Απλές αλλά και δύσκολες παραδοχές γιατί προσκρούουν σε μύθους και στερεότυπα.

• Το Κυπριακό δεν αρχίζει το 1974. Δεν είναι μόνο θέμα εισβολής και κατοχής. Είναι και θέμα εισβολής και κατοχής. Με ευθύνη και των δύο πλευρών χύθηκε αίμα τη δεκαετία του ’60. Ανασφάλεια αισθάνονται και οι δυο κοινότητες.

• Δίκαιη και βιώσιμη λύση με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ και αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής θα προκύψει μόνο ύστερα από συμφωνία στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

• Η λύση θα είναι προΐόν συμβιβασμού. Ούτε δύσκολου ούτε επώδυνου, απλώς συμβιβασμού. Οι άλλες «λύσεις» είναι πόλεμος, η αποδοχή της διχοτόμησης.

• Ο χρόνος τρέχει σε βάρος μας. Η θεωρία της μη λύσης οδηγεί σε εδραίωση της διχοτόμησης. Από τη δέσμη Ιδεών Γκάλι, μέχρι το Σχέδιο Ανάν, και το σημερινο υπό διαμόρφωση, μιλάμε ουσιαστικά για το ίδιο σχέδιο με άλλον τίτλο.

• Τα στρατεύματα κατοχής πρέπει να φύγουν. Ο κύριος όγκος με τη συμφωνία, τα υπόλοιπα σε σαφώς προσδιορισμένο χρονικό διάστημα. Να θυμόμαστε ότι αν είχε ψηφιστεί το σχέδιο Ανάν ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης θα είχε αποχωρήσει πριν από δύο χρόνια.

• Τώρα είναι η τελευταία και με καλύτερες προϋποθέσεις ευκαιρία. Αναστασιάδης και Ακιντζί, ΑΚΕΛ και Ταλάτ μπορούν να κερδίσουν τα δημοψηφίσματα αν υπάρξει λύση. Στην κλίμακα ενδιαφέροντος του διεθνούς παράγοντα το Κυπριακό υποχωρεί. Ο Ομπάμα φεύγει, ο Τραμπ έρχεται.

• Το ΑΚΕΛ είναι το μόνο κόμμα που δεν έβαψε τα χέρια του με αίμα είτε Ελληνοκυπρίων είτε Τουρκοκυπρίων. Δεν του πιστώνεται το σημαντικό αυτό γεγονός. Ισως γιατί μια παράταξη που δεν έχει δολοφόνους δεν παράγει και ήρωες. Και η Κύπρος εχει περίσσευμα ηρώων και έλλειμμα ρεαλισμού.

• Ο Κοτζιάς και οι εν Ελλάδι απορριπτικοί δημιούργησαν προβλήματα στη διαπραγμάτευση και στον Πρόεδρο Αναστασιάδη δημοσιοποιώντας μέσω non paper τη βούληση της ελληνικής κυβέρνησης να μην πάρει μέρος στην πολυμερή συνάντηση αν προηγουμένως δεν λυθούν τα θέματα των εγγυήσεων και της ασφάλειας. Αυτά ακριβώς δηλαδή τα ζητήματα για τη διευθέτηση των οποίων θα συγκαλείτο η πολυμερής. Σαν έτοιμη από καιρό η Τουρκία σκλήρυνε τη στάση της στο εδαφικό.

• Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας πελαγοδρομεί μεταξύ της υποστήριξης στον Αναστασιάδη και των απόψεων του υπουργού του. Ας ελπίσουμε ότι έστω στο παρά πέντε θα καταλήξει στη σωστή πλευρά.

• Τέλος υπάρχει ένα ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει με ειλικρίνεια κάθε Κύπριος. Θέλουν πράγματι να ενωθεί το νησί; Δηλαδή θέλουν να ζήσουν μαζί και να οικοδομήσουν μια ενιαία πατρίδα; Αν ναι, μπορούν να βρουν λύση. Αν όχι, κάθε προσπάθεια είναι μάταιη.