Για να ακουστεί μέσα στο Κοινοβούλιο η κραυγή «Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας βάλαμε στην άμμο» και στο περιστύλιο βρισιές απίθανης χυδαιότητας από βουλευτές της Χρυσής Αυγής εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, προηγήθηκαν πολλά. Οι «πολύ άντρες» του Ν. Μιχαλολιάκου καταλάμβαναν συνεχώς περισσότερο χώρο, αξιοποιώντας την αδράνεια των θεσμών απέναντι στη συστηματική, βίαιη επίθεση που δέχεται ο κοινοβουλευτισμός και η δημοκρατία.
Μία φορά μέχρι τώρα αποβλήθηκε ένας βουλευτής της Χ.Α., με πρωτοβουλία του προεδρεύοντoς Γιάννη Δραγασάκη. Κάθε άλλη φορά έπαιρναν αέρα τα πανιά τους, χάρη στη σιωπή και την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζεται η προσπάθειά τους να κατεδαφίσουν ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική εκδοχή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.
Στο μεταξύ, το προεδρείο της Βουλής απευθύνει διαρκώς προειδοποιήσεις και στέλνει τελεσίγραφα τα οποία τελικά καταπίνει, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας ούτε μπορεί, ούτε ίσως και θέλει να αντιμετωπίσει ένα αποκρουστικό και επικίνδυνο φαινόμενο που γιγαντώνεται.
Οι Χρυσαυγίτες περνούσαν συνεχώς τα στοιχειώδη όρια πολιτικής ευπρέπειας μέσα στη Βουλή και αντιμετωπίζονταν σαν να μην τρέχει τίποτα. Παραβίασαν τόσες φορές άρθρα του ποινικού κώδικα και καμία επίπτωση δεν είχαν. Έκαναν δημόσια κηρύγματα μίσους και πάλι δεν τους ενόχλησε κανείς. Έχουν εκφράσει ευθέως φιλοναζιστικές απόψεις, έχουν ανοιχτά καταφερθεί εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος, έχουν απειλήσει πολιτικούς αντιπάλους, χωρίς να υποστούν απολύτως καμία κύρωση.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Τα πιστόλια τους, όσα έπαθε οδηγός φορτηγού από την ΠΓΔΜ, τα φιλοχιτλερικά σχόλια, τη θεωρία για το «πραξικόπημα Κωνσταντίνου Καραμανλή», τα μαχαιρώματα μεταναστών, τους εκφοβισμούς, τους τραμπουκισμούς, τον χουλιγκανισμό τους…
Το προπαγανδιστικό επιχείρημα που χρησιμοποιεί η Νέα Δημοκρατία είναι ότι η καταστολή θα τους ενισχύσει, ότι οι απαγορεύσεις θα λειτουργήσουν υπέρ τους και ότι η απάντηση πρέπει να δοθεί μέσα από τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης. Πίσω από αυτόν τον ανεκδιήγητο ισχυρισμό κρύφτηκε η ομάδα Σαμαρά, για να ακυρώσει την προσπάθεια αυστηροποίησης της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι είναι επαρκές το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο. Αν είναι επαρκής η υπάρχουσα νομοθεσία και πλήρης ο κανονισμός της Βουλής, τότε όσα κάνουν και όσα λένε δεν είναι κολάσιμα, εμπίπτουν στους προβλεπόμενους κανόνες –διαφορετικά με κάποιον τρόπο θα απαγορεύονταν.
Δεν είναι μόνο υποκρισία, υπεκφυγή ή ανοησία. Είναι κάτι πολύ χειρότερο. Η Νέα Δημοκρατία, έχοντας επενδύσει στη «θεωρία των δύο άκρων», χρειάζεται τον αποκρουστικό λόγο της Χρυσής Αυγής για να ενισχύσει την προσπάθειά της να σπιλώσει τον πολιτικό πολιτισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αν είναι περίπου το ίδιο ο Παναγιώταρος και ο Διαμαντόπουλος, τότε όσο πιο πολύ παρεκτρέπεται ο πρώτος, τόσο πιο πολύ εκτίθεται ο δεύτερος στο ακροατήριο που είναι ευεπίφορο σε μια άθλια προπαγάνδα.
Η Νέα Δημοκρατία σταθερά χαϊδεύει τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Δεν φταίνε αυτοί, αλλά η φτώχεια και η ανεργία. Επομένως, με δύο καλά ακροδεξιά λόγια και έργα, μπορεί να έρθουν στη γαλάζια αγκαλιά. Εκεί, άλλωστε, θα βρουν βουλευτές που ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας του Η. Κασιδιάρη για τη βιαιοπραγία του εναντίον της Κανέλλη. Εκεί θα βρουν στελεχάρα που διετέλεσε γραμματέας της νεολαίας του Παπαδόπουλου, υπουργό με σύμβουλο που έχει γράψει εξωραϊστικά του ναζισμού κείμενα, συνεργάτες του πρωθυπουργού που ονειρεύονται την κυβέρνηση της όλης δεξιάς, βουλευτή που θέλει τη θανατική ποινή, άλλους που θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα που στηρίζει την τρομοκρατία.
Ο Λόρκα πίστευε πως «κανείς δεν πυροβολεί τους ποιητές» και έκανε λάθος. Ο Μπρεχτ έλεγε «Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον» και είχε δίκιο.