Υπάρχει ένα κοινό μυστικό στον Τύπο, ιδιαίτερα στις online εκδόσεις. Αν θέλεις το άρθρο σου ή το κείμενό σου να έχει διαδραστική υποδοχή μεγάλης έκτασης, δηλαδή σχόλια, διάλογο κτλ., γράψε για τη Χρυσή Αυγή. Ετσι αυξάνεις τα χτυπήματα, τα κλικ και τη γενικότερη επισκεψιμότητα στο μέσο που φιλοξενεί το κείμενό σου. Φαίνεται ότι τα μέλη, οι οπαδοί, οι φίλοι και οι συμπαθούντες τη Χρυσή Αυγή είναι από τις πιο δραστήριες ομάδες στο Internet και δεν αφήνουν τίποτε ασχολίαστο. Ασχολίαστο τρόπος του λέγειν, γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων βρίζουν, συμβάλλοντας στην κακοφωνία και στη σκουπιδολογία του Internet. Αυτό είναι βεβαίως μπούμερανγκ για τους ανθρώπους του Τύπου. Γιατί αυτή η βραχυπρόθεσμη εξαργύρωση αναγνωσιμότητας, αναγνωρισιμότητας και διαδραστικότητας έχει πολλές επικίνδυνες επιπτώσεις. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η δημοσιότητα, είτε είναι θετική είτε αρνητική, λειτουργεί ως νομιμοποιητική διαδικασία. Είναι αυτό κλασικός κανόνας των δημοσίων σχέσεων και του μάρκετινγκ δημοσιότητας από τότε που ο Εντουαρντ Μπέρνις έγραφε το δοκίμιό τουΠροπαγάνδα, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, προτού τον εφαρμόσουν ο Γκέμπελς και ο Χίτλερ για την εγκληματική δράση τους και τη μεταστροφή των συνειδήσεων.

Η προβολή, ακόμη και με αρνητικό τρόπο, καταγγελτικά κτλ., των δράσεων της Χρυσής Αυγής δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στην καθιέρωσή της στη δημόσια σφαίρα. Η συνεχής προβολή συμβάλλει ακόμη και στην ηρωοποίηση των μελών της και της ίδιας της οργάνωσης ή, το χειρότερο – και το πλέον επικίνδυνο -, στην μπαναλοποίηση, δηλαδή στην ένταξη της δράσης της στην καθημερινότητά μας έτσι ώστε κανένας να μην αντιδρά, σαν όλα να είναι φυσιολογικά. Πριν από λίγο καιρό είχαμε παρουσιάσει στις σελίδες των βιβλίων το δοκίμιο του Αντώνη Α. Ελληνα Τα Μέσα Ενημέρωσης και η Ακρα Δεξιά στη Δυτική Ευρώπη, Παίζοντας το Χαρτί του Εθνικισμού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επίκεντρο. Ο συγγραφέας εξετάζει, μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα, το πώς κόμματα και οργανώσεις της Ακροδεξιάς νομιμοποιούνται από τη δημοσιότητα. Τα επιχειρήματα είναι απολύτως πειστικά και τεκμηριώνονται από την πραγματικότητα. Το θέμα είναι επίκαιρο και θα άξιζε να μπει στον δημόσιο διάλογο.