Αυτή η ιδέα να γυρίσουμε την πλάτη στους 80άρηδες, τους 70άρηδες και τους 60άρηδες και να στραφούμε (αρχικά) στους 50άρηδες, (μετά) στους 40άρηδες, (τώρα) στους 30άρηδες και (ίσως αύριο) στους 20άρηδες έχετε αναλογιστεί αν έχει αποδώσει κάτι μέχρι στιγμής και τι μπορεί να είναι αυτό; Και σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο ώστε να αναπαράγουμε αυτό που υποτίθεται ότι θέλουμε να αποφύγουμε;
Θυμάστε που στη δεκαετία του ?90 μιλούσαμε για τους «δεινόσαυρους» της πολιτικής -Καραμανλή, Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Φλωράκη, Κύρκο- και λέγαμε ότι καιρός είναι να περάσει η διακυβέρνηση της χώρας σε νεότερους και να απαλλαχθούμε επιτέλους κι από τις τρεις γνωστές οικογένειες; Το δοκιμάσαμε.
Μεσολάβησε η διακυβέρνηση Σημίτη και μετά ξανά Καραμανλής και ξανά Παπανδρέου. Και τώρα που καλύψαμε τους 40άρηδες και τους 50άρηδες και κάποιοι μιλάνε για 30άρηδες, ας μην εκπλαγούν αν κάποια στιγμή διαπιστώσουν ότι και ο πρώτος πρωθυπουργός απ? αυτή την ηλικιακή ομάδα ίσως να κουβαλάει κάποιο από τα τρία γνωστά επώνυμα. Πιθανότερα το Καραμανλής.
Τι θα φταίει; Μα φυσικά η επιπολαιότητα που μας χαρακτηρίζει ως λαό να αποδεχόμαστε τα απίθανα και να απορρίπτουμε τα προφανή. Να πιστεύουμε ότι λαοί και κράτη κυβερνώνται καλύτερα από την ημιμάθεια, την επιπολαιότητα και το θράσος και όχι από τη γνώση, την εμπειρία και τη μετριοπάθεια. Που βεβαίως σπάνια είναι στις σωστές δοσολογίες αλλά, πάντως, δεν λείπουν τελείως. Η μοναδική αποτελεσματική συνταγή στις δημοκρατίες είναι να ψηφίζουμε δοκιμασμένους και επιτυχημένους κοινωνικά, επιστημονικά και επαγγελματικά. Αυτά -και μόνο αυτά- πρέπει να είναι τα κριτήρια. Και ας δοκιμάσουμε από τις αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται. Από τη στιγμή που όλοι έχουμε προσωπική άποψη για τους υποψηφίους από τους οποίους καλούμαστε να επιλέξουμε, ας την αξιοποιήσουμε.
Διαφορετικά ας μην γκρινιάζουμε. Ας συνεχίσουμε να πατάμε την πεπονόφλουδα της δήθεν ανανέωσης κι ας εξακολουθήσουμε να αναπαράγουμε το παλιό σε νέα συσκευασία ή και με διαφορετική ονομασία. Που δεν είναι καν το παλιό, αλλά μια ατυχής προσπάθεια απομίμησης του πρωτοτύπου.