Μια προβληματική χώρα σε ότι αφορα το σεβασμό του κράτους δικαίου και θεμελιωδών δικαιωμάτων, η Σλοβενία, ανέλαβε την περασμένη εβδομάδα την προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαικής Ένωσης( ΕΕ). Παράλληλα η Ελλαδα ανελαβε την προεδρία της Διαδικασίας Συνεργασίας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SEECP). Μια κύρια προτεραιότητα της Σλοβενίας είναι να προωθήσει την διεύρυνση της ΕΕ με τις χώρες των Δ. Βαλκανίων( Μαυροβούνιο, Σερβία, Β. Μακεδονία, Αλβανία, κ.α). Από την πλευρά του , ο Επίτροπος αρμόδιος για τη διεύρυνση Όλιβερ Βαρχέι λέει σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ (14/5) «να προχωρήσει αμέσως η ένταξη Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας». Εάν βέβαια πεισθει η Βουλγαρία να άρει το άστοχο βέτο της. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι προοπτικές πλήρους θεσμικής ένταξης των Δ. Βαλκανίων στην Ένωση μέσα στα επόμενα δέκα ή και δεκαπέντε ίσως χρόνια εμφανίζονται σχεδόν μηδενικές. Η ένταξη υποστηρίζεται αυτή τη στιγμή από μια περιορισμένη ομάδα κρατών μελών, μεταξύ των οποίων και ορθώς και από την Ελλάδα( αν και γενικώς η Αθηνα οφείλει να εγκαταλείψει ορισμένα φοβικά σύνδρομα για την περιοχή) . Η μεγάλη πλειοψηφία όμως είναι αδιάφορες έως αρνητικές . Και κυρίως βαθύτατα αρνητική στην προοπτική της διεύρυνσης είναι η Γαλλία. Αλλά και οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες στην πλειοψηφία τους είναι αρνητικές στην ιδέα προσθήκης νέων μελών στην ΈΕ ιδιαίτερα υπό το φως των προβλημάτων που προέκυψαν με τη μεγάλη διεύρυνση το 2004. ΄Ετσι είναι σχεδόν βέβαιον ότι κάτω από τις κρατούσες συνθήκες οποιοδήποτε δημοψήφισμα για την ένταξη Δυτικοβαλκανικής χώρας θα κατέληγε σε αρνητικό αποτέλεσμα.
Η εκτίμηση αυτή δεν σημαίνει βέβαια ότι θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η διαδικασία. Ακριβώς το αντίθετο. Τα Δ. Βαλκάνια θα πρέπει να ενταχθούν στην Ένωση. Δεν θα πρέπει να παραμείνουν ως «η μαύρη τρύπα» στο χάρτη της Ευρώπης με όλες τις τοξικές συνέπειες για τη σταθερότητα, ασφάλεια, δημοκρατία. Και με τους ανταγωνισμούς εξωευρωπαϊκών δυνάμεων, Κίνας, Ρωσίας, Τουρκίας να εντείνονται στην περιοχή. Είναι θλιβερό ότι κυκλοφορούν ακόμη «προτάσεις» για αλλαγή συνόρων αλλά και για «μεγάλη Σερβία» και «μεγάλη Αλβανία»,κ.λπ. Έτσι είναι επιτακτικό να ξεκινήσει η διαπραγματευτική διαδικασία με τη σύγκληση των διακυβερνητικών διασκέψεων με τη Β. Μακεδονία και Αλβανία. Η Σλοβενία ως προεδρία τον αποφασιστικό ρόλο για την προώθηση της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Ενώ γενικά η Ένωση οφείλει να εντείνει τις προσπάθειές της για την επίλυση προβλημάτων της περιοχής, μεταξύ άλλων αυτού των σχέσεων Κοσσόβου και Σερβίας. (Στο πλαίσιο αυτό οι πέντε χώρες μέλη της ΕΕ, μεταξύ άλλων Ελλάδα και Κύπρος, που δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσόβου θα πρέπει να επανεξετάσουν τη θέση τους. Η μη αναγνώριση δεν έχει πλέον νόημα) .
Ωστόσο καθώς η θεσμική ένταξη χωρών των Δ. Βαλκανίων δεν φαίνεται να πραγματοποιείται μέσα στη δεκαετία, είναι σημαντικό για να ακυρωθούν οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η αρνητική αυτή προοπτική η Ένωση να προχωρήσει στην επεξεργασία ενός νέου καθεστώτος πολιτικής ένταξης τώρα για τις χώρες αυτές. Το καθεστώς αυτό σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι υποκατάστατο της πλήρους θεσμικής ένταξης. Θα είναι προωθητικό αυτής. Θα είναι ένα καθεστώς που με αιρεσιμότητα θα πηγαίνει πέρα από το σημερινό των συμφωνιών σταθεροποίησης και σύνδεσης αλλά θα υπολείπεται βεβαίως της πλήρους θεσμικής ένταξης. Θα οδηγεί ουσιαστικά στη βαθύτερη πολιτική ενσωμάτωση των Δυτικοβαλκανικών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η περίπτωση των Δ. Βαλκανίων επιβάλλει στην Ένωση να σκεφθεί και λειτουργήσει out of the boχ. Και η Αθήνα να πρωταγωνιστήσει γιαυτό....
Πηγή: www.tanea.gr