπασεν αναιτίως το κόμμα του για να επανέλθει σε μιάν εικονική διεύρυνσή του.
6. Η Επιτροπή – που κατά τα άλλα είχε ως μέλη της νουνεχείς ανθρώπους – σταμάτησε μετά από κάποια από τα συνήθη αναμενόμενα σε τέτοιες περιπτώσεις πορίσματα .Στην ουσία όμως σταμάτησε εξαιτίας μιας έντονης πολεμικής – και – προσωπικού χαρακτήρα ανάμεσα στην κ.Γεννηματά και στον κ.Στ.Θεοδωράκη.Το ποίος ήρξατο χειρών  αδίκων  σ΄αυτές τις περιπτώσεις δύσκολα εντοπίζεται. Μάλλον η καχυποψία είναι ισχυρότερο στίγμα της πολιτικής ορθότητος , όταν μάλιστα απουσιάζει η ειλικρινής αντίληψη  των αναγκών της φτωχής χώρας κι όχι των παλαιών κομματοπολιτικών επιβιώσεων.
7. Η ΔΗΣΥ με μικρές αναταράξεις λόγω ΔΗΜΑΡ στην αναλογική συνεχίζει , το ΠΟΤΑΜΙ όλο στερεύει , το ΠΑΣΟΚ ως εναπομείνασα οργάνωση σπαράσσεται …και ξάφνου η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – που πολιτικώς πρέσβευε υπό λανθασμένη ερμηνεία τις ίσες αποστάσεις – σε αμφιλεγόμενη προσυμφωνία με τον Στ.Θεοδωράκη ανακοινώνει την ομογενοποίηση του μεσαίου χώρου με την εκλογή Αρχηγού –Επικεφαλής. Η άμεση τοποθέτηση του Γ.Καμίνη , που ως τότε απέτασσε κάθε πιθανότητα εμπλοκής στα πολιτικά φτάνει το ζήτημα στους 10 υποψηφίους , αποκρυπτομένου του προαποφασισμένου  , τουτέστι το δήθεν κόμμα να είναι κάτι σαν την ολιγόμηνη Κοινοπολιτεία του τέλους του Γκορμπατσώφ.
8. Παρά τα κακά του αποτελέσματα ο κ.Θεοδωράκης γίνεται προνομιακός συμπαραστάτης της κ.Γεννηματά , μαζί ονομάζουν την Ομοσπονδία ΚΙΝΑΛ υπο το πρόσχημα της μη διαλύσεως των δύο ΚΟ άμεσα κι αφού πρόκειται για κάτι μη –κόμμα ορίζονται κοινά όργανα με παράλληλη λειτουργία των κομμάτων.
9. Η λανθασμένη γραμμή των ίσων αποστάσεων , που σε καμμιά περίπτωση δεν εμπεδώνει την πολιτική αυτονομία μιας και είναι απλώς μια κουτοπόνηρη παιδικότητα τακτικισμού ακινησίας , παρόλα ταύτα ψιλοπερπατάει ως κοινή γλώσσα της ηγετικής ομάδος.
10. Ώσπου κάπου ο Σταύρος ομιλεί με γενικότητες για την ΝΟVARTIS , η κ.Γεννηματά υποχρεούται για επιβιωτικούς λόγους να υπερασπίσει επαρκώς τα κορυφαία στελέχη , ο ήδη επανακάμψας προ καιρού Γ.Παπανδρέου ασχολείται με την κάποια Διεθνή και το προσύμφωνο μη συνεργασίας με την ΝΔ , ο Σταύρος επανέρχεται με κάποια Συμβούλια Εξ.Πολιτικής δια των οποίων αλληλοπροσεγγίζονται με τον Π/Θ και τον κ.Κοτζιά , το ΚΙΝΑΛ και ο επίσημος – πλέον – άτυπος Συνταγματολόγος , ο κ.Ν.Αλιβιζάτος έχουν θετική έως θετικά ουδέτερη άποψη για την αλλαγή στο Σύνταγμα , σε αντίθεση με τον Ευ.Βενιζέλο , τον Στ.Τσακυράκη , τον Αντ.Μανιτάκη …..κι εκεί κάπου από το φύγετε το γρηγορότερο η κ.Φ.Γεννηματά λέει φύγετε χτές – στον ΣΥΡΙΖΑ εννοείται – ενώ ο κ.Θεοδωράκης επιμένουν στην Αναθεώρηση του φθινοπώρου και στην οιονεί ολοκλήρωση της κτβερνητικής θητείας.
11. Τα υπόλοιπα ως τώρα που γράφω γνωστά…

Το ΚΙΝΑΛ είναι ένας φέρων οργανισμός , δίχως στατικότητα με αποτέλεσμα να κραδάζεται  με τα  μικρότερα κινητά φορτία , μιας κι αυτά δεν λογαριάστηκαν μα διορίστηκαν. Η κ.Γεννηματά καλείται να υλοποιήσει κάτι – που από θέση σεβαστής αρχής ουδέποτε πίστεψε μέσα της – δηλαδή την επικαιροποίηση  του νέου Κέντρου στην θέση των θνησκόντων κομμάτων , του ΠΑΣΟΚ αρχομένου. Οι οβιδιακές πολιτικές της μεταμορφώσεις είτε στην ξαφνική ανάδειξη επικεφαλής είτε στο αίτημα εκλογών – ακριβώς γιατί δεν έχει εστιάσει στις δισεπίλυτες ανάγκες του τόπου – προκαλούν έκπληξη και στους φίλους  της , που δεν μπορούν να τις ενσωματώσουν.

Ενώπιος ενωπίου όμως θα βρεθούν οι νέοι ηγέτες του χώρου με την Αναθεώρηση που θα φέρει ο ΠΘ αν δεν αναγκαστεί να κάνει εκλογές. Και τότε οι βολικοί τακτικισμοί – που όταν εμπεριστατωμένα και εν επιγνώσει  ελέγοντο από άλλους ως πλαίσια πολιτικών όμως κι όχι ως πυροτεχνήματα  ήταν κάτι μεταξύ διασπάσεως και αποστασίας- θα δείξουν αν έχουν πολιτική ουσία και δεν είναι μετοχές πολιτικές – κελύφη.

Γιατί δεν μπορείς να παίρνεις την κατά τεκμήριο καλή θέση σαν χαρτί τράπουλας , μα πρέπει να την έχεις απαρχής αλληλουχιακά και αυτεπιγνωστικά. Και με πλήρη αντίληψη  των ζημιών , των κερδών , της αλήθειας , του πολιτικού ρασιοναλισμού.

Το όραμα της Δαμασκού ουδέποτε απεδείχθη και δεν γινόταν. Οι εκλεκτικές αλλαγές στο επίπεδο πολιτικής και όχι μόνον αυτογνωσίας , για να είναι αληθείς και πειστικές θέλουν τον καιρό τους .Για όλους μας.

Αλλιώς το πολύ πολύ – και είναι σοβαρό – είναι να γίνουμε από Σαουλίσκοι Παυλίσκοι.

Η ζωή θα δείξει , μα οι οι επιγραμματικότητες του αφηγήματος υπενθύμισης από το (1 ) ως το ( 11 ) με κάνουν να απαισιοδοξώ στην βάση του αιτιώδους συνδέσμου. Έσείς πάλι μπορεί όχι