Η μαζοχιστική μου διάθεση με ώθησε να διαβάσω όλα τα πρακτικά της εξέτασης Βενιζέλου στην Επιτροπή της Βουλής, τα οποία υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Βήματος. Με βάση όσα είχα αναφερεθεί στον Τύπο, είχα την αντίληψη ότι ο Βενιζέλος δεν έπρεπε να μπει στο παιχνίδι αντιπαράθεσης με τον Κασιδιάρη και την Κωνσταντοπούλου. Εκτός από την θεσμική πλευρά που απαιτούσε να το αποφύγει, δεν υπήρχε περίπτωση να βγει νικητής. Όχι γιατί θα του ήταν δύσκολες οι δηλητηριώδεις απαντήσεις (που άλλωστε έδωσε) αλλά διότι για τους αντιπάλους του (περί αντιπάλων, βεβαίως, πρόκειται και όχι βουλευτών που θέλουν να ερευνήσουν μια υπόθεση) το στοίχημα ήταν να καταγραφούν τα προσβλητικά σχόλια που εκστομίζουν, χωρίς να νοιάζονται για αυτά που εκείνοι θα δεχθούν. Το προφίλ και των δύο δεν τσαλακώνεται με ό,τι και να τους πει κανείς. Αντίθετα τρέφεται με ό,τι ακραίο οι ίδιοι εκστομίζουν. Ο Κασιδιάρης υποθέτω ότι θα υπερηφανεύεται που αποκάλεσε τον Βενιζέλο χοντρό και γελοίο, η Κωνσταντοπούλου ότι είναι ίδιος με τον Κασιδιάρη “ένα βαθύτατο αντιδραστικό υποκείμενο πολιτικά”.
Τούτων λεχθέντων έμεινα κατάπληκτος με το περιεχόμενο των πρακτικών, με την «εξέταση» ιδίως της κ. Ζ. Κωνσταντοπούλου αφού η «παράσταση» του κ. Κασιδιάρη ήταν σχετικά σύντομη και οι προθέσεις του απροκάλυπτες. Σταχυολογώ μερικά από τα καταφανώς προσβλητικά σχόλια που απηύθηνε στον Βενιζέλο. «Το εγώ περιορίστε το. Δεν σας κάνει καλό.» «Και είναι κρίμα που έχετε χειριστεί τόσο σοβαρά ζητήματα για τη χώρα.» « Ο γενεακός ρατσισμός στον οποίο κατ’ επανάληψη ανακυκλώνετε. Επειδή έχετε διαλύσει τη νέα γενιά.» «Έχετε διαλύσει τη νέα γενιά …πόσο αντιδραστική είναι η νοοτροπία σας.» «Έχετε καταστρέψει τη χώρα.» «Είστε βαθύτατα αντιδραστικό υποκείμενο πολιτικά.» «Προσέχετε.» «Προσέχετε λίγο». «Αφήστε τα κόλπα.» «Αφήστε τα κόλπα και τις πονηριές». «Καλά πείτε και ένα ‘εγώ’.» «Συγκρατηθείτε». «Ίδιος με τον Κασιδιάρη» (5 φορές). «Είστε τόσο ίδιος με τον κ. Κασιδιάρη.» «Αφήστε αυτόν τον τραμπουκισμό». «Η απώλεια εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου την ώρα που πεθαίνουν παιδιά από το κρύο.» «Έχετε πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα σας.» «Αποδείξατε τη στάθμη σας» (3 φορές) «Και το χυδαίο πραγματικά σεξιστικό μυαλό σας, την αντίληψή σας για τις γυναίκες.» «Σας αφήνω να εκτεθείτε… θα φτάσετε στο πάτο.» «Επειδή έχετε βάλει σχεδόν το πόδι σας επάνω στο έδρανο σας παρακαλώ να είστε πιο ευπρεπής.»
Διαβάζοντας, λοιπόν, όλα αυτά έθεσα ξανά στον εαυτό μου το ερώτημα πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς αποτελεσματικά και θεσμικά βάναυσες προσβολές που γίνονται υπό το πρόσχημα της «εξέτασης» ή της κοινοβουλευτικής αρμοδιότητας. Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Η όλη κατάσταση μου θυμίζει κάποιον που καταφέρει χτυπήματα κάτω από τη μέση και, αν τύχει και απαντήσει ο αντίπαλός του με τον ίδιο τρόπο, φωνάζει φάουλ.
Καταλαβαίνω την πικρία που αισθάνεται κανείς όταν τον εγκαλείς επειδή δεν σέβεται τους κανόνες που ο αντίπαλος τους παραβιάζει. Όμως, χωρίς κανόνες δεν υπάρχει παρά μόνο η βία και η κακία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να ψέγεις όλους τους παραβάτες, είτε έκαναν αυτοί την αρχή είτε όχι, και να τους αποκλείεις από τον αγώνα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε όσους περιφρονούν τη δημοκρατία και τον σεβασμό των πολιτών στο πεδίο που οι ίδιοι επιλέγουν, δηλαδή στον παραμερισμό των αξιών μας.