Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ είναι ευχάριστη είδηση. Κάθε νίκη με την σημαία της μεταρρύθμισης είναι νίκη στις μέρες μας. Ακόμη και αν διαφωνούμε με το περιεχόμενο που δίνεται στην μεταρρύθμιση. Αρκεί που εμπεδώνεται η παραδοχή της αναγκαιότητάς της. Ο απαραίτητος δημοκρατικός διάλογος θα αναδείξει τελικά το προτιμητέο περιεχόμενο. Και για να μη προκύψει η οποιαδήποτε παρεξήγηση, μεταρρύθμιση δεν νοείται η επιστροφή σε ξεπεσμένα συστήματα μήτε η παγίδευση σε εθνικολαϊκιστικές εμμονές.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επικράτηση του Μητσοτάκη δείχνει ότι η συντηρητική παράταξη αναζητεί μια μεταρρυθμιστική πολιτική πιο κοντά στις σύγχρονες απαιτήσεις. Μια τέτοια υπόσχεση έδειξε με τις δηλώσεις του προεκλογικά ο νέος αρχηγός. Είναι παράδοξο, όμως, ότι ένα τέτοιο μήνυμα έρχεται πρώτα από την βάση της κεντροδεξιάς, ενώ η κεντροαριστερά ακόμη δεν έχει δείξει να χωνεύει ούτε καν τον μεταρρυθμιστικό σοφό λόγο του Σημίτη. Έστω! Μερικές φορές τα μαθήματα έρχονται από απρόσμενες πλευρές. Ο προοδευτικός μεταρρυθμιστικός χώρος βασανίζεται ακόμη από τις επικοινωνιακές υπερβασίες του Θεοδωράκη μέχρι τις φοβισμένες ξύλινες γενικολογίες της Γεννηματά. Θα ανοίξουν επί τέλους τα στόματα αυτών που σε κλειστούς κύκλους διανοουμένων μιλούν με τόλμη και σοφία;
Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας δεν αντέχει άλλα παράδοξα που τροφοδοτούν την μίζερη δικαιολογία της δήθεν ελληνικής ιδιαιτερότητας. Μια πανσπερμία κινήσεων, ηγετών και ηγετίσκων καταταλαιπωρεί τον χώρο και το μόνο που κατορθώνει είναι να μπερδεύει τους πολίτες που χάνουν έτσι ακόμη και τα σπέρματα ορθοφροσύνης που βρίσκονται μέσα σε αυτή την νεφελοκοκκυγία. Η χορωδία των παραφωνιών κάνει ακόμη και τον τετράγωνο κοινοβουλευτικό λόγο του Βενιζέλου να χάνεται ανάμεσα στα κάθε είδους θορυβώδη παράσιτα. Οι ίδιες συνθήκες κάνουν τον statesman λόγο του Σημίτη να μοιάζει πολυτέλεια και τον πειστικό επιστημονικό λόγο μιας σειράς δημόσιων επιστημόνων να χάνεται στη βαβούρα των πιασάρικων ρεπορτάζ των συνενόχων ΜΜΕ. Κι όμως, δεν είναι δύσκολο να ξεκαθαρίσει αυτό το δύστοπο πολιτικό τοπίο. Οι ηγετικές φυσιογνωμίες είναι εδώ, οι ιδέες κυκλοφορούν περίπου ολοκληρωμένες στην ατμόσφαιρα, οι πολίτες πεισματικά επιμένουν να προσδοκούν την μορφοποίηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Το μόνο που λείπει, δυστυχώς, είναι ως φαίνεται το φιλότιμο όσων κρατούν τα κλειδιά διαφόρων μηχανισμών που κατ’ ανάγκη δορυφορούν στις πύλες της πολικής οργάνωσης.
Ε, λοιπόν, φτάνουν πια οι παραδοξότητες. Ας συμπεριφερθούν όλοι ως συνεπείς στους λόγους τους, ή αλλιώς ας πάνε στην άκρη. Η σωστή μεταρρύθμιση μόνο οριακά μπορεί να προέλθει από τα δεξιά. Είναι θέμα αρχής και αναγκαιότητας η ιδεολογική προσήλωση στο αξιακό σύστημα του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Φιλοδοξία μας πρέπει να είναι να κερδίσουμε την πρωτοπορία αντί να χορεύουμε στα πέταλα σε ένα χορό που άλλοι κρατούν το μαντήλι.