Υπάρχει μια γενικευμένη αίσθηση ότι καθένας μπορεί να λέει μια κουβέντα παραπάνω με την ευκολία και το άλλοθι ενός είδους πολιτικής μέθης έναντι των ευθυνών που παράγουν τα λεγόμενα. Όλα τα συμπλέγματα, όλες οι κακίες εκφράζονται ανερμάτιστα κι μερικές  φορές απαράδεκτα. Όποιος καταφέρνει καλύτερα να τα εκφράσει, αποκτά οπαδούς. Οι πιο σοβαροί αναλαμβάνουν να ενοποιήσουν τα επιμέρους σε σχέδιο με την εκλογίκευση των επιχειρημάτων και όπου δεν είναι αυτό δυνατό, με τη χρήση μεταφυσικών υπερβάσεων. Εκεί επιστρατεύεται η πίστη και το όραμα στο δίκαιο των λαών που εμείς ξέρουμε αλλά οι λαοί ακόμα το αγνοούν. Έτσι είναι οι επαναστατικές πρωτοπορίες. Ξέρουν πάντα καλύτερα και νωρίτερα από τους άλλους.

Τώρα πια δεν δίνουμε μόνο τον αγώνα για τα δικά μας συμφέροντα αλλά και για τα συμφέροντα όλων των άλλων που ντρέπονται να το πουν ή το εκφράζουν διαφορετικά, αλλά εμείς μόνο το μεταφράζουμε όπως πρέπει. Έχουμε αυτό το χάρισμα της πρωτοπορίας που σε άλλους είναι και γονιδιακό και σε μερικούς.. θεόσταλτο. Για αυτό και θα δικαιωθούμε. Είμαστε εξάλλου λαός περιούσιος. Και κάπως έτσι κλείνει ο κύκλος της αυταρέσκειας και της ερμηνείας των πραγμάτων.

Ζούμε σε μια κατασκευή που έχουμε ισορροπήσει στο μυαλό μας ανεξάρτητα από την πραγματικότητα, επειδή η κατασκευή μας ερμηνεύει αυτή την πραγματικότητα με λίγη λογική, λίγο συναίσθημα και κυρίως με πίστη.

Μόνο που όταν η πραγματικότητα επαναστατήσει έναντι των ερμηνειών που δίνουμε εμείς για αυτήν, όταν οι γύρω μας πάρουν το λόγο για αυτά που θέλουν αποδομώντας αυτά που λέμε εμείς ότι πρέπει να θέλουν… τότε θα επανέλθουμε στην αλήθεια του χρόνου και του χώρου που ζούμε. Τότε αιφνιδίως η πολιτική μέθη θα χαθεί και αυτό που θα μείνει θα είναι η λογική, η πραγματικότητα των άλλων και δυστυχώς… οι συνέπειες από την δική μας υποθετική ερμηνεία και τα λεγόμενα της μέθης μας.

Πολύ απλά, θα βρεθούμε να χρωστάμε, να μην κερδίζουμε αρκετά ώστε να πληρώσουμε τα χρέη μας, ούτε καν αυτά που χρειάζονται για να ζήσουμε. Ίσως τότε όντως… να μη μπορούμε να γυρίσουμε πίσω. Ίσως τότε όντως, η πολιτική μέθη να μην έχει γυρισμό και να πρέπει να μείνουμε σε αυτό το πολιτικό είδος  για να ξεχνάμε την ανικανότητα μας να ζήσουμε αξιοπρεπώς άνευ μέθης… Μόνο μη μείνουμε άνευ μέθης και άνευ στέγης…