protagon.gr

Ο διαγωνισμός της ΔΕΗ για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων κατέληξε άγονος, επειδή έγινε το 2019. Επειδή τέσσερα χρόνια τώρα στρέφουμε εμμονικά το βλέμμα στο παρελθόν.

Γιατί έφταιξε το 2019

Ο βασικός λόγος της αποτυχίας –πέραν των τεχνικών λεπτομερειών- ήταν το έτος του διαγωνισμού. Το 2019!

Στο διάγραμμα Ι βλέπετε την εξέλιξη της τιμής των δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων τα τελευταία πέντε χρόνια. Υπενθυμίζω ότι τα δικαιώματα εκπομπής ρύπων είναι ευρωπαϊκός μηχανισμός που βασίζεται στη λογική «ο ρυπαίνων πληρώνει» και αποθαρρύνει με οικονομικά αντικίνητρα τη λειτουργία ρυπογόνων ανθρωπογενών δραστηριοτήτων.

H τιμή των ρύπων τετραπλασιάστηκε τον τελευταίο χρόνο. Οι παλιές και πολύ ρυπογόνες λιγνιτικές μονάδες ξοδεύουν πλέον πολύ περισσότερα για να αγοράσουν πολλά και ακριβά δικαιώματα εκπομπής ρύπων. Η τιμή των δικαιωμάτων από 5€/τόνο (μέση τιμή 2017) αυξήθηκε σε 22,8 €/τόνο (μέση τιμή 1/1/19-10/2/19) και εξοντώνει οικονομικά τις παλιές λιγνιτικές μονάδες.

Η οικονομική έκθεση της ΔΕΗ για το 1ο εξάμηνο 2018 παρουσιάζει χωριστά τα οικονομικά αποτελέσματα των μονάδων που πωλούνται (εδώ, σελ. 80). Έτσι μάς επιτρέπει να ποσοτικοποιήσουμε το μέγεθος της ζημιάς από την αύξηση των δικαιωμάτων.

Το 1ο εξάμηνο του 2017 οι πωλούμενες μονάδες κατέγραψαν έσοδα 97 εκατ.€ από την πώληση ηλεκτρικού ρεύματος στη χονδρική και έξοδα 16 εκατ.€ για αγορά δικαιωμάτων ρύπων. Αν η τιμή των δικαιωμάτων δεν ήταν 5 αλλά 23€/τόνο, όπως είναι φέτος, τότε οι λιγνιτικές μονάδες θα ξόδευαν το 75% των εσόδων τους (73 εκατ.€), μόνο για αγορά δικαιωμάτων ρύπων!

Η ζημιά, δηλαδή, που προκαλεί στα οικονομικά αποτελέσματα των πωλούμενων μονάδων η εκτόξευση της τιμής των δικαιωμάτων ρύπων είναι 57 εκατ.€/ εξάμηνο ή 342 εκατ.€ σε μια τριετία! (Όλα τα μεγέθη εξαρτώνται από την ετήσια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας των μονάδων. Ο υπολογισμός βασίστηκε σε μέση εξαμηνιαία παραγωγή ~ 1,5 TWh ίση με την παραγωγή του 1ου εξαμήνου του 2017.)

Άρα, ο υποψήφιος επενδυτής το 2019 υπολογίζει ότι την επόμενη τριετία η λειτουργία των μονάδων θα επιβαρυνθεί με επιπλεόν 342 εκατ.€ απ΄ όσα θα υπολόγιζε αν ο διαγωνισμός γινόταν δύο ή τρία χρόνια νωρίτερα. Και, φυσικά, προσαρμόζει (μειώνει) αναλόγως το προσφερόμενο τίμημα.

Ανθρακες ο Θησαυρός!

Όπως προέκυψε από το διαγωνισμό, τα ασημικά του ελληνικού λαού, τις λιγνιτικές μονάδες και το πλούσιο σε λιγνίτη υπέδαφος δεν τα θέλει κανείς. Άνθρακες ο Θησαυρός! Οι ιδιώτες που συμμετείχαν στο διαγωνισμό αποτίμησαν την αξία των λιγνιτικών μονάδων περίπου στο μηδέν. Για την ακρίβεια, υπό το μηδέν! Δεν υπερβάλλω. Διότι, για να πουλήσει τις μονάδες η ΔΕΗ, δεσμευόταν να μειώσει τους εργαζομένους από 1248 σε 600 αναλαμβάνοντας να απορροφήσει αλλού κάποιους και να καλύψει το κόστος της εθελουσίας εξόδου των υπολοίπων 648 εργαζομένων εδώ. Αν αφαιρέσουμε, λοιπόν, το κόστος της μισθοδοσίας/εθελουσίας των 648 από το χαμηλότατο τίμημα που πρόσφεραν οι ιδιώτες για την εξαγορά των μονάδων, αυτό που μένει είναι αρνητικό. Δηλαδή, η αξία των μονάδων, όπως λειτουργούν σήμερα, αποτιμήθηκε από την αγορά αρνητική1!

Πιο απλά, ούτε μια πεντάρα (κυριολεκτικά) δεν δίνουν οι ιδιώτες επενδυτές σήμερα, για να πάρουν και να λειτουργήσουν τις λιγνιτικές μονάδες με τους όρους (και το προσωπικό) που τις λειτουργεί η ΔΕΗ. Και μη φανταστείτε ότι οι υποψήφιοι αγοραστές είναι αεριτζήδες ή αλεξιπτωτιστές που δεν διαθέτουν κεφάλαια ή διάθεση να επενδύσουν. Και οι δύο όμιλοι που συμμετείχαν στη διαδικασία ανακοίνωσαν σημαντικές επενδύσεις σε ανταγωνιστικές μονάδες με διαφορετικό καύσιμο (φυσικό αέριο). Επένδυση 300 εκατ.€ για την κατασκευή μονάδας.

Η συνέχεια του άρθρου στο protagon.gr