«Η πραγματότητα – όχι η πραγματικότητα – είναι αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα πως εκεί που τελειώνει η οίησή μας αρχίζει η τιμωρία μας»  …ΧΟΥΛΙΟ ΚΟΡΤΑΣΑΡ  στο βιβλίο ΚΟΥΤΣΟ.

Ελληνιστί η επικεφαλίδα αποδίδεται ως τρομώδες παραλήρημα . Αυτό ιατρικώς σημαίνει την δυσάρεστη  παθολογία συμπτωμάτων – έως και θανάτου – εξαιτίας κυρίως της στέρησης του αλκοόλ.

Αν  δέσουμε τις δύο παραγράφους ίσως είμαστε μάρτυρες ενός παρεμφερούς φαινομένου πολιτικής παθολογίας , που μάλλον εδράζεται στον φόβο της απώλειας εξουσίας – νομοτελειακά και οποτεδήποτε – και στην προοικονόμηση της στέρησής της από τώρα. Εννοώ φυσικά την στέρηση , που θα υποστούν οι τωρινοί διαχειριστές της.

Δεν χρειάζεται κανένας ανιχνευτής ψεύδους ή λογισμικό βιομετρίας του ήχου των δηλώσεων , για να γίνουν αντιληπτά τα ψεύδη. Αποτελούν περίπου αυτοεκπληρούμενη προφητεία με όρους μπούμεραγκ. Μόνοι τους τα λένε , μόνοι τους τα αναιρούν. Θα μπορούσαν να είχαν αναφερθεί νεκροί , αρρυθμίες της κρατικής προστασίας , μια ελάχιστη κάλυψη των ενεργειών που γίνονταν ή επρόκειτο να γίνουν , ταυτόχρονα να εμφανίσουν – στις κυριολεξίες των όρων – σταδιακά και σε αλληλουχία συναίσθηση και ενσυναίσθηση , ταπεινότητα μα και ευθύνη.

Αυτή η λεβεντιά απουσίασε , ακόμα και σε πολύ μειωμένο μέγεθος , αυτή η απουσία είναι που τσάκισε πλήρως και τα  τελευταία συνδετήρια δοκάρια της εμπιστοσύνης ανάμεσό  μας , σε κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Εχθρεύτηκαν από τις πρώτες στιγμές τις ανέλπιστες και απροσδόκητες μορφές των λειψάνων , θέλησαν να αντιπαρατεθούν μαζί τους αναίτια χτυπώντας τα αυθαίρετα σπίτια στα οποία έμεναν τα τωρινά λείψανα πλέον , κούνησαν απειλητικά τα δάχτυλα δίκην στρατοδικών ως μορφή παιδευτικής δράσης , υποδύθηκαν τους γιατρούς που την ώρα της εγχείρησης καπνιστού τον μαλώνουν επειδή  κάπνιζε  κι όχι , γιατί αυτοί  δεν μπορούν να διακρίνουν το νυστέρι από την γάζα.

Ξάφνου ένοιωσαν Ξέρξες του τώρα και επεχείρησαν να μαστιγώσουν την φύση – τις θάλασσες, τους ανέμους – μα και την φύση , που εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι φτιάχνουμε – δρόμοι , λιμάνια , κοκ- για να βοηθήσουμε την κανονική φύση.

Κι όταν είδαν πως υπάρχουν νύχτες , που τα γεγονότα φτιάχνουν μιαν άλλη πραγματικότητα το μέλημα βγήκε να είναι  ο Αρχηγός , γιατί γνωρίζουν πως είναι ή συμβολίζει κάθε τι από την ενότητα των  ακούσιων ή εκούσιων ψευδαισθήσεων τους περί  εξουσίας. Γιατί για τους πεινασμένους μιας κατηγορίας η εξουσία είναι ένα ηδονικότατο σαδομαζοχιστικό παιχνίδι απόλαυσης.

Μετά ακούσαμε να εγκαλούνται πολιτικοί για τον θάνατο του Καποδίστρια – μη σας πώ και την αρπαγή της ωραίας Ελένης , λίγες μέρες πρίν -, για την διαιώνιση των ανισοτήτων , λόγια , λόγια , απύθμενα , ασύνδετα.

Μάλιστα την ώρα που  γράφω , διαβάζω πως γνωστός προκλητικός υπουργός που σαν κανονικός άνθρωπος κάνει την ίδια δουλειά με μένα τα βάζει με τον Κ.Μητσοτάκη – και δι΄αυτού , με όλους – γιατί με τις ήπιες δηλώσεις του , οι οποίες μάλιστα ούτε Εξεταστική δεν έχουν, τάχατες εμποδίζει τον μηχανισμό να κάνει την δουλειά του .

Ένας άλλος μας είπε – ούτε λίγο , ούτε πολύ – να μην μιλάμε για τον ΠΘ γιατί είναι πολύ νέος.

Ο Π. Πολλάκης τις πρώτες 4- 5 ώρες έβριζε τα βοθροκάναλα και εμάς αντάμα  για διασπορά ψευδών ειδήσεων περί θανάτων , τους οποίους όμως γνώριζε ο ίδιος – ανέφερε  κατόπιν εορτής. Άλλωστε επειδή είναι νουάρ απαιτείτο ιατροδικαστής να νεκροτομήσει, είπε.

Το τρομώδες παραλήρημα οδηγεί στο αργό ή σύντομο θάνατο κι εδώ μια κυβέρνηση νεκροφόρα το έπαθε αναδρομικά από πρίν , από τον φόβο στερήσεως …από τον φόβο της απονομής έστω και της ελάχιστης δικαιοσύνης.

Ο μήνας που διαδέχεται τον πλήρη θλίψεως προηγούμενο , θα βοηθήσει όλους κατά την περίσταση να ανασυντάξουμε  εκ νέου τον βίο και τα συναισθήματά μας, όμως θα συντρέξει και στην οργάνωση ,την πιο νηφάλια, της μνήμης με την αρωγή των μορφών των λειψάνων.

Όχι δεν μισούμε , απλώς έντιμα καταλογίζουμε αυτό που αν το καταλάβαιναν δεν θα είχαμε τον τρόμο τους.

Ως κοινωνία ίσως βρούμε το αντίδοτο – δεν είναι πολύ δύσκολο – για τα επόμενα , τότε που δεν θα χρειάζονται ψεύδη τύπου Σαντάμ ή Τσαουσέσκου . Θυμάστε , το Σύμπαν εσείετο κι αυτοί υποδύονταν πως μάχονται…ενώ παρακαλούσαν για μια λύτρωση μέσα στο παραλήρημα. Εμείς δε θέλουμε θανάτους προφανώς , απλώς λίγα λουλούδια ορθοφροσύνης και εντιμότητας.

Όταν οι πλείονες των διαχειριστών της πολυκατοικίας αντιληφθούν έστω κι ένα ιώτα των όσων έγιναν και το πούν , στ΄αλήθεια κι όχι από τον  τρομώδη συλλογισμό τους , θα γίνουμε επιεικέστεροι κι εμείς στην ώρα της ήρεμης πολιτικής τους και φυσικά έμβιας αναχώρησης.

DELIRIUM TREMENS…