Τις τελευταίες ημέρες υπογραμμίζεται σε όλους τους τόνους από την κυβέρνηση ότι η Χρυσή Αυγή κατηγορείται για εγκλήματα του ποινικού δικαίου, ότι διώκεται μόνο γι’ αυτά και ότι -προς Θεού- δεν διώκεται για πολιτικούς λόγους, για τις ιδέες της.

Θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη να αναπτυχθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα το νομικό πλαίσιο, ώστε οι νεοναζιστικές ομάδες να κατηγορούνται, να διώκονται και να ποινικοποιούνται και για πολιτικούς λόγους, και για τις ιδέες τους. Αυτό επιτάσσει η λογική της λειτουργίας της δημοκρατίας, και όχι βέβαια η λογική της περιστολής της δημοκρατίας: για την ακρίβεια, το επιτάσσει η πρόληψη της περιστολής της δημοκρατίας.

Οι νεωτερικές δημοκρατίες παντού στην Ευρώπη και στον κόσμο (διάβαζε: όπου συντρέχουν οι προϋποθέσεις για πρόοδο, ευημερία και ευταξία) αμύνονται θεσμικά έναντι σχηματισμών που επιδιώκουν την κατάλυσή τους, είτε μέσα από το κοινοβούλιο είτε απ’ έξω. Αυτοί οι σχηματισμοί συνήθως δεν δύνανται να ζητήσουν την ψήφο του λαού, να εκπροσωπηθούν στην Βουλή, να διεκδικήσουν δημοκρατικά την εξουσία : είναι αποκεκλεισμένο από το νομικό πλαίσιο. Αυτό δεν είναι φυσικά περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου, όπως θα ήθελαν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του ναζισμού και μιας φιλελεύθερης οπτικής που επιτρέπει και σβάστικες στο όνομα της ελευθερίας. Σε εκείνες τις νεωτερικές δημοκρατίες, τα όρια και οι όροι λειτουργίας είναι γνωστοί και δεδομένοι εκ των προτέρων, δεν επανεφευρίσκουμε τον τροχό κάθε φορά που εμφανίζονται νέοι εκπρόσωποι της ιδεολογικής κολάσεως του ολοκληρωτισμού με βάσιμες αξιώσεις εξουσίας.

Κυκλοφόρησε στο ελληνικό διαδίκτυο η ενημέρωση ότι το αντίστοιχο με την Χρυσή Αυγή γερμανικό κόμμα είναι νόμιμο και όχι παράνομο, όπως θεωρείται στην Ελλάδα. Αυτή η πληροφορία είναι λανθασμένη: το NPD δεν είναι το ακριβές αντίστοιχο της Χρυσής Αυγής, μιας Χρυσής Αυγής με δικά της τάγματα εφόδου, ενταγμένα στο οργανωτικό της πλαίσιο, και έναν βουλευτή-εκπρόσωπο τύπου με μια τεράστια σβάστικα στο μπράτσο του. Το ακριβές αντίστοιχο της Χρυσής Αυγής είναι οι εγκληματικές νεοναζιστικές οργανώσεις όπως το NSU, οι οποίες βρίσκονται τόσο κοντά στην γερμανική νομιμότητα όσο η Χρυσή Αυγή στον Διαφωτισμό. Ας μην έχουν αυταπάτες οι Έλληνες πολίτες, ας μην ανακαλύπτουν ξανά τον τροχό: τα κόμματα που αμφισβητούν την δημοκρατία και προκρίνουν ανοιχτά τον ναζισμό και τον φασισμό, τα κόμματα που είναι εμπράκτως ανάλογα με την Χρυσή Αυγή σε άλλες χώρες, δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές σε καμμία από τις χώρες που συνιστούν μοντέλα μίμησης και όχι αποφυγής για την Ελλάδα.

Σημειώνουμε και το εξής: το ελληνικό Σύνταγμα επιτάσσει την αποδοχή του κοινοβουλευτισμού από όποιο κόμμα φιλοδοξεί να συμμετάσχει σε αυτόν. Όμως, αυτή η διαβεβαίωση θεωρείται τυπική: επαρκεί ένα κόμμα των Heil Hitler όπως η Χρυσή Αυγή να δηλώσει αρμοδίως ότι σέβεται την δημοκρατία, ώστε να πληροί την συνταγματική προϋπόθεση. Αυτό είναι όμως μια γελοιογραφία και καρικατούρα του συντάγματος και των θεσμών. Οφείλουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε (α) να διαθέτουμε θεσμούς που να εξυπηρετούν τις κοινές ανάγκες και να μην «βρίσκονται προ εκπλήξεως» όταν εμφανίζονται νέα δεδομένα, όπως το πρόσφατο, και (β) να λειτουργούν αυτοί οι θεσμοί με ουσιαστικό και όχι τυπικό, δηλαδή αυτοακυρωτικό τρόπο. Αν γίνουν όλα αυτά, η κάθε Χρυσή Αυγή δεν θα χρειάζεται να διωχθεί «με εντολή Σαμαρά», σε μια επείγουσα συρραφή των ανομιών της. Θα διώκεται ακριβώς επειδή είναι η Χρυσή Αυγή, όπως παντού όπου λειτουργούν οι θεσμοί σύμφωνα με τις παραπάνω προϋποθέσεις.

Ας μην φοβούνται οι συμπολίτες μας ότι ανοίγει ο «ασκός του Αιόλου» σε ενδεχόμενη ποινικοποίηση της ναζιστικής ιδεολογίας. Αν θεωρούν ότι ότι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον ναζισμό, τον φασισμό και την δημοκρατία δεν είναι γιγαντιαία και απροσπέλαστη, και άρα ότι θα μπορούσαν σε ένα ενδεχόμενο μέλλον να γίνουν «παρερμηνείες» του νομικού πλαισίου που θα ποινικοποιούν ιδεολογίες, θα χαιρόμασταν να μαθαίναμε τι ακριβώς εννοούν με τις λέξεις «ναζισμό» και «φασισμό» και πόσο διασταλτικές ερμηνείες σηκώνουν. Διότι για εμάς τους υπολοίπους αυτές οι έννοιες αυτές είναι απολύτως συγκεκριμένες και επέκεινα κάθε «παρεξήγησης»…

Ο ναζισμός να διώκεται ως ναζισμός λοιπόν, με την δημιουργία του αντίστοιχου νομικού πλαισίου – χωρίς να περιμένουμε να… καρπίσει εγκλήματα. Χωρίς να περιμένουμε μέχρι την επόμενη δολοφονία ή το επόμενο πραξικόπημα για να αντιληφθούμε τα προφανή.