Η Δομνίτσα Λανίτου γεννήθηκε το 1914 στην Λεμεσό όπου και μεγάλωσε. Ο πατέρας της. ο Νικλής Λανίτης, ενθουσιώδης φίλαθλος και συνιδρυτής του Γυμναστικού Συλλόγου Ολύμπια (ΓΣΟ) διέκρινε από τα δεκατέσσερά της τις αθλητικές ικανότητές της και την προέτρεψε και την διευκόλυνε να ασχοληθεί. Οσο έμεινε ακόμα στην Κύπρο επρώτευε σε ότι αγώνισμα μετείχε.
Η Δομνίτσα ήρθε στην Αθήνα, στο Κολλέγιο Θηλέων, το 1931, χρονιά που οι Άγγλοι φυλάκισαν και μετά εξόρισαν τον πατέρα της Προπονιόταν στο Κολλέγιο με τα δύο εμπόδια που έφεραν για χάρη της . Ήδη από τους πρώτους πανελλήνιους αγώνες γυναικών που έλαβε μέρος ήλθε πρώτη σε ότι κι αν έλαβε μέρος (δρόμο ή άλμα) κάνοντας πανελλήνια ρεκόρ.
Συνέχισε ως αθλήτρια του Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου πάντα με πρωτιές (η αδελφή της Ισμήνη συχνά δεύτερη) και πολλές φορές με νέα ρεκόρ. Πολλά ήταν βαλκανικά ρεκόρ. Η Δομνίτσα κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ γυναικών σε ότι αγώνισμα δρόμου ή άλματος υπήρχε τότε.
Το 1936 ήταν η πρώτη (και μόνη) Ελληνίδα που έλαβε μέρος στο στίβο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο. Έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά στα 80 μετ?έμποδίων.
Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στο να προετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς του 1940, αποφοιτώντας παράλληλα από το Πάντειο, μα δεν έγιναν αυτοί οι Ολυμπιακοί, ούτε του ?44.
Στην Κατοχή αντί για αθλητισμό πρόσφερε τις υπηρεσίες της ως εθελόντρια νοσοκόμα .
Παντρεύτηκε τον Κώστα Καβουνίδη τον Απρίλιο του ?41 μόλις αυτός γύρισε από το μέτωπο.
Πήγε βέβαια, σε ηλικία 34 ετών πλέον, στους πρώτους μεταπολεμικούς Ολυμπιακούς στο Λονδίνο το 1948 - πάλι η μόνη Ελληνίδα.
Τα ρεκόρ της από τη δεκαετία του ?30 κράτησαν για πολλά χρόνια , καταρρίφθηκαν τη δεκαετία του ?60. Για την Δομνίτσα έγραψαν πολλοί γνωστοί λογοτέχνες και ποιητές όπως ο Παλαμάς, ο Σικελιανός, η Μυρτιώτισσα, ο Καββαδίας, ο Π.Χορν, ο Π. Παλαιολόγος, ο Σκίπης και άλλοι.
Το 1950 σταμάτησε τον αγωνιστικό αθλητισμό μα δε σταμάτησε να αθλείται. Μάλιστα διακρίθηκε και στο τένις, κυρίως λόγω της ταχύτητάς της.
Με πίστη στο φύλο της έγινε από νωρίς μέλος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων Κολλεγίου Θηλέων.
Τον αθλητισμό συνέχισε να τον υπηρετεί τόσο δημοσιογραφικά όσο και από διοικητικές θέσεις, όπως πρώτη πρόεδρος της ΤΕΑΓ (Τεχνικής Επιτροπής Αθλητισμού Γυναικών) του ΣΕΓΑΣ, κριτής σε αγώνες κλπ. Μα και για το γενέθλιο τόπο της , την Κύπρο, αγωνίστηκε ως Αντιπρόεδρος των Ένωσης Κυπρίων Ελλάδος, ως μέλος του ΔΣ της Εταιρείας Αυτοδιάθεσης Κύπρου. Το 1974 ήταν εκεί, στην Κύπρο, και μετέσχε στην πορεία γυναικών προς την Αμμόχωστο.
Συνέχισε να αθλείται -έμαθε και σκι στα εξήντα της- ενώ κολυμπούσε στη θάλασσα χειμώνα- καλοκαίρι. Μάλιστα μέχρι τα ενενήντα της τον χειμώνα για να ζεσταθεί έπαιζε βόλεϊ στην άμμο πριν βουτήξει.
Η Δομνίτσα πέθανε πριν 10 χρόνια 97 ετών στις 19 Ιουνίου 2011.
Η Δομνίτσα ήταν η μητέρα μου.
Πηγή: www.tanea.gr